Unknown

Mesih’teki yaşamınızda olgunlaşmanız için, her gün Kutsal Kitap’ı okumalı ve dua etmeli, düzenli olarak diğer inanlılarla ibadet edip paylaşmalı, Tanrı’nın sözünü dinlemeli ve RAB’ bin sofrasına iştirak etmelisiniz. İnanlılar, Tanrı’nın ailesine dahil olmanın bir işareti olarak suyla vaftiz olmaları gerekmektedir. Vaftiz olmadan önce Rabbin Sofrası’na katılınmamalı.

Bu adımlar, imanda Tanrı’yla, sağlıklı bir yürüyüş yapabilmek için esastır. Mevcut konumumuzdan dolayı, düzenli bir şekilde diğer inanlılarla birlikte paydaşlıkta bulunmak sizin için zor olabilir. Şayet böyleyse, Tanrı’nın sözünü işiterek, okuyarak ve dua ederek imanınızı geliştirmek için çok çaba sarf etmeniz gerekir. Kutsal Kitap konulu radyo programları ve yayınlar sizin için faydalı olabilir. Bununla birlikte, öğretişleri Kutsal Kitap’a uygun olmayan, içinde yanlış düşünceler barındıran kaynaklara karşı dikkatli olmalısınız. Bu tür kaynaklarda, sıklıkla yapılan şey, İncil ayetlerini kendi anlamlarının dışına taşacak şekilde kullanarak, kendi amaçlarına alet etmeye çalışmalarıdır. Buna örnek olarak, Elçi Pavlus’un hizmet etmiş olduğu Makedonya’daki Veriya bölgesinde bulunan Yahudiler verilebilir:

Veriya'daki Yahudiler, Selanik'tekilerden daha açık fikirliydiler. Tanrı sözünü büyük ilgiyle karşılayarak her gün Kutsal Yazıları inceliyor, öğretilenlerin doğru olup olmadığını araştırıyorlardı.

Genellikle ibadet, kilise olarak adlandırılan, ruhsal önderliğin tanımlı olduğu bir grup inanlıdan oluşan bir ortamda yapılır. Bir kilise, Mesih’i Rab ve kurtarıcı kabul eden ortak imana sevgide, tapınmada ve hizmette birbirlerine bağlanarak bütünleşmiş inanlılar topluluğunun bedenidir. Uygun bir şekilde ibadet etmenin unsurları, iman ikrarını, duayı, Tanrı sözünü okumayı, Rab’be ilahiler söylemeyi, RAB’bin sofrası ve vaftiz sakramentlerini uygulamayı, RAB’bin işleri için sunu vermeyi, vaaz dinlemeyi ihtiva edecek şekilde sıralanabilir. Tanrı’nın sözünü dinlemek imanımızı geliştirecektir.

Demek ki iman, haberi duymakla, duymak da Mesih'le ilgili sözün yayılmasıyla olur.

Tapınma, bireysel olarak da, ailece de günlük olarak yapılabilir. Bireysel veya ailece yapılan ibadetlerde bir kişi okuma yapabilir, ayetler hakkında düşünme veya ezberleme, ilahi söyleme, dua, ibadetle ilgili metin okuma ve özel durumlarda oruç tutma gibi davranışlar gerçekleştirilebilir.

Mesih İsa aracılığıyla Tanrı ile gerçekleşen yeni bir ilişkinin işareti, O’na olan itaatimizdir. İbrahim kendi imanı aracılığıyla Tanrı’nın arkadaşı olduğu gibi, biz de O’nun arkadaşı olabiliriz. İbrahim’in imanı, yapmış olduğu işler aracılığıyla açıklığa kavuşmuştur. Biz de, sevgimiz aracılığıyla Tanrı ile olan ilişkimizi gösterebiliriz.

Hiç kimsede, insanın, dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur.

Artık size kul demem. Çünkü kul efendisinin ne yaptığını bilmez. Size dost dedim. Çünkü Babamdan bütün işittiklerimi size bildirdim.

Mesih'te ve Mesih'e olan imanımızla Tanrı'ya cesaret ve güvenle yaklaşabiliriz.

İsa’nın bizim adımıza yapmış olduğu üstün kahinsel şefaatten dolayı emin bir şekilde Tanrı’ya ulaşabiliriz.

14 Gökleri aşmış olan büyük baş kâhinimiz Tanrı'nın Oğlu İsa varken, açıkça benimsediğimiz inanca sımsıkı sarılalım.

15 Çünkü zayıflıklarımızda bize yakınlık duyamayan değil, tersine, her alanda bizim gibi sınanmış, yine de günah işlememiş bir baş kâhinimiz vardır.

16 Bu nedenle merhamete ermek ve gerektiğinde bize yardım edecek lutufa kavuşmak için Tanrı'nın lütuf tahtına cesaretle yaklaşalım.

Ayet 15: “baş kâhinimiz” Yahudi tapınağında, baş kahin yılda bir kere kendisi ve halkın günahları için bir hayvan kurban sunusu gerçekleştirmekteydi. Biz, daha büyük olan baş kahinimiz İsa, Tanrı’nın önünde sadece kendi halkıyla bütünleşerek onları temsil etmektedir. Çarmıhta, günahlar için kendisini kurban olarak sunan İsa, şimdi Tanrı’nın önünde seçilmiş halkı için aracılık etmektedir.

Ayet 16: “lütuf tahtı” Bizlere, kendi merhameti ve lütfunu vermiş olduğu Tanrı’nın, mutlak hükümranlığını sürdürmüş olduğu yer.

Her gün Rab’bi arayarak O’nunla olan doğru ilişkimizi muhafaza etmeliyiz. Mezmur 34’de duasına cevap olarak korunduğunu düşünen kral Davut kurtuluşu için Rab’be övgü sunmaktadır:

Mesih İsa’da inanlılar olarak, günahlarımızın bağışlanmış olduğunu bilmekteyiz. Neden yüzlerimiz utanç yerine ışıldar bir durumdadır (ayet 5)? Bu, bizlerin utançlı geçmişimiz hakkında ne yapmamız gerektiğini söylemektedir?

Bu nedenle, Mesih İsa'ya ait olanlara karşı artık hiçbir mahkûmiyet yoktur.

Çünkü yaşam veren Ruh'un yasası, Mesih İsa sayesinde beni günahın ve ölümün yasasından özgür kıldı.

“artık hiçbir mahkûmiyet” Mesih’te olan, imanlarından dolayı günahları bağışlanmış olanlara, artık Tanrı’nın cezalandırması veya yargısında hiçbir suçlama yoktur. Yasa, günahı teşvik edip, suçlamayı işaret ettiğinden, mahkumiyet getirmektedir.

“yaşam veren Ruh'un yasası” Bize yaşam veren Kutsal Ruh’un kontrol eden gücü.

“günahın ve ölümün yasası” Sonunda ölüme götüren günahın kontrol eden gücü.

Şimdi, siz Tanrı’nın Ruhuyla kontrol edilmektesiniz, nasıl özgür kılındınız?

Günahlarımıza rağmen sahip olduğumuz özgürlük, Davut’un Tanrı’ya söylemiş olduğu övgüde açıklanmaktadır.

Yaşamınızda, bildiğiniz herhangi bir günahı Rab’be itiraf edin. Sonra, O’nun sizi temizlemesi ve bağışlamasından dolayı, O’na teşekkür ve övgü sunun. Şimdi, tüm yüreğinizle Rab’be hizmet etmek için, gülümseyen bir yüzle emin ve coşkulu bir şekilde ilerleyin.

Bazen, Mesih İsa’da iman ikrarı yapmış olan kişiler, kendilerinin tamamen kurtulup kurtulmadıkları konusunda şüpheye düşmektedirler. Bu doğaldır, zira imanımızın başlangıç aşamalarında, sıklıkla imanımızın neyin üzerinde kurulu olduğu konusunda emin olamayıp zayıfızdır. Yoklamalar, denenmeler, suçlamalar, acı çekmeler ve saldırıların Şeytan’dan gelmesi beklenen olaylardır. Bunlardan bazıları, sizin sahip olduğunuz imanı ters yüz etmeye teşebbüs ederler. Sizi, Rab ile olan ilişkinizde uzak bir mesafeye gitmenize sebep olacak, itiraf edilmemiş bir günahın bilinmez bir boşluğuna düşmüş gibi hissettirebilir. Başka zamanlarda, karanlıkta yolunuzu görememiş olduğunuzdan dolayı yaşamın zorluklarından kaynaklanan sebeple Tanrı’yı, kendinizden çok uzakta hissedebilirsiniz. Bu şeyler, sizin imanınızı sorgulamanıza neden olabilir. Buna rağmen, imanınızdan emin olabilirsiniz. Sizin daha evvelki inancınızda, sonsuz yaşama sahip olmanız için hiçbir güvence yoktu. Bizler, Mesih’e iman eden bir yaşam ve yürek geliştirdikçe, Tanrı’nın ruh aracılığıyla yüreklerimize koymuş olduğu sözdeki vaat, imanımızı tasdik edecektir. Kurtuluşun güvencesi için, 3 ana sebepten bahsedebiliriz:

Tanrı’nın, bizlere bildirdiği kurtuluş vaatlerini 5 kategoriye ayırabiliriz:

Tanrı’nın, bizlere, Kutsal Kitap’taki sözlerinde, yüreklerimize gerçek anlamda işleyen Tanrı’nın vaatlerinden dolayı, kurtulmuş olduğumuzdan emin olabiliriz.

Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.

Çünkü Babamın isteği, Oğul'u gören ve O'na iman eden herkesin sonsuz yaşama kavuşmasıdır. Ben de böylelerini son günde dirilteceğim.

İsa, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok mucizeler yaptı.

Ne var ki yazılanlar, İsa'nın, Tanrı'nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır.

Tanrı'nın tanıklığı da bize sonsuz yaşam vermesidir. Bu yaşam O'nun Oğlundadır.

Kendisinde Tanrı'nın Oğlu bulunanda yaşam vardır. Kendisinde Tanrı'nın Oğlu bulunmayanda yaşam yoktur.

Ben bunları Tanrı Oğlunun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye yazdım.

Tanrı'nın önünde güvenimiz şu ki, O'nun isteğine uygun ne dilersek bizi işitir.

Her ne dilersek bizi işittiğini bildiğimize göre, O'ndan dilemiş olduklarımızı aldığımızı da biliriz.

Tanrı’nın, dualarımızı duymuş olduğunu bilerek, günahlarımızdan dolayı dualarımıza cevap vererek bize kurtuluşu vereceğine güvenemez miyiz?

Kendi duygularımızın sık sık değişiyor olmasına rağmen, Tanrı sözünün değişmez oluşundan dolayı, imanımızdaki güvenceye sahibiz.

Rab'bin sözü sonsuza dek kalıcıdır. İşte size müjdelenmiş olan söz budur.

Elçi Petrus, yaşamlarımızdaki günahlı arzuları kutsal olacak şekilde değiştiren Tanrı’nın güçlü kurtuluş vaatleri aracılığıyla, imanımızdaki güvencenin varlığını tasdik etmektedir.

3 Bizi kendi yüceliği ve erdemiyle çağıranın Tanrısal gücü, kendisini tanımamızın sonucu olarak, yaşamamız ve Tanrı yolunda yürümemiz için gereken her şeyi bize vermiştir.

4 O'nun yüceliği ve erdemi sayesinde bize çok büyük ve değerli vaatler verilmiştir. Öyle ki, dünyada kötü arzuların yol açtığı yozlaşmadan kurtulmuş olarak, bu vaatler aracılığıyla Tanrısal özyapıya ortak olasınız.

Ayet 4: “bunlar aracılığıyla” Tanrı’nın sonsuz gücü ve O’nun hakkındaki bilgimiz aracılığıyla, Tanrı vaatlerini yaşamlarımızda uygulamaktadır.

“Tanrısal özyapıya ortak” Tanrı’nın kendi varlığına dahil olamadığımız gibi sonsuz da olamayız. Tanrı’nın sonsuz doğası ile bizim insanlığımız arasında büyük bir fark vardır. İmanımızda gelişerek gittikçe daha fazla kutsallaştıkça gerçek doğrulukta ve sevgide Mesih İsa’nın imajına daha uygun bir hale geliyoruz.

Tanrı’nın sözündeki kıymetli vaatler, bize, kendisinin Kutsal doğasını paylaşmamızda bir araç olmakla birlikte imanımızda güvence vermektedir.

Tanrı’nın vaatlerini almakla yakından ilişkili olan şey Mesih İsa’da imana sahip olmaktır. Bunun yukarıda 1. Yuhanna 5:13’de onaylandığına dikkat edin. Mesih’te imana sahip olmak, kurtuluşumuz için esastır. İmanımız aracılığıyla Tanrı’nın oğlu olmaya kabul edildik.

Çünkü Mesih İsa'ya iman ettiğiniz için hepiniz Tanrı'nın oğullarısınız.

Ancak, kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı'nın çocukları olma hakkını verdi.

Biz gördük ve tanıklık ediyoruz ki Baba, Oğlunu dünyanın Kurtarıcısı olarak gönderdi.

Eğer bir kimse İsa'nın Tanrı'nın Oğlu olduğunu açıkça kabul ederse, Tanrı onda yaşar, o da Tanrı’da yaşar.

İsa'nın Tanrı Oğlu olduğuna iman edenden başka dünyayı yenen kim vardır?

Rabbimiz ve kurtarıcımız olarak Mesih İsa’da imana, gönülden sahip misiniz? Şayet öyleyse, Tanrı’nın çocuğu olduğunuzdan emin olabilirsiniz ve O sizi koruyacaktır.

Tanrı’nın kendi lütfu ile bizleri nasıl kurtarmış olduğunu anlamak, bize güvenç verir. Bunun bizim değil Tanrı’nın işi olduğunu bilmek, kendimize güvenmenin yerine O’na güvenmemizi gerektirir. İncil’de, Yuhanna’ya göre yazılmış olan metinlerin, daha evvelki kısımlarını okumaya devam edersek, anne babamızda veya bizde, bizleri Tanrı’nın çocukları yapacak hiçbir şeyin olmadığını görürüz.

Ancak, kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı'nın çocukları olma hakkını verdi.

Onlar ne kandan, ne bedenin isteğinden, ne de insanın isteğinden doğdular; tersine, Tanrı'dan doğdular.

37 Baba'nın bana verdiklerinin hepsi bana gelecek ve bana geleni ben asla kovmam.

44 Beni gönderen Baba bir kimseyi bana çekmedikçe, o kimse bana gelemez. Bana geleni de son günde dirilteceğim.

65 "Sizlere, Baba'nın bana yöneltmediği hiç kimse bana gelemez dememin nedeni budur" dedi.

İman yoluyla, lütufla kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrı'nın armağanıdır.

Çünkü biz, Tanrı'nın önceden hazırladığı iyi işleri yapmak üzere Mesih İsa'da yaratılmış olarak Tanrı'nın eseriyiz.

“Lütuf” Tanrı’nın, hakedilmeyen iyiliği, bize sunduğu karşılıksız sevgisi.

“Bizler, işler yapmaktayız, fakat Tanrı, işlerin yapılmasında bizlerde işlemektedir. 18

Ama Kurtarıcımız Tanrı, iyiliğini ve insana olan sevgisini açıkça göstererek bizi kurtardı. Bunu, doğrulukla yaptığımız işlerden dolayı değil, kendi merhametiyle, yeniden doğuş yıkamasıyla ve Kurtarıcımız İsa Mesih aracılığıyla üzerimize bol bol döktüğü Kutsal Ruh'un yenilemesiyle yaptı. Öyle ki, O'nun lütfuyla aklanmış olarak ümit içinde sonsuz yaşamın mirasçıları olalım.

Tanrı, biricik Oğlunun aracılığıyla yaşayalım diye O'nu dünyaya gönderdi ve böylece bize olan sevgisini gösterdi.

Tanrı’yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi ve Oğlunu günahlarımızı bağışlatan kurban olarak dünyaya gönderdi. İşte sevgi budur.

“günahlarımızı bağışlatan kurban” İsa, çarmıhta, Tanrı’nın bizlerin günahlarımıza karşılık olan öfkesini bizim yerimize üstlenip ölerek, Tanrı’nın öfkesini bizden uzaklaştırdı. Bu kurban vasıtasıyla, iman aracılığıyla, Tanrı’yla barışıklığa sahibiz ve O’nunla bütünleşmiş bir konumdayız.

Şayet, bizler hala günahlı olduğumuzda iken, bu sevgi Tanrı tarafından başlatılan bir ilişki idiyse, Tanrı bizi hiç reddeder mi? (Romalılar 5:8,10; 8:12, 28-39’a bakın).

Kutsal Kitap metinlerinde, Tanrı’nın egemenliği aracılığıyla, O bizleri çocukları olabilmemiz için seçmiştir.

O, kendi önünde, sevgide kutsal ve kusursuz olmamız için dünyanın kuruluşundan önce bizi Mesih'te seçti.

Kendi isteği ve iyi amacı uyarınca, İsa Mesih aracılığıyla kendisine oğullar olalım diye bizi önceden belirledi.

Tanrı’nın, bizleri kendi çocukları olalım diye önceden belirlemiş olduğunu bilmek, kurtuluşumuzun tamamıyla Tanrı’dan olduğunu ve kurtuluşun bizlerin günahla örtülmüş olan zayıf isteklerimize bağlı olmadığını bizlere tasdik etmektedir.

İnanlılarla haftalık veya daha sık aralıklarla arkadaşlık ilişkisinde kalmak, bizlerin imanda pekişmemize yardım eder ve bizleri Rab’be hizmet etmede cesaretlendirir. Aşağıdaki ayetler, bizlere, arkadaşlık ilişkilerimizin aslında nasıl olması gerektiğini bildirmektedir:

Açıkça benimsediğimiz ümide sımsıkı tutunalım. Çünkü vaat eden Tanrı güvenilirdir.

Birbirimizi sevgi ve iyi işler için nasıl gayrete getirebileceğimizi düşünelim.

Bazılarının alıştığı gibi, bir araya gelmekten vazgeçmeyelim; o günün yaklaştığını gördükçe birbirimizi daha da çok yüreklendirelim.

“vaat eden Tanrı” Tanrı’nın kendi sözünde, kendisine inananlara kurtarışıyla ilgili yapmış olduğu vaatler.

“o gün” çağların sonunda, Mesih İsa’nın, kendi halkı için geri dönüşü.

İbraniler mektubunun yazarı, arkadaşlık aracılığıyla bizleri, imanda kalma konusunda cesaretlendirmekte:

12 Ey kardeşler, hiçbirinizde diri Tanrı’yı terk eden kötü, imansız bir yüreğin bulunmamasına dikkat edin.

13 "Gün bugündür" denildikçe birbirinizi her gün yüreklendirin. Öyle ki, hiçbirinizin yüreği günahın aldatmasıyla nasırlaşmasın.

14 Başlangıçtaki güvenimizi gevşemeden sonuna dek sürdürürsek Mesih'e ortak olmuş oluruz.

Ayet 13: ”bugün” Hala Mesih’e güvenme şansımızın olduğu gündür, fakat bugün, sonsuza kadar sürmeyecektir.

Ayet 14: “Mesih’e ortak” O’nun ölümünü ve dirilişini paylaşarak O’nunla ilişkide olmak suretiyle kurtuluşumuza sahip olmak.

Günahların hilekarlıklarından dolayı imansız bir yüreğe sahip olmaktan sakınmak için, günlük olarak ne yapmak ihtiyacı içindeyiz (ayet 13)?

Bizlerin, Mesih’te olduğumuzu gösterir ne çeşit bir kanıt aramalıyız (ayet 14)?

Bunlar aramızdan çıktılar, ama bizden değildiler. Bizden olsalardı, bizimle kalırlardı. Ayrılmaları, hiçbirinin bizden olmadığını ortaya çıkardı.

Tanrı halkıyla paydaşlıkta kalabilmek için, onları sevmeliyiz. Yuhanna şöyle söyler:

Tanrı’yı sevip buyruklarını yerine getirmekle, Tanrı'nın çocuklarını sevdiğimizi anlarız.

Vaftiz ve RAB’bin sofrası, Rabbimiz tarafından tayin edilmiş olan 2 sakramenttir (giz). Bunlar, müjdeyi açığa vuran ve bizlere içsel ve ruhsal bereketler vaat eden, dışsal ve görünür olan işaretlerdir. Vaftizde su kullanılır. RAB’bin sofrasının kutlanmasında, ekmek RAB’bin bedenini, şarap veya üzüm suyu RAB’bin kanını temsil etmektedir. Burada kullanılan unsurların kendilerinde hiçbir keramet olmadığından, ruhsal bereketlerin kaynağı bu unsurlar değildir. Görünür sözde olduğu gibi, bereketlere, iman aracılığıyla sahip olunur. Bu unsurlar aracılığıyla, bizler, Mesih İsa ile paydaşlığa sahip olmaktayız. Onlar, bizlerin, Mesih’in ölümü ve dirilişindeki kurtuluşumuzda kalmamızı sağlar. Bunlar aracılığıyla, bizler, yaşamımızda imanla, Tanrı’nın çağrısında cesaretle yürüme konusunda cesaretlendirilmekteyiz. Böylece, sakramentlerin paylaşımında imanımızdaki güvenceye sahip olmaktayız.

Genç bir kişi veya yaşlı imanlı birisi olarak, vaftiz olmak, Mesih İsa’daki imanımızı topluluğa ikrar etmenin bir işaretidir. Vaftizde, bizler, ruhsal olarak Mesih’in ölümü ve dirilişiyle özdeşleşmiş oluruz. Bu, bizleri, bağışlanmış, günahlarımızın yıkanarak uzaklaştırılmış, Kutsal Ruhla doldurulup onaylanmış, yeni bir yaşam verilmiş olacak şekilde Tanrı’nın vaatlerinde kalarak, kurtuluşumuzun bir güvencesini vermektedir. Bu, bizlerin Tanrı’yla sahip olduğumuz antlaşmasal ilişkimizdeki dışsal bir işarettir. Vaftiz, Tanrı’nın bizleri, tamamıyla kavrayabildiğimizden daha fazla olacak şekilde sevmiş olduğunu ve imanla dolu bir hayat yaşayabilmemizi sağlayan işarettir. Vaftizin kendisi bizleri kurtaramıyor olmasına rağmen, onun kendisi imanlı bir kişinin herhangi bir konudaki kuşkusu için bir kalkandır.

Pentekost günü, müjdenin vaaz edilmesinden sonra, kalabalık, elçilere ne yapmaları gerektiğini sordular:

Petrus onlara şu karşılığı verdi: "Tövbe edin, her biriniz İsa Mesih'in adıyla vaftiz olsun. Böylece günahlarınız bağışlanacak ve Kutsal Ruh armağanını alacaksınız.

Bu vaat size, çocuklarınıza ve uzakta olanların hepsine, Tanrımız olan Rab'bin kendine çağıracağı herkese yöneliktir.

Vaftiz olmadan evvel, iyi haberi duymuş birisi olarak, ne yapmalıyız (ayet 38)?

Tanrı’nın, yaşamlarımızdaki dönüştüren gücünü görmüş olduğumuzdan, kurtuluşumuzdan emin olmaktayız.

Mesih İsa’nın benzeyişine uygun olduğumuzda, kurtuluşumuzun güvencesine sahibiz. Bu, Tanrı emirleri ve Ruhun meyveleri ile tutarlı olan davranış ve eylemlerin sergilendiği yaşamdaki tekabülü ile görülmektedir. Ruhun işlerinin neticesi olarak yaşamlarımızda olan şey, Göksel Babamızın karakterine benzemeye başlamamızdır. Bu oluşum, mükemmellikten uzak olmasına rağmen, bu gerçektir. Tanrı’nın ailesine evlat edinildikten sonra, Mesih İsa’nın suretine (ruhsal olarak) artan ölçüde uygun oluruz. Bu dünyanın düzenine uygun olmak yerine, düşüncelerimizin yenilenmesiyle dönüştürülmüş oluruz. Tanrı’yı hoşnut ederek kutsal hayat yaşama sürecine aklanma denir. Elçi Yuhanna, Tanrı’da sevgide yaşayarak, O’na nasıl benzer olduğumuzu açıklamaktadır:

Tanrı'nın bize olan sevgisini tanımış ve buna inanmışızdır. Tanrı sevgidir. Sevgide yaşayan, Tanrı’da yaşar, Tanrı da onda yaşar.

Yargı gününde cesaretimiz olsun diye sevgi böylelikle içimizde yetkin kılınmıştır. Çünkü Mesih nasıl ise, biz de bu dünyada öyleyiz.

Yaşamlarımızda, Ruhun meyvelerinin gelişimini görmek, bizlerin Mesih İsa’nın gerçek izleyicileri olduğumuzun güvencesidir.

Ruh'un meyvesi ise sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur. Mesih İsa'ya ait olanlar, doğal benliği, tutku ve arzularıyla birlikte çarmıha germişlerdir.

4 Bende kalın, ben de sizde kalayım. Çubuk asmada kalmazsa kendiliğinden meyve veremez. Bunun gibi, siz de bende kalmazsanız meyve veremezsiniz.

5 Ben asmayım, siz çubuklarsınız. Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir. Bensiz hiçbir şey yapamazsınız.

8 Babam çok meyve vermenizle yüceltilir. Böylelikle öğrencilerim olursunuz.

Meyve verebilmek için, İsa ile ne çeşit bir ilişkiye sahip olmalıyız (ayet 45)?

Tanrı’nın emirlerini tutmak suretiyle, gerçek imanlı olduğumuzu güvence altına alırız. İsa şöyle demişti:

Size yeni bir buyruk veriyorum: birbirinizi sevin. Sizi sevdiğim gibi siz de birbirinizi sevin.

Birbirinize sevginiz olursa, herkes bununla benim öğrencilerim olduğunuzu anlayacaktır.

Hiç kimse hiçbir zaman Tanrı’yı görmüş değildir. Ama birbirimizi seversek, Tanrı içimizde yaşar ve O'nun sevgisi içimizde yetkinleşmiş olur.

O'nun buyruklarını yerine getirirsek, O'nu tanıdığımızdan emin olabiliriz.

"O'nu tanıyorum" deyip de O'nun buyruklarını yerine getirmeyen yalancıdır ve kendisinde gerçek yoktur.

Ama O'nun sözüne uyanın Tanrı'ya olan sevgisi gerçekten yetkinleşmiştir. Tanrı’da olduğumuzu bununla anlarız. "Tanrı’da yaşıyorum" diyen, Mesih'in yürüdüğü yolda yürümelidir.

O'nun doğru olduğunu bilirseniz, doğru olanı yapan herkesin O'ndan doğduğunu da bilirsiniz.

Tanrı'dan doğmuş olanın günah işlemediğini biliriz. Tanrı'dan doğmuş olan İsa Mesih böylesini korur ve kötü olan ona dokunamaz.

“Tanrı'dan doğmuş olan” Mesih İsa, Tanrı’nın oğlu olarak doğmuştur.

Yuhanna bizlere, bir kişinin Tanrı’nın çocuğu olduğunu anlamak için ne çeşit yöntemler vermektedir?

İsa’nın yapmış olduğu gibi yürümek, O’nun yapmış olduğu gibi acılara katlanmaktır. Mesih için acı çekmek, bizlerin oğulluk ilişkimizin bir işaretidir.

Petrus O'na, "Bak, biz her şeyi bırakıp senin ardından geldik” demeye başladı.

"Size doğrusunu söyleyeyim" dedi İsa, “benim ve Müjde’nin uğruna evini, kardeşlerini, anne ya da babasını, çocuklarını ya da topraklarını bırakıp da şimdi, bu çağda çekeceği zulümlerle birlikte yüz kat daha fazla eve, kardeşe, anneye, çocuğa, toprağa ve gelecek çağda sonsuz yaşama kavuşmayacak hiç kimse yoktur.”

Elçi Pavlus, büyük bir imtiyaz ve sorumluluğa sahip olarak, bizlerin sahip olduğu oğullukla ilgili olarak şunu söylemiştir:

Eğer Tanrı'nın çocuklarıysak, aynı zamanda mirasçıyız. Mesih'le birlikte yüceltilmek üzere Mesih'le birlikte acı çekiyorsak, Tanrı'nın mirasçılarıyız, Mesih'le ortak mirasçılarız.

“mirasçılar” Bizler bu yaşamda, Tanrı’nın çocukları için sahip olduğu, O’nun ihtişamının da paylaşıldığı bereketlerinin kısmi mirasçılarıyız.

“ortak mirasçı” Her şey Mesih’e aittir, fakat, bizler, Tanrı’nın bize olan lütfu aracılığıyla O’nun mirasını paylaşmaktayız.

Mesih İsa’nın yüceliğinin paylaşımı, gelecekteki çok büyük bir imtiyaz ve bereketlenmedir. Tanrı çocuklarının acı çekme gerçeğine rağmen, onlar gelecekteki bereketlenmenin güvencesi altındadırlar.

Elçi Petrus, Mesih İsa için acı çektiğimizde, Ruhun üzerimizde nasıl etkin olduğunu şöyle açıklamaktadır:

Sevgili kardeşlerim, sınanmanız için size giydirilen ateşten gömleği, size garip bir şey oluyormuş gibi garipsemeyin. Tersine, Mesih'in acılarına ortak olduğunuz oranda sevinin ki, Mesih'in görkemi görüldüğünde de sevinçle coşasınız.

Mesih'in adından ötürü hakarete uğrarsanız, size ne mutlu! Çünkü Tanrı'nın yüce Ruhu üzerinizde bulunuyor.

Çektiğimiz acılar aracılığıyla, imanımızdan nasıl emin olmaktayız (ayet 14)?

Ölümünde O'na benzeyerek O'nu tanımak, dirilişinin gücünü ve acılarına ortak olmanın ne demek olduğunu bilmek ve böylece ne yapıp yapıp ölümden dirilişe erişmek istiyorum.

Mesih’in acılarında kendi ölümüne kadar, kendisini O’nunla bir tutarak, Pavlus, O’nunla birlikte ölümden dirilişine sahip olmayı umut etmekteydi. Benzer şekilde, bizler de O’nun isminden dolayı acı çekmek için çağrıldıysak, bu bizlere, tam olarak Mesih’te olduğumuzun ve dolayısıyla sonsuz yaşamı miras alan bir Tanrı çocuğu olmamız güvencesini vermeyecek mi?

Tanrı Ruhu’nun, bizim ruhumuz üzerindeki içsel tanıklığından dolayı kurtuluşumuzun güvencesine sahibiz.

Elçi Pavlus, bir imanlının yaşamındaki, Ruhun rehberliğini ve Tanrı sevgisinin bizler için olduğunu tasdik eden oğulluk ruhunu şöyle anlatır:

9 Ne var ki, Tanrı'nın Ruhu içinizde yaşıyorsa, siz benliğin değil, Ruh'un denetimindesiniz. Ama bir kişide Mesih'in Ruhu yoksa, o kişi Mesih'in değildir.

15 Çünkü sizi tekrar korkuya götüren kölelik ruhunu almadınız, oğulluk ruhunu aldınız. Bu ruhla, "Abba, Baba!" diye sesleniriz.

16 Ruh'un kendisi, bizim ruhumuzla birlikte, Tanrı'nın çocukları olduğumuza tanıklık eder.

“oğulluk” Tanrı ailesine katılmak anlamındadır. Çocuklar aileye dahil oldukça, doğal anlamdaki bir oğul gibi, ruhsal miraslar dahil tüm haklara ve ayrıcalıklara sahibiz. Mesih doğal olarak (fiziksel nedenlerden kaynaklanmadan) Tanrı’nın oğludur.

“abba” Baba kelimesinin Aramice’sidir. Bu ifade, Tanrı ile olan özellikle yakın bir ilişkiyi ifade etmektedir.

“baba” Bizler, Tanrı’ya artık bir köle olarak değil, fakat çok sevilen bir çocuk gibi O’nunla ilişkiliyiz. Bundan dolayı, bizler O’nu, Baba diye çağırabiliriz.

Ruh, bizleri, Tanrı’nın erkek veya kız çocuğu, doğa üstü ve bireysel olarak doğru mesaja inanmamızı mümkün kılar. Tanrı’nın bunu nasıl yapmış olduğu tüm anlayışımızın ötesindedir, fakat sözü aracılığıyla ispatlanmıştır. Neticeleri görmekteyiz. Bizlerin Tanrı’nın çocukları olduğumuzu, Tanrı’nın Ruhu’nun, bizlerin ruhu aracılığıyla tanıklık etmesi olduğunu anlamanın bir yolu da, tüm algılamaların üstünde olan barışıklığa sahip olmamızdır.

“Bizleri Sen yarattın ve kalplerimiz, sende olana kadar huzur bulamayacak.”

Tanrı’nın ailesine katılmış olduğumuzun diğer bir delili ise, günaha köle olmaktan dönüp, imanla Tanrı’ya, “abba, Baba” diyerek ağladığımız zamandır.

Diğer göstergeler, Ruhun, gerçek bir imanlının yaşamındaki çalışmasını tasdik eder. Ruhun, yaşantımızdaki işinin kanıtlarından birisi dua etmemizdir. Ruh, bize, nasıl dua etmemiz gerektiğini öğretir (Romalılar 8:26-27) ve bize, dua ederken Tanrı’ya inanmamız için iman verir.

“meshetme” İmanlının, Baba ve Mesih İsa tarafından gönderilen Kutsal Ruh ile doldurulması.

Gerçeği bilmekle, Tanrı’nın meshine (mesh edişine) sahip olma arasındaki ilişki nedir?

Tanrı’da yaşadığımızı ve O'nun bizde yaşadığını, bize kendi Ruhundan vermiş olmasıyla anlıyoruz.

Tanrı'nın buyruklarını yerine getiren Tanrı’da yaşar, Tanrı da o kişide yaşar. İçimizde yaşadığını, bize verdiği Ruh sayesinde biliriz.

Elçi Pavlus, bizlerin, Tanrı’nın kurtuluşumuzdaki doğruluğundan nasıl emin olabildiğimizi bildirmektedir. Bu Tanrı:

Bizi sizinle birlikte Mesih'te pekiştiren ve bizi meshetmiş olan Tanrı'dır.

O bizi mühürledi ve güvence olarak yüreklerimize Kutsal Ruh'u yerleştirdi.

“Kendimin, Tanrı tarafından seçilmek suretiyle O’nun çocuğu olduğumu, nasıl bilebilirim?” Bu sorunun cevabı, İncil’de, Elçi Pavlus’un Selanikliler’e yazmış olduğu mektupta verilmektedir:

Tanrı'nın sevdiği kardeşlerim, sizleri O'nun seçtiğini biliyoruz. Çünkü yaydığımız müjde size yalnız sözle değil, kudretle, Kutsal Ruh'la ve tam bir güvenle ulaştı. Nitekim aranızdayken sizin yararınıza nasıl yaşadığımızı bilirsiniz. Siz de büyük sıkıntılara rağmen, Kutsal Ruh'un verdiği sevinçle Tanrı sözünü kabul ederek bizi ve Rab'bi örnek aldınız.

İncil’deki sözler, Kutsal Ruh'un imanlıların yaşamlarında çalışmış olmasından dolayı, onlar tarafından sevinç, kudret ve güvenle kabul edildiler. Aşağıdaki ayetlerde, sözün bu şekilde kabul edilişinden sonra, insanlar putlara tapınma yerine, gerçek ve yaşayan Tanrı’ya hizmet etmeye başladılar. Onların büyük imanı, diğerleri için bir örnek oldu ve İsa’nın cennetten dönüşünün beklendiği bir ümit içinde, her yerde tanınır oldular. Böylece, Ruhun tanıklığını, çalışırken görmüş oluruz. Şayet, kendi yaşamlarımızda da, Ruhun aynı işlerini görürsek, imanın güvencesine sahip olduğumuz anlaşılır.

Şimdi, geriye doğru gidin ve kurtuluşumuzdaki güvencelere sahip olduğumuz yolları listeleyin. Verilmiş olan ayetler arasından, 1. Yuhanna’yı okuyarak, bu güvenceyi test ederek ortaya çıkaran birçok kavram bulabilirsiniz.

İmanımızı, günlük veya haftalık aralıklarla, tekrar tekrar tasdik edebilmek için, ne yapmalıydık?

Tanrı'nın tanıklığı da bize sonsuz yaşam vermesidir. Bu yaşam O'nun Oğlundadır.

Kendisinde Tanrı'nın Oğlu bulunanda yaşam vardır. Kendisinde Tanrı'nın Oğlu bulunmayanda yaşam yoktur.

Ben bunları Tanrı Oğlunun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye yazdım.

1 Bruce J. Nicholls, ed., The Thailand Report on Muslims (Wheaton, IL. L.C.W.E., 1980), 15.

2 2.Samuel 7:811

3 James Montgomery Boice, Standing on the Rock (Grand Rapids: Kregel Publications, 1998), 135.

4 Walter C. Kaiser. Jr., “Exodus,” The Expositor’s Bible Commentary, Vol. 2, Frank E. Gaebelein, editor (Grand Rapids: Zondervan Publishing House, 1990), 321.

5 Kenneth Barker, editor, The NIV Study Bible (Grand Rapids: Zondervan Bible Publishers, 1985), 91.

6 Adapted from abd Al Malek, To Muslim Friends: A Word from the Heart (Van Nuys, CA: 1997), 16-17.

8 Yeşaya 9:6 – Yuhanna 1:14, 12:45, 14:9 2. Korintlilere 4:4: Filipililer 2:6; Koloseliler 1:15.

9 Mark Hanna, The True Path (Colorado Springs, CO, International Doorways Publications, 1975), 21-22.

10 Mezmur 89:34, 34-37.

11 Summarized from correspondance from David A. Depew, Burbank, CA (February 2000).

12 Sorular ve Alıştırmalar Ashton T. Stewart Jr. (Spring 2000).

14 Don M. McCurry, editor, The Gospel and Islam (Monrovia, CA: MARC, 1979), 156-157.

15 Peygamberlik, Allah’ın bir peygamberi aracılığıyla, bir emri, teşvik edici bir sözü, bir bereketlemeyi, bir öğretişi veya gelecekte olacak olan olayları önceden bildirdiği sözüdür.

16 Çıkış 12:46; Sayılar 9:12

17 Zekeriya 12:10

18 Aziz Avgustin, İtiraflar (Harmondswort, Middlesex, England: Penguin books Ltd., 1961).21

15. İMANIN GÜVENCESİ