Ülkemizde ‘Hıristiyan’ ya da ‘kilise’ denince akla ilk gelen şey nedir? Yakılan mumlar, haçlar, kilise binalarındaki aziz heykelleri, cüppeli papazlar... Manastırlar, Engizisyon, haçlı seferleri, sömürgeci bir dinsel örgüt ve Orta Çağın karanlık günleri değil mi? Bunun yanı sıra insan, korku ve yanılgı içinde yaşayan, birtakım efsanelere ve batıl inançlara sarılan, göstermelik ve karmaşık ayinleri olan bir alem canlanıyor gözümüzün önünde! Hıristiyan doğmaların konseylerde uydurulduğu düşünülür, Mesih İsa’nın getirdiği İncil’i tahrif etmiş olan, tanrılaştırılmış annesi Meryem ve azizler gibi çarpıtılan inançlara yer veren bir din gibi görünüyor.

Ama iş bununla da bitmez; ayrıca Hıristiyan alemi, yalnız kendi inancının ‘düşmanlar’ına karşı değil kendi içinde birbirini dışlayan gruplara karşı da acımasızca davranmıştır. Taraftarları, sözde aynı Tanrı’ya ve Mesih’e inanmalarına rağmen aralarındaki birliği koruyacaklarına, üç ana mezhep olmak üzere bin bir gruba parçalanmışlar.