Birey olarak Hıristiyan yaşamımız söz konusu olduğunda lütfun pek çok farklı uygulanışı vardır:
Dünyada hor görülenler, herkes için geçerli olan aynı temele gelebilir.94
Tanrı’yı ya da birbirimizi etkilemek için çabalamayı bırakırız. Ferisi Simun’un evindeki kadın İsa için olan sevgisini ifade etmekte tereddüt etmedi, bunu öyle bir şekilde yaptı ki çevredekiler şok geçirdiler çünkü Simun’u veya herhangi başka bir kişiyi değil ama Tanrı’yı hoşnut etmek için yaşıyordu, onun bu cömert sevgisi çok olan günahlarının bağışlandığını gösteriyordu.95 Bu kadın, hak ettiğimiz için değil sadece ve sadece Tanrı bizi sevdiği için O’nun tarafından kabul edildiğimizi sergileyen bir örnektir. Böylece başkaları tarafından kabul edilişimiz, çok etkileyici bir gösteri sunmamıza değil, Tanrı’nın bizi kabul edişi temeline dayanır!
Güvenliğim ne kadar iyi şeyler yaptığım ile ilgili olmaktan çıkar, artık ne kadar çok bağışlandığım ile ilgilidir.
Lütuf, ihtiyacımız olan her şeyin Tanrı tarafından sağlanması gücüdür. Bazen uyanış olarak adlandırdığımız şey, Elçilerin İşleri kitabında ‘büyük lütuf hepsinin üzerindeydi’96 şeklinde tarif edilir.
Mesih’in lütfunu anlamaktan doğan Mesih’e adanmışlık, hem bireysel hem topluluk olarak derin ve candan bir şekilde tapınmamızı sağlar. İyi bir tapınma zamanı geçirmemiz ‘uğraşıp didinmemizden’ dolayı değildir. Çok sevmemizin nedeni çok bağışlanmış olmamızdır.