Tanrı’nın öyküsünün en son ve en kapsamlı konusu kurtuluştur – Tanrı’nın kendi halkını nasıl çekip kurtardığının öyküsüdür. Eski Antlaşma boyunca sürekli işlenen resim, günahların aklanması için bir kurban sunulması gerekliliğini betimler. İbrahim, oğlunu bir kurban olarak sunmaya çağrıldı, onun gönüllü itaati yeryüzünün tüm halklarının İbrahim’in soyu aracılığıyla bereketleneceğine dair aldığı vaat için bir onay oldu.
Fısıh kuzusu, Tanrı’nın kendi halkını bir kurban aracılığıyla kurtaracağını göstermişti.61Yasa Kitabı’nda yer alan kurban sunma ile ilgili detaylı talimatlar Tanrı’nın kutsallığını ve mükemmel bir kurbanın gerekliliğini göstermek içindi; bu şekilde Tanrı’nın günaha karşı gazabı yatıştırılabilir ve günah işleyenlere aklanma sağlamak için gerekli doğru nitelikler yerine getirilebilirdi. Peygamber Yeşaya gelmekte olan büyük Hizmetkar ile ilgili doğrudan söz etmektedir, bu kişi halkı için günahın cezası altında acı çekecekti, ‘Ne var ki, RAB onun ezilmesini uygun gördü, acı çekmesini istedi.’62Yine de acı aracılığıyla zafer bekleniyordu öyle ki, ‘Canını suç sunusu olarak sunarsa soyundan gelenleri görecek ve günleri uzayacak’.63Mesih elem çekmek ve üçüncü gün dirilmek zorundaydı.
Yeşaya’da yer alan bu bölümlerin sıralaması bile Mesih aracılığıyla sonunda neler gerçekleşeceğini sergilemekteydi. Yeşaya 53’te elem çeken hizmetkarın kendi halkı uğruna ölümünün tasvir edildiğini görüyoruz ve bunun hemen sonrasında Yeşaya 54’te çadırın yerinin genişletilmesi çağrısını alıyoruz. İsrail’i çevreleyen Tanrı’nın varlığının çadırı artık yeterli gelmiyordu çünkü Mesih öldüğünden dolayı şimdi diğer uluslar da içeri girmeliydi. Sonra Yeşaya 55, susamış olan herkesin Davut’a vaat edilen sonsuz antlaşmanın iyiliğine girme davetini sunuyor.
İsa geldiğinde Vaftizci Yahya, İsrail’den işitecek kulağı olanlara onu, ‘Dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı kuzusu’64olarak tanıttı. Yuhanna’nın sevindirici haberi, İsa’nın hizmetindeki üç Fısıh bayramı etrafında şekillenir. İlkinde, bedenin tapınağının yok olacağını ama üçüncü gün dirileceğini açıklamıştır.65İkinci Fısıh’ta, sonsuz yaşama katılmaları için bedenini yiyip kanını içmeleri gerektiğini söyleyerek izleyicilerinden bazılarını gücendirmişti.66Artık ‘Tanrı Kuzusu’ olma vaktinin geldiğini bilerek üçüncü Fısıh’ın arifesinde gururlu ve hırslı öğrencilerine hizmet etmek için giysisini çıkartıp bir kenara koydu ve kilisesi için temel oluşturacak olan yeni bir liderlik türü sergiledi.67Sonra Çarmıhta Fısıh Kuzusu oldu ve günahlarımıza yönelik Tanrı’nın gazabının tümü O’nun üzerine boşaltıldı. Gerçekleştirmek üzere geldiği işi tamamladı: Şeytan’ı, ölümü ve tüm güçlerini yendi. Zaferli olarak ve bir daha ölmemek üzere dirildi. Tanrı’nın kutsallığını ve halkının O’ndan ayrılışını simgeleyen Tapınaktaki perde yukarıdan aşağıya yırtıldı,68böylece Baba’nın huzuruna ulaşabilme özgürlüğü temsil edilmiş oldu, çünkü aklanma sonsuzluklar boyunca sürecek biçimde sağlanmıştı. İbraniler kitabının sevinçle duyurduğu gibi, boğaların ve keçilerin kanı günahı ortadan kaldıramaz69ancak İsrail’in Mesih’inin kusursuz kurbanının kanıyla İsrail’in günahları ve sadece İsrail’in değil tüm dünyanın günahları ortadan kaldırılmış oldu.