Petrus’un 1. Mektubu

Petrus bu mektubu Küçük Asya’nın (Anadolu’nun) kuzeyinde (1Pe.1:1) bulunan kiliselere Roma’dayken yazdı (1Pe.5.13; Babil Roma’ya verdiği takma ad). Mektubun yazılmasında Pavlus’un hizmet arkadaşı olarak tanınan Silvanus (1Pe.5:12; krşl. 1Se. ve 2Se.1:1) katkıda bulundu. Eski kilise tarihinden aktarılan bilgilere göre Petrus bu mektubu Sezar Nero yönetimi altında şehit edilmeden kısa süre önce (İ.Ö. 64 ya da 67) yazdı.

Mesih inanlılarının Mesih adına çektiği acılar Petrus’un 1. Mektubu’nun merkezi noktasını oluşturuyor. Mektubun alıcıları iman edip yaşamlarını bu kapsamda değiştirdikten (1Pe.4:3-4) sonra pagan çevrelerinden düşmanlık görmeye başlamıştır. Petrus inanlıları İsa örneğiyle acılarını katlanışla taşımaya çağırıyor (1Pe.2:21-25). Onların bakışlarını yollarının sonundaki sonsuz yüceliğe çeviriyor (1Pe.1:3-9) ve inanlıları kendilerine yöneltilen tüm iftiraları ve kuşkuları düz bir yaşam yaşamakla çürütmeye davet ediyor (1Pe.2:12-17; 3:9-17).

Anahtar Ayet

Tersine, Mesih’in acılarına ortak olduğunuz oranda sevinin ki, Mesih’in görkemi görüldüğünde de sevinçle coşasınız(1Pe.4:13).

Kuruluş Düzeni

Mektuba giriş 1:1-2

Acılarda umut 1:3–2:10

Dünyada örnek tutum 2:11–4:11

Mesih’le acılar çekmek 4:12-19

Mektup sona ermeden önce kiliseye uyarılar 5:1-11

Mektubun sonu 5:12-14

Özellikle dikkat ediniz