Kuruluş düzeni

Mektuba giriş 1:1

İman denenmelerde kendisini kanıtlar 1:2-18

İman yapılan eylemlerde kendisi kanıtlar 1:19–2:26

İman kişinin konuşmasında kendisini kanıtlar 3:1-12

İman kilise yaşamında kendisini kanıtlar 3:13–5:11

Son uyarılar 5:12-20

Özellikle dikkat ediniz

• İmanın sınanması:

  • Anlamı: Yakup 1:2-4.

  • Nedeni: Yakup 1:12-15.

• Tanrı’dan gelen bilgelik:

  • İsteyene sevinçle veriyor: Yakup 1:5-8.

  • Gerçek ve sahte bilgelik kendisini pratik yaşamda gösterir: Yakup 3:13-18.

• İman eylemleri:

  • Yalnız işitmekle kalmamalı, tersine uygulamalı: Yakup 1:22-25.

  • İmanı eylemler izlemiyorsa, bu iman gerçek ve kurtaran iman değildir; bundan da öte, ölüdür! Yakup 2:14-26.

  • Yakup, imanı bilinen bir gerçeği kuramsal olarak onaylamak olarak gören ve etkisi somut olarak yaşamda bulunmayan bir yanlış anlamaya karşı çıkıyor. Şöyle yanlış anlaşıldı: ‘Eğer salt lütuf aracılığıyla, eylemler olmadan kurtuluyorsam, o zaman işlerim önem taşımaz.’ Bu doğru olsa iman birşeyleri doğru bulmaktan ileri gitmezdi.

  • Buna karşı Yakup gerçek imanın zorunlu olarak her zaman inanlının yaşamında ve tutumunda işlevde görülmesi gereğini gözler önüne seriyor.

  • Yakup bu durumda Pavlus’un öğretisiyle kesinkes çelişmiyor. Kişinin kendi eylemleriyle kurtuluşu kazanma ya da kurtuluşuna ekleme istekleri söz konusu olunca, Pavlus imanın karşıtı olarak “yasanın işleri” konusunda olumsuz konuşuyor. Buna karşılık Yakup imanın şartı ve kökeni değil, neticesi ve ürünü olan “imanın işleri” konusunda konuşuyor! Pavlus da bu yanlış anlamaya karşı mücadele vermişti (Rom.3:8; 6:1; Gal.5:13) ve bir imanın eylemlerde işlerlikte olması gereğini vurguluyor (Ef.2:8-10; Flp.2:12-13; Rom.8:4; Gal.5:6; 6:9-10; Tit.2:14; 3:8,14).