Timoteos’a 1. Mektup, Timoteos’a 2. Mektup ve Titus’a Mektup Pastoral Mektuplar (kilise çobanlarına özgü mektuplar) olarak adlandırılırlar. Pavlus bu mektuplarda kiliseye “Çoban” (Latince: Pastor) atanan iki yakın hizmet arkadaşına, hizmetleri ve kilisenin yaşamına ilişkin buyruklar vermektedir.
Pavlus bu mektupları gözlerini yaşama kapamadan kısa süre önce yazdı. Pavlus’un önceden yaptığı ve Elçilerin İşleri’nde yazılı müjdeleme yolculuklarındaki olaylarla Pastoral Mektuplar’da verilen bilgileri uyuma getirmek mümkün değildir. Bu nedenle, Pavlus’un Elçilerin İşleri’nde yazılı Roma tutukluluğundan sonra yeniden serbest bırakıldığını ve başka haber gezileri yapmış olduğu varsayılabilir. Daha sonra Roma’da tekrar tutuklanmış ve aktarılan eski bilgilere göre bu idamıyla sonuçlanmıştı.
Bu kurama göre Pastoral Mektuplar 62 ile 67 yılları arasında kaleme alınmıştır. Timoteos’a 2. Mektup’un yazılışı sırasında Pavlus cezaevindedir ve kısa süre sonra gerçekleşecek idamını beklemektedir (2Ti.4:6-8).
Pavlus Pastoral Mektuplar’da evden eve dolaşan ve Mesih inanlılarını Mesih’ten uzaklaştıran sahte Yahudi öğretmenlere (Tit.1:10) karşı durma konusunda buyruklar vermektedir (1Ti.5:13-14; 2Ti.3:6-7; Tit.1:11).
Üstün bilgiye (1Ti.6:20) sahip olduklarını ve dirilişin gerçekleştiğini bile (2Ti.2:18) savlıyorlardı.
Dünyadan elini eteğini çekmeyi (derviş yaşamını) öğretiyorlardı: Evlenmemek, bedeni eziyet çektirerek ona hakim olmak ve yiyeceklere ilişkin kurallar gibi ... (1Ti.4:3,8).
“Bilgi”lerinin bir ağırlık noktası, EA’nın soyağaçlarına dayandırdıkları kurgulardı (1Ti.1:4; 4:7; 2Ti.4:4; Tit.1:14; 3:9).
Yasa üzerindeki tartışmalar da rol oynuyordu (Tit.3:9; 1Ti.1:7).
Sahte öğretmenler öğretilerinin karşılığında kendi ceplerini doldurmayı umut ediyordu (1Ti.6:3-10; Tit.1:11).
Pavlus Timoteos ve Titus’a bu sahte öğretiden uzak kalmayı ve bu öğretinin savunucularıyla tartışmalara ve münakaşalara girmemelerini öğütlüyor. Bunun yerine açıklıkla ve cesaretle gerçek haberi vaaz etmeliler (Örnek: 2Ti.2:14-26).