Roma eyaletindeki Makedonya’nın başkenti olan Selanik’teki kilise, Pavlus tarafından Silas’la yaptığı ikinci müjdeleme yolculuğu sırasında kuruldu. Pavlus ve Silas kenti gece kaçarcasına terk etmeliydiler, çünkü Yahudiler halkı onlara karşı ayaklandırmışlar ve onları kentin yetkililerine şikayet etmişlerdi (Elç.17:1-15). Yeni kurulan kilise, kurucularının oradan ayrılmasının ardından kendi halkı tarafından devam eden düşmanlıklara ve baskılara maruz kaldı. Pavlus kilise için kaygılandığından, topluluğu baskılar karşısında cesaretlendirmek ve düşmanlıklara rağmen kilisenin imanlarına sımsıkı sarılıp sarılmadıklarını kendisine rapor etmesi için Timoteos’u Selanik’e gönderdi. Timoteos Selanik’ten iyi haberleri ve muhtemelen bununla bağlantılı olarak da genç topluluğun bazı sorularını geri getirdi. Pavlus bunun üzerine Selanikliler’e 1. Mektup’u yazdı. Mektupta kilisenin sağlam, sarsılmaz imanı hakkındaki sevincini dile getiriyor ve onlara yaşadıkları düşmanlıkların Tanrı tasarısına ait olduğunu açıklıyor. Baskı altındaki inanlılar olarak, Eski Antlaşma peygamberleriyle, Pavlus’la ve her şeyden önce İsa’nın kendisiyle aynı sırada bulunuyorlar (1Se.2:13–3:11).
Timoteos’un Pavlus’a ilettiği kilisenin sorularından biri, anlaşıldığına göre bu arada ölen kilise üyelerine ilişkin olmalı, ki bu nedenle Mesih’in ikinci gelişi ve ölülerin dirilişi konuları Selanikliler’e 1. Mektup’ta önemli rol oynamaktadır (1Se.4:13–5:11).
Pavlus bu mektubu İ.S. yaklaşık 50 yılında, muhtemelen Korint kentinden yazdı (krşl. Elç.18:5).
Esenlik kaynağı olan Tanrı’nın kendisi sizi tümüyle kutsal kılsın. Ruhunuz, canınız ve bedeniniz Rabbimiz İsa Mesih’in gelişinde eksiksiz ve kusursuz olmak üzere korunsun. Sizi çağıran Tanrı güvenilirdir; bunu yapacaktır(1Se.5:23-24).
Mektuba giriş 1:1
Kilise için teşekkür 1:2-10
Selanik’teki hizmeti sırasında Pavlus’un tutumu 2:1-12
Kilisenin baskılardaki sarsılmazlığı 2:13–3:13
Kutsal yaşam sürme konusundaki uyarı 4:1-12
Mesih’in ikinci gelişine ilişkin 4:13–5:11
Diğer uyarılar 5:12-22
Mektubun sonu 5:23-28
Pavlus’un genç kiliseye övgüsü: 1.Selanikliler 1:2-10; 3:6-10; 4:9-10.
Kendine hizmet edenlerin yüreklerini sınayan Tanrı: 1.Selanikliler 2:4.
Pavlus ve Silas’ın sevgi ve alçakgönüllülükle Selanikliler’e Müjde’yi ulaştırmaları (bir anne gibi) ve yaşamlarını onlarla paylaşmaları: 1.Selanikliler 2:7-8.
Tanrı’ya yaraşan yaşamı sürdürmeleri konusunda teşvik ve uyarı (bir baba gibi): 1.Selanikliler 2:11-12.
Tanrı sözünün etkinliği: 1.Selanikliler 2:13.
Kutsal yaşam yaşama konusunda uyarı ve bununla bağlantılı ikaz: 1.Selanikliler 4:1-8.
Düzenli yaşam sürme konusunda uyarı ve kendi geçimlerini sağlamak için çalışmaya hazır olmaları: 1.Selanikliler 4:11-12; 5:14.
Mesih’in ikinci gelişine ilişkin öğreti:
Tanrı’nın yargısından bizi kurtaracak olan ölümden dirilmiş Olan’ı gökten bekleyiş: 1.Selanikliler 1:10.
Pavlus yargı günü kurduğu kilise hakkında övünç duymak istiyor: 1.Selanikliler 2:19-20.
İkinci geliş gününe dek Tanrı’nın kilise üyelerine sağladığı ruhsal büyüme ve gelişme: 1.Selanikliler 3:12-13.
Mesih’in ikinci gelişinde yaşayan inanlılarla ölenlerin birleşmeleri: 1.Selanikliler 4:13-18.
Mesih’in ikinci gelişi önünde tutularak yaşanan ışıktaki yaşam: 1.Selanikliler 5:1-11.
Pavlus kiliseyi dalgalanmalara çekmek istemiyor, tersine onları teşvik ve teselli ediyor; aynısını kendi aralarında da yapmalılar: 1.Selanikliler 4:13,18; 5:11.
Kilisede hizmet verenlere saygı gösterilmesi isteği: 1.Selanikliler 5:12.f
Ruh’u işleyişini söndürmeme, ama peygamberlik sözlerini eksiksiz sınama ve sadece iyi olana tutunma konusunda ikaz: 1.Selanikliler 5:19-22.