Filipi kilisesi Pavlus tarafından ikinci müjdeleme yolculuğu sırasında Avrupa kıtasındaki ilk kilise olarak kuruldu (Elç.16:6-40). Filipi Roma’nın Makedonya eyaletinde stratejik açıdan önemli bir ticaret kentiydi. Pavlus’un orada bulunan kiliseyle özel bir candan ilişkisi vardı (Flp.1:7-8). Zaman zaman parasal yardımlarını kabul ettiği tek kiliseydi (Flp.4:15; 2Ko.11:9). Pavlus cezaevindeyken (Flp.1:7, 12-26), kilise şahsen onu desteklemesi için, aynı zamanda kilisenin bağışlarını da beraberinde getiren Epafroditus’u onun yanına gönderdi. Pavlus bunun üzerine Filipililer’e olan mektubu yazdı:
Yaptıkları bağış için teşekkür etmek ve aldığını belirtmek için: Filipililer 4:10-20.
Geçirdiği ağır hastalık sonrası Filipi’ye geri gönderdiği Epafroditus’a refakat mektubu olarak: Filipililer 2:25-30.
Kişisel ve hukuksal durumuna ilişkin bilgilendirmek ve böylece onları kendi içinde bulundukları durumda teşvik etmek amacıyla: Filipililer 1:12-30.
Timoteos’un ziyaretini ve tez zaman sonra kendisinin de onları ziyaret edebileceğini bildirerek umutlarını dile getirmek için: Filipililer 2:19-24.
Pavlus’un Galatyalılar’a Mektubu’ndaki uyarılara benzeyen sahte öğretmenlere karşı kiliseyi uyarmak amacıyla (krşl. oradaki açıklamalarla): Filipililer 3.
Pavlus bu sırada cezaevinde ve idam tehlikesi altında olmasına karşın, mektupta gördüğümüz içtenlikle birlikte, mektubun ana konusu olan sevinç de (1:4, 18,25; 2:2, 17-18, 28-29; 3:1; 4:1, 4,10) kayda değer.
Filipililer’e Mektup muhtemelen Pavlus’un Roma’da tutuklu bulunduğu sırada İ.S. 60-62 yıllarında oluştu (Flp.1:13; 4:22).
Rab’de her zaman sevinin; yine söylüyorum, sevinin!(Flp.4:4).
Mektuba giriş 1:1-11
Elçinin şu anki durumu 1:12-26
Kiliseye uyarılar 1:27–2:18
Hizmet arkadaşlarından haberler 2:19-30
Diğer uyarılar ve ikazlar 3:1–4:9
Filipililer’in bağışına teşekkür 4:10-20
Mektubun sonu 4:21-23
Pavlus’un Filipi kilisesine ilişkin güven doluluğu (Flp.1:6) ve kilise için duası (Flp.1:9-11).
Başkalarının yanlış güdülerine karşın Müjde’nin yayılmasına neden olan, Pavlus’un tutukluluğu: Filipililer 1:12-20.
Pavlus’un ümit doluluğu ve O’nu yüceltmek için Mesih adına ölmeye hazır oluşu: Filipililer 1:19-26.
Pavlus ölümde kazanç görüyor: Filipililer 1:21-23.
İsteği yine de hayatta kalmak yolunda: Filipililer 1:21-26.
Kilisenin Müjde için sürdürdüğü mücadele ve bununla bağlantılı olarak Mesih için acılar çekme ayrıcalığı: Filipililer 1:27-30.
Pavlus’un çağırdığı ve bu kapsamda Mesih’i ölçüt gösterdiği, alçakgönüllülükten etkilenen birlik: Filipililer 2:1-12.
Mesih her şeyde Tanrı’ya eşitti.
Ama bu eşitliğe sımsıkı sarılmadı, kul özünü alıp, insanlarla eşitliğe girerek insan biçiminde dünyaya geldi.
Tanrı’ya karşı sadık bir şekilde kendisini çarmıh ölümüne dek alçalttı.
Bu nedenle Tanrı O’nu her şeyin üzerine yükseltti ve bir gün tüm insanların ve dünyanın görünmez ruhsal güçlerinin önünde eğilmesi gereken Rab kıldı.
Tanrı lütfuyla çevrili insan işleri ve Tanrı lütfunun insanın işlerinde nasıl etkin olması gerektiği: Filipililer 2:12-13.
Mesih’i kazanmak için artık hepsini süprüntü sayan Pavlus’un insansal üstünlükleri ve icraatı: Filipililer 3:1-11.
Pavlus’un ulaşmaya çabaladığı hedef: Filipililer 3:12-21.
Kaygılar karşısında doğru tutum: Filipililer 4:6-7.
Pavlus Tanrı gücüyle yaşamın her koşulunun üstesinden geliyor: Filipililer 4:11-13.
Kolose diğer kentlerle karşılaştırıldığında, Küçük Asya’da (Anadolu’da) önemsiz küçük bir şehirdi. Oradaki kilise Pavlus tarafından değil, Pavlus’un yakın hizmet arkadaşı olduğu görülen (krşl. Flm.23) Epafras tarafından kuruldu (Kol.1:7). Pavlus mektubu kiliseye Tihikos (Kol.4:7) ve Onisimos (Kol.4:9; krşl. Flm.) aracılığıyla iletir; tutukluluğu (muhtemelen İ.S. 60-62 yıllarındaki Roma’daki tutukluluğu) hakkındaki olup bitenlerle ilgili ayrıntılı bilgiyi de sözlü olarak kiliseye ulaştıracaklardır (Kol.4:7-10). İçerik ve dil bakımından Efesliler’e Mektup’a oldukça benzerlik gösteren mektubun yazılmasındaki gerekçe, Kolose’de yayılan tehlikeli bir sahte öğretidir. Epafras’ın Kolose’deki olaylara ilişkin Pavlus’u bilgilendirdiği anlaşılıyor (Kol.1:7-8; 4:12), bunun üzerine Pavlus kendisini şahsen tanımayan (Kol.2:1) kiliseye yönelerek onlara yazıyor. Kiliseye yazılan mektuptan, ona karşı mücadele verilen sahte öğretinin içeriği ve oluşum şekli aşağıda verildiği kapsamda yeniden tespit edilebilir:
Dünyaya kozmik güçler hükmeder. İnsan onları saymakla, arınma ve yiyecek kurallarını yerine getirmekle, bayramları tutmakla ve kendi bedenine eziyet çektirmekle bu güçleri lehte etkilemeliydi.
Sünnet kurtuluşun gerekliliği olarak talep ediliyordu.
Muhtemelen bu sahte öğreti Yunan felsefesinin ve Yahudi geleneklerinin elementleriyle birleşmişti.
Öğretmenler bu güçlerin görümler aracılığıyla kendilerine verdiği üstün anlayışa dayanıyorlardı.
Pavlus bu sahte öğretinin karşısına Mesih’in büyüklüğünü ve gücünü dikiyor. Çarmıhtaki ölümü aracılığıyla bu güçlere karşı zafer kazanmış ve inanlıları onların egemenliğinden özgür kılmıştı. Mesih dışında daha üstün anlayış yoktur: Bilgeliğin ve bilginin tüm hazineleri O’nda saklıdır (Kol.2:3).
Tanrılığın bütün doluluğu bedence Mesih’te bulunuyor(Kol.2:9).
Mektuba giriş 1:1-14
Mesih’in ve kilisenin yüceliği 1:15-29
Sahte öğretiye karşı 2:1-23
Mesih’te yeni yaşam 3:1–4:6
Mektubun sonu 4:7-18
Mesih:
Biz O’nun egemenliği altındayız ve karanlık güçlerinin yetkisinden özgür kılındık: Koloseliler 1:13-14; 2:20.
O’nun aracılığıyla kurtuluşa, yani suçlarımızın bağışlanmasına sahibiz: Koloseliler 1:14.
görünmeyen Tanrı’nın görünen kişiliğidir: Koloseliler 1:15.
Görünen ve görünmeyen her şey O’nun aracılığıyla yaratılmıştır ve son hedefini O’nda bulur: Koloseliler 1:16-17.
kilisenin başıdır: Koloseliler 1:18; 2:19.
Ölüler arasından ilk doğan, yeni yaşama ilk ulaşandır: Koloseliler 1:18.
Tanrı’nın tüm doluluğu O’nda konut kurmuştur ve bize bundan pay vermektedir: Koloseliler 1:19,27; 2:9-10; 3:4.
Çarmıhta akan kanı aracılığıyla esenlik sağladı ve barışmayı olanaklı kıldı: Koloseliler 1:20-23.
Tanrı önünde yetkin olmanın tek yolu O’dur: Koloseliler 1:28.
tanrısal gizdir ve bilginin ve bilgeliğin tüm hazineleri O’nda saklıdır: Koloseliler 2:2-3.
varlığımızı aldığımız Rab’dir: Koloseliler 2:6.
Her yönetimin ve hükümranlığın başı O’dur, onlar üzerine zafer kazanandır: Koloseliler 2:10,15.
Bizler vaftizde O’nunla birlikte gömüldük ve dirildik: Koloseliler 2:11-13.
Günahlarımız nedeniyle bizi suçlu çıkaran borç senedini çarmıha çakarak ortadan kaldırdı: Koloseliler 2:14.
Tanrı O’na sağındaki şeref yerini verdi: Koloseliler 3:1.
Yeryüzündekileri değil, göksel olanları düşünmemiz konusundaki çağrı: Koloseliler 3:1-4.
Eski insanı üzerimizden çıkarıp yeni insanı giyinmek ve bunun neticesindeki yaşamı yaşamak: Koloseliler 3:5-17.
Hristiyan topluluğun dışında olanlara karşı nazik bir şekilde iman konusunda bilgi vermek ve herkese uygun yanıtı vermek konusundaki çağrı: Koloseliler 4:5-6.