Pavlus bu mektubu Galatya’da kendi kurduğu kiliselere yazıyor (Gal.4:13). Pavlus, ya İ.S. yaklaşık 48-49 yıllarında (Elç.15’te sözü edilen Elçiler Konseyi’nden kısa süre önce veya sonra) Roma’nın eyaleti Galatya’nın güneyinde ilk müjdeleme yolculuğu sırasında kurduğu (krşl. Elç.13–14) kiliselere yazıyor. Ya da ikinci müjdeleme yolculuğu sırasında Galatya’nın kuzeyinde kurmuş olabileceği kiliselere yaklaşık 54-56 yıllarında yazıyor.
Pavlus oradan ayrıldıktan sonra, Yahudilik’ten gelen Hristiyan vaizler kiliselere geldi ve kurtuluş için yasayı tutmanın ve sünnet olmanın gerekliliğini öğretmeye başladılar (Gal.6:12-13). Pavlus için bu sahte öğreti tüm Müjde’ye karşıdır: Eğer bu vaizler haklıysa, Mesih boşuna ölmüştür (Gal.3:21). Galatya’daki Hristiyanlar bu öğretiyi izlerlerse, Mesih’le ilişkileri kopmuş ve Mesih’in lütfundan uzaklaşmış olacaklardır (Gal.5:4). Ödün vermenin mümkün olmayacağı bir durum olduğundan, Pavlus bu kapsamda bu vaizlere ve sahte öğretilerine karşı sertlikle karşı çıkıyor (Gal.1:8-9; 5:12). Bu sahte öğretiyi izleme görüşünde olan kiliseler de sert azar işitiyor (Gal.1:6-9; 3:1) ve tövbeye çağrılıyorlar (Gal.5:1). Bu kapsamda Pavlus elçilik yetkisini ve bildirdiği Haber’in Tanrı’dan kaynaklandığını kuvvetli biçimde vurguluyor (Gal.1–2).
Mesih bizi özgür olalım diye özgür kıldı. Bunun için dayanın. Bir daha kölelik boyunduruğuna girmeyin(Gal.5:1).
Mektuba giriş 1:1-5
Pavlus’un elçilik yetkisi 1:6–2:21
Yasa ya da iman 3:1–4:31
Mesih’teki özgürlük 5:1–6:10
Mektubun sonu 6:11-18
Galatyalılar 1:1-5’teki alışılmamış giriş:
Alışılmamış ölçüde sert, çünkü Galatyalılar’a ilişkin herhangi bir övgü bulunmuyor; Galatyalılar’a yöneltilen azarlamaları izleyen ayetlerle krşl.
Pavlus henüz birinci ayette önemli rol oynayacak olan yetkisini vurguluyor.
Pavlus, mektubun konusu olarak önemli olan Mesih’teki kurtuluşu, daha mektubun başlangıcında bildiriyor: Ayet 4 (krşl. Gal.4:3-5:9).
Onu çarpıtanların Tanrı lâneti altında bulunduğu, tek Müjde: Galatyalılar 1:6-8.
Pavlus insanların değil Tanrı’nın onayını ve hoşnutluğunu arıyor: Galatyalılar 1:10.
bildirisini insansal öğretiden değil, Tanrı’dan doğrudan vahiy yoluyla aldı: Galatyalılar 1:10-24.
Pavlus’un bildirdiği mesajı ve Müjde’yi yayma hizmeti Yeruşalim’deki ilk kilisenin söz sahibi inanlılarınca onaylandı: Galatyalılar 2:1-10.
Pavlus Petrus’un korkak ikiyüzlülüğü konusunda hesap soruyor (Gal.2:11-14) ve bu davranışına bir yanıt olarak Yahudilikten gelen inanlıların da yasanın işlerini tutmakla değil, Mesih’e olan iman aracılığıyla kurtulduklarını vurguluyor (Gal.2:15-21).
“Yasanın işleri” (Gal.2:16; 3:2): Kendi gücüyle Tanrı önünde durabilmek (“doğrulukla donatılma”) amacıyla yasanın gereklerini yerine getirme güdüsü.
Çarmıh üzerinde Mesih’le ölmemiz. Artık O’nun bizde yaşadığı gerçeği ve bizi seven ve yaşamını bizim için feda edene imanla yaşadığımız yaşam (Gal.2:19-20; 6:14-15). Yasayı yerine getirmekle Tanrı önünde doğrulukla donatılabilseydik, Mesih boşuna ölmüş olurdu (Gal.2:21).
Pavlus’un iman için ve yasanın gereklerini yerine getirmeye karşı üçlü kanıtı:
Galatyalılar’ın kilise yaşamları ve Pavlus’un iman deneyimleri bir kanıttır: Galatyalılar 3:1-5.
Kutsal Yazı’nın kendisi bir kanıttır: Galatyalılar 3:6-14.
Kurtuluş planındaki sıralama bir kanıttır. Bununla bağlantılı insan yaşamından (Antlaşma) bir örnek gösteriliyor: Galatyalılar 3:15-18.
Hiç kimsenin tümüyle yerine getiremeyeceği ve bu yüzden lanet getiren yasa.
Mesih bizi bu lanetten kurtardı ve İbrahim’e vaat edilen bereketten pay verdi: Galatyalılar 3:10-14.
Yasanın amacı, günahın gücünü yasanın çiğnemesinde görülür kılmaktır: Galatyalılar 3:19-25; bu kapsamda krşl. Romalılar 3:19; 5:20; 7:7-13.
Mesih’te sahip olduğumuz, Tanrı çocukları olma yetkisi (Gal.3:23–4:11).
Yasanın altında hapsedilmiş olmak yerine (3:23), Mesih aracılığıyla özgür ve ergen Tanrı çocuklarıyız.
Köleler değil, miras hakkı olan çocuklarız.
İçimizde Tanrı’ya Baba diye seslenen Kutsal Ruh’a sahibiz; krşl. Romalılar 8:15,26-27.
Pavlus’un Galatyalılar’a ilişkin kaygısı ve şaşkınlığı: Galatyalılar 4:8-20.
İsa Mesih inanlılarının hedefi dünyasal Yeruşalim (ve bununla ilişkide bulunan eski antlaşmanın kulluğu) değil, tersine özgür göksel Yeruşalim’dir (yani, Tanrı’nın yeni dünyası): Galatyalılar 4:21-31 (krşl. İbr.12:18-24; 13:14; Va.21:1–22:5).
İman aracılığıyla doğruluğa kavuşma başka hiçbir ilaveye gereksinim duymaz, daha ziyade kendi işleri aracılığıyla bu doğruluğa bir şey eklemek isteyene yıkım getirir (Gal.5:1-12). Pavlus Müjde’nin mesajına bu yolla yıkım getirenlerle tartışıyor ve sert olarak onlara karşı duruyor (Gal.5:12; Gal.1:8-9).
Galatyalılar 5:15’teki çok kızgın alay (istihza).
Yasadan özgürlük ve lütfun ters anlaşılması:
Pavlus’un vaaz ettiği yasadan özgürlük ve iman aracılığıyla lütufla kurtuluş, artık Hristiyanlar istediklerini yapabilir, istemediğini bırakır ve bundan böyle yasanın bildirilerini de öneme almaları gerekli değildir yolunda yanlış anlaşılmamalıdır: Galatyalılar 5:13-14.
Pavlus kurtuluş için yasanın gereklerini yerine getirme zorunluluğuna karşı gelmektedir. Bundan böyle lütuf aracılığıyla kurtulanlar Ruh’un gücü yardımıyla yasayı tutmalıdır. İman sevgiyle etkisini gösterir (Gal.5:6). Galatyalılar 6:2’deki Mesih’in yasası ve Galatyalılar 6:9-10’daki iyilik yapmaktan usanmamak çağrısı ve Romalılar 8:1-4 aynı konudan söz eder.
Kutsal Ruh’un gücüyle bencil ve Tanrı’ya isyan eden doğamızı (“benliği”) yenebiliriz: Galatyalılar 5:13-26.
Kutsal Ruh’un “benliğe” karşı zafer dolu savaşı: Galatyalılar 5:16-18; krşl. Romalılar 7:14–8:13.
Benliğin işleri: Galatyalılar 5:19-21.
Kutsal Ruh’un ürünleri: Galatyalılar 5:22-23.
Ruh’un bu ürünleri yasayla çelişmiyor: Galatyalılar 5:23.
“Benliğimiz” Mesih’le birlikte çarmıha gerildi: Galatyalılar 5:24.
krşl. Galatyalılar 6:7-8.
Günaha düşen inanlı kardeşlere karşı tutumumuz: yumuşaklıkla ve kibirlenmeden: Galatyalılar 6:1-5.
Pavlus mektubun sonunu kendi eliyle tamamlar: Galatyalılar 6:11-18.