Korintliler’e 1. Mektup’un giriş kesimiyle karşılaştırınız.
Korintliler’e 2. Mektup muhtemelen Makedonya’da oluştu. Pavlus mektubu Timoteos’la beraber (2Ko.1:1), muhtemelen Korintliler’e 1. Mektup’un yazılmasının bir yıl ardından, yani 56 yılında yazdı.
Pavlus Korintliler’e 2. Mektup’ta elçi olarak verdiği hizmetindeki zayıflıkları ve acılarını vurguluyor. Ama Pavlus’un tam bu zayıflığında Tanrı’nın gücü ve görkemi kendisini sergiliyor. Pavlus böylece Korint kilisesinde kendisini “üstün elçi” ve Pavlus’tan yüksekte sayan (2Ko.11:5; 12:11) ve topluluğu kendi taraflarına çekmeye çabalayanlara yanıt veriyor. Pavlus’u zayıflıkla, konuşmalarındaki ikna gücü eksikliğiyle, kısıtlı ruhsal derinlikle ve doğaüstü olayları göstermekte noksanlıkla suçluyorlar. Bu tartışmalar sayesinde Korintliler’e 2. Mektup’ta Elçi Pavlus’un yaşamına ve hizmetine alışılmamış derin bir bakış atıyoruz, çünkü sunduğu kanıtlarına yaşam öyküsünden (otobiyografisine) birçok bilgileri ekliyor (krşl. Örnek, böl.12).
Biz kendimizi ilan etmiyoruz; ama Mesih İsa’yı Rab, kendimizi de İsa uğruna kullarınız ilan ediyoruz (2Ko.4:5).
Mektuba giriş 1:1-11
Son zamanda olup bitenler 1:12-2:13
Pavlus’un elçilik hizmeti 2:14–6:10
Pavlus’un Korintliler için mücadelesi 6:11–7:16
Yeruşalim Kilisesi için toplanan bağış 8:1–9:15
Pavlus’un elçilik yetkisi 10:1–13:13
Böylece başkalarını da teselli edebilsin diye, Müjde uğruna acı çeken Pavlus’un Tanrı tarafından teselli edilmesi: 2.Korintliler 1:3-11.
Tanrı’nın bütün vaatleri kendisinde evet olan Mesih’tir: 2.Korintliler 1:19-20.
Korintliler’in imanları üzerine efendi değil, tersine sevinçleri için yardımcı olmak isteyen Pavlus: 2.Korintliler 1:24.
Pavlus’un Müjde’yi ilan etme hizmetiyle ortaya çıkan iki sonuç: Yaşam ve ölüm: 2.Korintliler 2:14-16.
Yeni Antlaşmanın üstün yüceliği: 2.Korintliler 3.
İsrail halkına ilişkin bilgiler: 2.Korintliler 3:14-16; krşl. Rom.9–11.
Kutsal Ruh’un 2.Korintliler 3:17-18’deki işleyişi:
Hristiyanları özgürlüğe iletiyor.
Kutsal Ruh’un işleyişiyle değiştiriliyoruz ve adım adım İsa’ya benzer oluyoruz.
“Bu çağın ilahı”, yani Şeytan aracılığıyla Müjde’ye karşı zihinleri kör olan imansızlar. Bu körlükten onları yalnızca Tanrı kendi elini uzatıp Mesih’e ilişkin gerçek bilgiyi vermesiyle kurtarabilecek: 2.Korintliler 4:4-5.
Sıradan ve kırılgan kaplar içinde görünen Tanrı görkemi: 2.Korintliler 4:7-18.
Doğal güç, yani insanın dış varlığı harap olsa da, Tanrı aracılığıyla yenilenen insanın iç varlığı: 2.Korintliler 4:16.
Gelecek yüceliğe ilişkin umut: 2.Korintliler 4:17–5:10:
Pavlus bu dünyadaki yaşamı “yabancı diyarda Tanrı’dan uzak” bir yaşam olarak niteliyor ve bu ayrılığı aşmayı yeğliyor.
Biz halen imana göre yaşıyoruz, gözle görünenlere göre değil.
Kutsal Ruh Tanrı’nın bize güvencesi, gelecekteki yücelikten ilk paydır.
Rab’le tam bir paydaşlık özlemi duyan ve son yargıyı bekleyen Pavlus, Tanrı’yı hoşnut etmek için her tür gayreti gösteriyor.
Herkes için ölen ve dirilen için yaşamak: 2.Korintliler 5:14-15.
Mesih’te yeni yaratılan insan: 2.Korintliler 5:17.
Barıştırma haberi (2Ko.5:18-21): Pavlus bu habere karşı sadakatsizlik edenlere uyarıda bulunuyor (2Ko.6:1; krşl. 2Ko.11:3-4; 13:5). Onun görevi bu barıştırma haberini bildirmek (2Ko.6:3-10).
2.Korintliler 6:14–7:1’deki uyarılar, krşl. 1.Korintliler 5:6–6:20; 10:14-22.
“Gözyaşı mektubu”nun Korintliler’e getirdiği acı faydalı oldu: 2.Korintliler 7:8-12.
Zengin olan ama bizi sevdiği için yoksul olmayı seçen Mesih: 2.Korintliler 8:9; krşl. Filipililer 2:6-7; Matta 8:20.
Yeruşalim kilisesi için toplanılan bağış (2Ko. 8-9):
Elinde bol olanın, eksiği olanı tamamladığı eşitlik ilkesi: 2.Korintliler 8:11-15.
Pavlus’un bağış paraları kapsamında gösterdiği özen ve koruma: 2.Korintliler 8:20-21.
Tanrı’nın bağışlar konusundaki ilkeleri ve vaatleri: 2.Korintliler 9:6-15.
Pavlus’un sürdürdüğü ruhsal savaş: 2.Korintliler 10:3-5; 11:13-15.
İleride bu ölçülerin saçmalık olduğunu sergilemek için, ilkin karşıtlarının ölçülerine indiği, sonunda geriye sadece Pavlus’un bundan gurur duyduğu kendi zayıflığı kalan, “istihzalı (alaysı) konuşması”: 2.Korintliler 11:16–12:13.
Tanrı’nın, kibirlenmemesi için Pavlus’a yüklediği acılar ve Tanrı’nın, Pavlus’un umut ettiğinden farklı yanıtlar verdiği Pavlus’un duaları: 2.Korintliler 12:7-10.
Pavlus’un alaysı konuşması: 2.Korintliler 12:13.
Korintliler’in değerlendirmediği, Pavlus’un özverisi: 2.Korintliler 12:15.
Pavlus’un bir sonraki ziyareti kapsamında kaygıları: 2.Korintliler 12:20-21.
Tekrar doğru yola dönmeleri konusunda çağrısıyla bağlantılı olarak, Pavlus’un sonuçtaki sert uyarısı: 2.Korintliler 13.