“Küçük Peygamberler” olarak tanınan peygamberlerin ilki olan Hoşea (ve gerçekten de “Büyük Peygamberler”den olan Daniel’den daha az metin içerir) her şeyden önce korkunç bir durum sergileyen evliliğiyle göze çarpar. Tanrı’nın buyruğuyla İsrail’in Tanrısı’na olan sadakatsizliğinin bir simgesi olarak, kendisine sürekli sadakatsizlik gösteren bir fahişeyle evlenmek zorundadır. Hoşea’nın kendisine yapılanlar karşısında acı çekip ağladığı gibi, Tanrı da halkı yüzünden acı çekip ağlamaktadır. İsrail’in kuzey krallığının sona ermesinden önceki zaman ayrıca ana konular arasında yer alır. Tüm son uyarılar sonuç getirmez ve yıkım gelir. Ama bununla birlikte Hoş.’da umut ışığı da görülür: Tanrı bu halkla amaca ulaşacaktır.
Peygamberin ismi başlı başına bir program oluşturur: İbranice Hoşea“Halâs”, “Kurtuluş” anlamındadır ve Yehoşua / “İsa” = “Yahweh kurtuluştur” sözüyle aynı kökenden gelir. Anahtar sözler şunlardır: “Halkın sadakatsizliği” ve “Tanrı’nın sadakati.” Hoş.’nın konusu ilkin yargının, ardından kurtuluşun gelişidir.
Hoşea krallardan Uzziya, Yotam, Ahaz ve Hizkiya’nın (güney Yahuda krallığı) ve II. Yarovam (İsrail’in kuzey krallığı) döneminde, yani en azından yaklaşık İ.Ö. 740’la 715 yılları arasında İsrail’in kuzey krallığında ve (güney krallığı Yahuda’da etkinlik gösteren) Yeşaya’nın çağdaşı olarak yaşadı. Yarovam’ın yönetimi altındaki parlak ekonomik dönemin sona erdiği, aynı zamanda hem kuzey krallığında, hem de (Ahaz yönetimindeki) güney krallığında dinsel yozlaşmanın yaşandığı ve ardından Hizkiya’nın yeniliklerinin uygulandığı zamandır. Kısa süre önce Yunus ve Amos görev yapmıştır. Buna karşın çocukların kurban olarak sunulması, tapınak fahişeliği, sosyal adaletsizlik, vb. vardır.
Kuruluş düzeni
1. Hoşea’nın bir fahişeyle evliliği Böl. 1-3
2. İsrail’e yönelik yargı sözleri (Krallar, kâhinler) Böl. 4-10
3. Tanrı’nın sevgisi, sadakati ve ayrıca yargısı Böl. 11-14
Özellikle dikkat ediniz
Tanrı sevgisinin büyüklüğü (Hoş.’da Kutsal Kitap’ta yer alan Tanrı sevgisinin ve Tanrı’yla insan arasındaki antlaşma ilişkisinin evlilik kapsamında karşılaştırıldığı en güçlü resimlere rastlıyoruz).
İsrail’le amacına ulaşan, Tanrı’nın sınırsız sevgisi (Hoş. şu sözlerle sona eriyor: “Ey Efrayim, artık ne işim var putlarla? Yanıtlayacak seninle ilgileneceğim. Yeşil çam gibiyim ben, senin verimliliğin benden kaynaklanıyor. Bilge kişi kavrasın bunları, anlayan anlasın. Çünkü RAB’bin yolları adildir; bu yollarda yürür doğrular, ama başkaldıranlar bu yollarda sendeler” (Hoş. 14:8f).
Tanrı’nın ağlaması ve sadakatsiz halkını kazanmaya çalışması.
Hoşea’nın zorluklarla dolu yaşamı (Tanrı çocuklarından bazen çok şey bekliyor).
Hoşea’nın çocuklarının isimleri, Yizreel, Lo-Ruhama (“Merhamete ermeyecek”) ve Lo-Ammi (“Halkım değil”; Hoş. 1).
İsrail’in sadakatsizliği içinde Tanrı’nın akıl almaz sadakati (Hoş. 2:19f): “Seni sonsuza dek kendime eş alacağım, doğruluk adalet, sevgi, merhamet temelinde seninle evleneceğim. Sadakatle seninle evleneceğim, RAB’bi tanıyacaksın”.
İsrail’in “son günlerde” geri döneceği konusunda geleceğe dönük ön bildiri (Hoş. 3:5): “Sonra dönüp Tanrıları RAB’bi, kralları Davut’u arayacaklar. Son günlerde korkarak RAB’be ve O’nun iyiliğine yönelecekler”.
İsrail’in sapkın dinsel hayatı: Dışsal dini görevleri yerine getir, ama aynı zamanda açık günahta yaşar (bkz. özellikle Böl. 6+10). (Hoş. 6:6): “Çünkü ben kurbandan değil, bağlılıktan hoşlanırım, yakmalık sunulardan çok beni tanımanızı isterim” (krşl. 1Sa. 15:22; Amo. 5:22; Mat. 9:13).
Tanrı’nın Oğlu’na olan sevgisi (hem İsrail, hem de Mesih O’nun Oğlu’dur, Hoş. 11:1; Mat. 2:15).
Tüm kitaba yayılmış olan ve özellikle son dört bölümde daha da açıkça gözler önüne çıkan iyi sona ilişkin vaatlar.