Dahası Isa sessiz Kuzu’ydu. “Kırkıcılar önünde dilsiz duran koyun gibi ağzını açmadı” (Tevrat: Yeşaya 53:7). İnsanların iftiralarıyla karşılaştığında “hiçbir yanıt vermediğini” okuyoruz. Hiçbir zaman ne Kendini savundu, ne de açıklamaya çalıştı. Ama diğer insanlar bizim hakkımızda iyi ve gerçek olmayan sözler söylediklerinde bizler sessiz kalmaktan başka her şeyi yapmışızdır. Kendimizi korumak ve haklı çıkartmak için sesimizi yükseltmişizdir ve seslerimizde öfke olmuştur. Dürüst bir şekilde haksız olduğumuzu itiraf etmek yerine kendimizi mazur göstermeye çalışmışızdır. Böyle olduğu her seferinde Güvercin’ in havalanması ve kalplerimizden huzur ve kutsamasını alması gerekmiştir, çünkü bizler sessiz kuzu olmaya razı olmamışızdır.