Kutsal Yazıları dikkatsiz bir şekilde incelersek meshediş uygulamasının ilk defa Musa aracılığıyla İsrail’e verilen Kutsal Yasa ile birlikte ortaya çıktığını düşünebiliriz. Fakat Tanrı ile insan arasındaki ilişki ve de Tanrı’nın karakteri ve kutsallığı ile bağlantılı olarak Kutsal Kitap’ın öne çıkan doktrinlerinden biri olan “Meshediş Doktrini” Tanrı halkının tarihinde her zaman var olmuştur.
Örneğin dua disiplini belirli bir dönemde ortaya çıkmayıp bunun yerine Tanrı halkının tarihinde başlangıçtan beri gelen bir uygulama olmuştur. Ama yine de Kutsal Kitap’ta ilk dua örneğiyle yirmi dört bölüm sonra1 karşılaşıyoruz.
Aynı şekilde meshediş uygulaması da iman atalarımızın tarihinde bilinen bir uygulama olmuştur. Fakat Kutsal Kitap’ta meshediş uygulaması ile ilk defa Yakup’un Beytel’de Tanrı ile yaşadığı kişisel deneyimden sonra karşılaşıyoruz.
“Ertesi sabah erkenden kalkıp başının altına koyduğu taşı anıt olarak dikti, üzerine zeytinyağı döktü.” Yaratılış 28:18
Yakup ağabeyi Esav’dan kaçıyordu. Gideceği yer dayısı Lavan’ın yanıydı. Luz ismindeki kentin topraklarındayken yolculuk esnasında gece oldu başının altına bir taş koyup orada geceledi ve Tanrı’dan gelen bir rüya gördü. Yakup, Yahve ile ilk kişisel karşılaşmasını yaşadı. Bu karşılaşma ile mesh arasındaki ilişkiyi daha sonra inceleyeceğiz. Yakup uyandığında başının altına koyduğu taşı anıt olarak dikti ve anıtın üzerine “yağ döktü” yani mesh yaptı.
Bu olaydan üç bölüm sonra Rab’bin Yakup’a tekrar görünüp ona şöyle söylediğini okuyoruz.
“Ben Beytel'in Tanrısı'yım. Hani orada bana anıt dikip meshetmiş, adak adamıştın.” Yaratılış 31:13
Bunun bizim için önemi ise şudur; Bu pasaj meshedişin yalnızca eski antlaşmayla ilgili olduğu ve günümüzde ise geçerliliğinin olmadığı yönündeki öğretiye karşı çıkar ve meshedişin Eski Antlaşma’dan önceki dönemlerden beri süregelen bir kavram olması bu kutsamanın Kutsal Yasa dönemiyle sınırlı kalmadığını gözler önüne serer.
Şimdi Kutsal Kitap’ta meshediş uygulaması ile bizi ilk defa karşılaştıran bu pasajda Yakup’un Tanrı ile olan kişisel deneyimi ile mesh arasındaki ilişki ve benzerliklere bakacağız.
“Yahve yanı başında durup, Atan İbrahim’in, İshak’ın Tanrısı Yahve benim dedi.” Yaratılış 28:13
Meshediş Tanrı ile kişisel bir deneyimdir. Rab, Yakup’a kendisini görkemi ile tanıttı ve bu deneyim Yakup’un Rab ile ilk kişisel karşılaşmasıydı. Tanrımız sevgi ve ilişki Tanrısı’dır ve O bizlere kendi işlerini göstermeyi ve de bizimle birlikte çalışmayı sever. Bundan dolayı bizlere sağlanan kutsama yani mesh Tanrı’nın karakterini yansıtır. Göksel Babamız bizlere önceden hazırladığı iyi işleri göstermek ve bizim aracılığımızla çalışmak ister. Bu nedenle kendi Ruhuyla bizleri meshetmeyi yani hizmet için atamayı, kutsamayı ve güçlendirmeyi sever.
“Oraya Beytel adını verdi. Kentin önceki adı Luz’du.” Yaratılış 28:19
Yakup Rab ile olan kişisel karşılaşmasından sonra orada bir anıt dikip o bölgeye Beytel ismini verdi. Kentin önceki ismi Fındık Ağacı anlamına gelen Luz kentiydi. Yakup Rab ile karşılaşmış ve O’nu tanımıştı. İbranice “Beyt” sözcüğü “kapı, ev” anlamlarına gelir “el” sözcüğü ise Tanrı anlamına gelir. Yakup bulunduğu bölgenin adını değiştirerek oraya Beytel yani Tanrı’nın Evi ismini verdi. Tıpkı Yakup’un tanıklığında olduğu gibi Kutsal Ruh’la meshedilme deneyimi de bizlere hayatımızda yeni bir anlayış katar.
“… Üzerinde yattığın toprakları sana ve soyuna vereceğim. Yeryüzünün tozu kadar sayısız bir soya sahip olacaksın. Doğuya, batıya, kuzeye, güneye doğru yayılacaksınız. Yeryüzündeki bütün halklar sen ve soyun aracılığıyla kutsanacak. Seninle birlikteyim. Gideceğin her yerde seni koruyacak ve bu topraklara geri getireceğim. Verdiğim sözü yerine getirinceye kadar senden ayrılmayacağım." Yaratılış 28:13-15
Yukarıda da belirttiğim gibi Tanrı sevgi ve ilişki Tanrısı’dır ve O bizlerle olan ilişkisini vaat üzerine kurar. Buna karşılık bizden beklediği şey ise O’nun vaatlerine dayanarak yaşamamızdır. Yani İman! Rab Yakup’a Beytel’de kişisel olarak kendisini açıkladığında Yakup ile olan ilişkisini vaatler üzerine kurdu.
Bu toprakları sana ve soyuna vereceğim.
Sayısız bir soya sahip olacaksın.
Yeryüzündeki tüm halklar senin soyun aracılığıyla kutsanacak.
Seninle birlikte olacağım ve asla bırakmayacağım.
Seni koruyacağım ve bu topraklara geri getireceğim
Aynı bunun gibi meshte vaat Tanrı’sının karakterini yansıtır. Kutsal Ruh’un meshedişi Tanrı’nın vaadidir ve Tanrı bu vaadi sizin yaşamınızda kesinlikle yerine getirecektir.
"Ondan sonra bütün insanların üzerine Ruhum'u dökeceğim. Oğullarınız, kızlarınız peygamberlikte bulunacaklar. Yaşlılarınız düşler, Gençleriniz görümler görecek. O günler kadın, erkek kullarınızın üzerine de Ruhum'u dökeceğim.” Yoel 2:28,29
“Yakup uyanınca, "RAB burada, ama ben farkına varamadım" diye düşündü. Korktu ve "Ne korkunç bir yer!" dedi, "Bu, Tanrı'nın evinden başka bir yer olamaz. Burası göklerin kapısı." Yaratılış 28:16,17
İlk olarak “kutsallık” kavramından bahsedelim. Dilimizde kutsallık sözcüğü din anlamına gelir ve dini saygıyı ifade eder2. Fakat Kutsal Kitap’ta kullanılan ifadenin bununla hiç ilgisi yoktur. Bu yüzden şimdi kavramsal algımızı Kutsal Kitap ile aynı hizaya sokalım. “Kutsal” olarak dilimize çevrilen sözcük İbranice “Kadoş” kelimesidir. Bu kelimenin ve kökünün dilimizde karşılık olarak geldiği anlamlar şunlardır: “temiz olmak, adanmak, tanrıya ayrılmak, yetkilendirilmek, farklı olmak, dar yola girmek, davet etmek, hazırlanmak, beyan etmek.”
Kutsal Kitap’ta en çok öne çıkan ve de merkezinde bulunan konulardan biri, Tanrı’nın Kutsallığıdır. Kutsal Kitap diğer dini sistemlerin aksine yaşamlarımıza insan merkezli değil fakat “Tanrı Merkezli” bir anlayış katar. Bu bağlamda incelendiğinde mesh ile Tanrı’nın kutsallığı arasında güçlü bir ilişki vardır. Şöyle ki Tanrı’nın önceden hazırladığı iyi işleri yapmak ve O’nun egemenliğinin gelişini hazırlamak istiyorsak O’nun kutsamasını almamız gerekir. Yani Rab bizleri kendisine hizmet edebilmemiz için mesheder (kutsar).
Eski Antlaşma’ da Tapınak içerisinde hizmet amacıyla kullanılacak eşyaların üzerine mesh yağı dökülerek bu eşyalar meshedilirdi. Yani Rab’bin hizmetinde kullanılacak eşyalar kutsanarak Rab’be ayrılırdı. Aynı biçimde Tapınak’ta, Rab’be hizmet edecek olan kahinlerinde kutsanmaları yani meshedilmeleri gerekirdi.
Bunun gibi Kutsal Ruh’un meshedişide Rab’bin işini (hizmet) yapabilmemiz için bizlere sağlanan bir kutsamadır.
“Oraya Beytel adını verdi. Kentin önceki adı Luz'du. Sonra bir adak adayarak şöyle dedi: "Tanrı benimle olur, gittiğim yolda beni korur, bana yiyecek, giyecek sağlarsa, babamın evine esenlik içinde dönersem, RAB benim Tanrım olacak. Anıt olarak diktiğim bu taş Tanrı'nın evi olacak. Bana vereceğin her şeyin ondalığını sana vereceğim." Yaratılış 28:19-22
Yakup, Vaat Tanrı’sı ile karşılaştığında onun yaşamında artık bir değişim olmuştu. Yahve’yi tanımış ve yaşamında O’nu yüceltmeye karar vermişti. Aynı bunun gibi Kutsal Ruh’un meshedişi de bizim yaşamımızda bir takım yeni anlayış ve tutumlara yol açar.
Tanrı’nın Kutsallığı Hakkında Daha Derin Bir Bilinç
Rab’be Hizmet Etmek için Güçlü Bir Arzu
Yaşamlarımızda İsa’ya Tanıklık için Güç ve İstek
Müjdenin Yayılması için Daha Derin Bir Hassasiyet
Tanrı’nın Sevgisini ve Baba Yüreğini İnsanlara İletmek için Derin Bir Arzu
Günaha Karşı Daha Derin Bir Bilinç ve Hassasiyet
Dua etmek için daha güçlü bir istek.
Kutsal Kitap’ta bizleri meshediş uygulaması ile ilk defa karşılaştıran bu pasajda bizlere öğretilen temel konu meshedişin işlevlerinden biri olan kutsamadır. Meshedişin hayatımızda ki üç işlevinden üçüncü bölümde daha detaylı bahsedeceğiz fakat şimdi bu üç işlevden biri olan “kutsama işlevi” hakkında birkaç şey söylemekte fayda var.
“Ertesi sabah erkenden kalkıp başının altına koyduğu taşı anıt olarak dikti, üzerine zeytinyağı döktü.” Yaratılış 28:18
Yakup rüyasından uyandığında Tanrı ile yaşadığı bu kişisel deneyimden sonra bir eylem gerçekleştirdi. Rab için bir anıt dikti ve üzerine zeytinyağı dökerek bu anıtı kutsal kıldı. Daha önce de belirttiğim gibi Eski Antlaşma döneminde Tapınak’ta, Rab’bin hizmetinde kullanılacak eşyaların üzerine de mesh uygulaması bu biçimde gerçekleştirilirdi. Çünkü Rab kutsaldır ve O’nun hizmetinde kullanılacak eşyalarında kutsanması yani Rab’be ayrılması gerekir. Bu bölümde meshedişin, Rab’be hizmet edebilmemiz için bizlere sağlanan bir kutsama olduğunu bilmemiz yeterlidir.