Kutsal Ruh, yıllar önce 1994’te, Toronto Havalimanı yakınlarındaki küçük kilisemizi güçlü bir şekilde etkiledi. Elçilerin İşleri 11. Bölümde “Kutsal Ruh onların da üzerine indi” cümlesinin ne anlama geldiğini keşfettik. Beklenmedikti ve tamamıyla muhteşemdi, ve o zamandan beri Kutsal Ruh’un sadık varlığı topluluklarımızı ve toplantılarımızı ziyaret etmeye devam ediyor.
O zamandan itibaren Tanrı, varlığını güç ve sevgi ile üzerimize dökerken, bizleri sürekli kendisiyle daha derin bir ilişkiye doğru yönlendiriyor. Tanrı ile yaşadığımız bu yakınlık bizi değiştirdi, çünkü O’nun ne kadar iyi ve ne kadar şefkat dolu olduğunu gördük. Bunun karşılığında da O’nunla daha çok zaman geçirmek istiyorduk. Tanrı ile karşılaşmak ve O’nu deneyimlemek O’nu bize yakınlaştırdı ve O’nun seven bir baba olduğunu, hatta mükemmel bir baba olduğunu öğrendik. Bu ne etkili, hayat değiştiren bir gerçek!
Hristiyanların O’nda dolu bir hayat sürdürebilmeleri için, sevgi dolu Tanrı’mız ile doğaüstü karşılaşmaların hayati önem taşıdığına inanıyoruz, ama burada bitmiyor. Bu karşılaşmalar bizlere yeni vizyon ve fırsatlar açıyor. Rab’bin nehri bize dokunduğunda, Kutsal Ruh bizleri, her biri kendi içinde bir yolculuk olan üç farklı yönde daha derine götürmek istiyor. Bu üç yolculuk hayatlarımızı değiştirip, Rab ile yakınlığımızı pekiştiriyor.
Bunlardan ilki içsel yolculuk; yüreğimize doğru olan yolculuktur. Bu seninle ilgili olan yolculuk ; senin şifa bulman, donatılman ve imanın ile armağanında büyümen ile ilgilidir.
Baba bizleri sonsuz bir sevgi ile seviyor. Birçoğumuza “İsa beni seviyor” kavramı öğretildi, ama bu gerçeğin aklımızda bir bilgi olmasından, yüreğimizde bir vahiy olmaya doğru bir yolculuk yapması gerekiyor. Her birimizde O’nun sevgisi dışında başka hiçbir şey ile tatmin olmayan bir çekim gücü var. O’na gerçekten ihtiyacımız olduğunu itiraf etmekten utanmıyoruz. Tanrı’nın bizim için burada olduğunu ve bizleri önemsediğini bilmeye ihtiyacımız var. İçsel yolculuk, Tanrı’nın bizi sadece yaptıklarımızdan dolayı değil, ama kim (O’nun oğulları ve kızları)olduğumuzdan dolayı gerçekten çok sevdiğini öğrendiğimiz derin bir yürek yolculuğudur.
Baba’nın sevgisini yaşadığımızda, bu bizi şifaya ve özgürlüğe kavuşturuyor. Yüreklerimiz çoğu zaman geçmiş hatalar ve acı veren olaylardan dolayı incinmiş durumda ama Tanrı bizi tüm bunlardan özgür kılmak istiyor. Derin şifa ve özgürlük için harika anahtarlar var. Baba’nın sevgisinde dinlenmek ve O’nun sizi tamamıyla doldurmasına izin vermek çok önemli bir şifa evresi. Aynı zamanda sizleri bağışlayıcı ve tövbe dolu bir yaşam tarzına davet etmek istiyoruz. Bu gerçekten de özgür kılıcı! Bağışlamak kendi bedeninizden, size acı ve üzüntü veren bir kanca çıkarmanız gibidir. Her birimiz sürekli olarak, başkalarını, bizim üzerimizde sebep oldukları acılardan dolayı affetmeliyiz. Aynı zamanda kendimizi ve hatta Tanrı’yı affetmeliyiz, çünkü ters giden olaylarda çoğu zaman O’nu suçlarız (oysa, tabii ki de O her zaman iyidir). Bağışlamak her ikimizin de paylaşmayı sevdiği bir konudur ve bu konuda ‘Lütuf ve Bağışlanma’1 adlı kitabımızda daha çok şey öğrenebilirsiniz. Bu mesajı her verdiğimizde insanların fiziksel ve duygusal olarak şifa aldığına ve hayatlarının tümüyle değişime uğradığına tanık olduk.
Rab aynı zamanda içinde yürüyebileceğimiz, bize Tanrı tarafından verilen yetkiyi göstermek istiyor. Her birimiz, yarattığı oğulları ve kızları olarak, Baba’nın sevgisinde utanç duymadan yaşamak için tasarlandık. Asil olduğunu, Yaratıcı tarafından seçildiğini ve tümüyle onaylandığını bilerek, kendine güvenle başını kaldırıp yürüdüğünü hayal edebilir misin? Her birimiz bunun için yaratıldık!
Sırada yukarıya doğru yolculuk var ki bu da O’na odaklı bir yolculuk. Bu İsa’ya kurtarıcımız olarak aşık olmak, O’nu onurlandırmak ve karşı konulmaz sevgisine tapınarak yanıt vermek ile ilgili. Baba olan Tanrı’yı ve evet, Kutsal Ruh’u sevmeyi öğrenmek ile ilgili. Görüldüğü gibi yukarı doğru yolculuk ve içsel yolculuk el ele gidiyor: “Bizse seviyoruz, çünkü önce O bizi sevdi.” (1. Yuhanna 4:19) O muhteşem üçlü birlik olan Tanrı!
Tanrı’nın bize olan sevgisine nasıl karşılık veriyoruz? Tapınma ve hayranlıkla. O’nun ne kadar harika olduğunun farkında olarak ve bunu anımsayarak. İsa’ya en önemli buyruğun ne olduğu sorulduğunda, şu cevabı verdi:
“ ‘Tanrı’n Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla seveceksin.’ İşte ilk ve en önemli buyruk budur. İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’ Kutsal Yasa’nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.” (Matta 22:37-40)
Harika olan şey her zaman keşfedebileceğimiz daha çok sevgi olması. Sürekli daha fazlası için O’nunla daha derine inebiliriz. Yüreklerimizin ilham aldığı içsel yolculuğa adım atarken, doğal olarak verdiğimiz tepki, sahip olduğu özellikler ve bize gösterdikleri için Tanrı’ya yürekten gelen hamt ve şükranlarımızı seslendirmektir.
Yukarıya doğru olan yolculuğumuzda en önemli araçlardan biri şükrandır. Tanrı’nın neler yaptığını, bizleri nasıl bereketlediğini ve sahip olduğu özellikleri anımsayınca gözlerimizi dünyasal durumlardan çevirip, göklere odaklanmaya başlarız. Evrensel sorunlara cennetten baktığımızda çok daha küçük görünürler. Tanrı’ya şükrettiğin şeyleri her gün ilan etmeye çalış. Yüreğinin derinliklerinde seni gerçek şükrana iten şeyleri ara. Belki bunun akıcı olabilmesi için biraz zaman gerekebilir ama bu seni yıldırmasın, sana hayata karşı tüm anlayışının değişeceğini garanti edebiliriz. Tapınma zamanın daha derine iner. Araştırmalar bile şükran dolu olmanın hayatı uzattığını, daha mutlu ve dolu hayatlar yaşamaya sebep olduğunu kanıtlıyor2.
Ve son olarak, dışa doğru yolculuk. Bu dikkatimizi etrafımızdakilere verdiğimiz, başkaları ile ilgili olan yolculuk. Bu en büyük buyruk ile en büyük görevin birleşmesi ile oluşan maceradır: Başkalarını kendimiz gibi sevmek ve her ulustan öğrenciler yetiştirmek. (Matta 22:40 ve 28:19)
Dışa doğru yolculuğa adım attığımızda, gerçekte bu, hem içsel hem yukarı doğru yolculuğumuzun bir sonucu olmalı. Hepsi birlikte çalışıyor. Sadece kendi sorunlarımız ile uğraşmak bizi tatmin etmeyecektir (İçsel yolculuk). Sürekli dua edersek, ibadet edersek (Yukarı doğru Yolculuk) ama hizmet etmezsek yine her zaman bir şeyin eksikliğini hissedeceğiz. Bunların yanı sıra başkalarına yardım etmek genellikle insanların kendileriyle tatmin olmalarını ve bir doluluk hissetmelerini sağlarken, bunu uzun süreli yapmak için kendilerinin yeniden dolması gerekir. Sevgi ve hayat verebilmek için, öncelikle kendimiz dolmalıyız ki başkalarına bu doluluk ile hizmet edebilelim.
Kutsal bir Aşk Hikayesi
Bu üç yolculuğu birbirine bağlı üç göl olarak düşünün. Her biri diğerlerinde bir hareketliliğe sebep olur ki böylece sular durgunlaşmaz. Dışarıya akmayan durgun su birikintileri içinde algler büyüdükçe başka canlıları bünyesinde barındıramaz hale gelir. Tanrı, içimize ve yukarı doğru olan yolculuklara cevap verdikçe, bizleri kullanarak başkalarına sevgi ve hizmet verebileceği bir akıntı oluşmasını sağlar.
Başkalarına hizmet verebileceğimiz ve yardım edebileceğimiz bir çok yol var. İnsanları sevmek, onlarla ilgilenmek ve onları Mesih için kazanmak, Tanrı ile hasatta birlikte çalışmanın çok önemli bir parçası. Tanrı her birimizi bu önemli hasat günlerinde kullanmak istiyor. Ve her birimizin bereket olma hizmeti var. Kaybolanlar gerçekten kayıp ve Tanrı bir tanesinin bile yok olmasını istemiyor ama her birinin tövbe ederek O’nu kurtarıcı ve Rab olarak tanımasını istiyor (2.Petrus 3:9). Bize ihtiyacı yok aslında ama bizi yine de seçiyor. Bizim hasat toplayıcıları ve öğrencileri olmamız için can atıyor! O’nun bizim için arzusu, kayıp ve ölmek üzere olan bu dünyaya müjde aracılığıyla O’nun inanılmaz, kurtaran sevgisiyle ulaşmamız. İsteği, egemenliğinin geldiğini görmek ve yüreklerin tek tek değiştiğine tanık olmak.
Ancak, O’nu sevmenin yukarı doğru yolculuğunu veya kendimizi sevecek kadar şifa almanın içsel yolculuğunu ihmal edemeyiz. Bazı Hristiyanların başkalarını sevmekte zorlanmalarının sebebinin, henüz tümüyle Rab’be aşık olmamaları ya da kendilerini sevmemelerinden kaynaklandığını düşünüyoruz. Hayat, sevgi ve tutkunun taşabilmesi için O’nun varlığı ile dolu olmamız gerektiğine eminiz. Bunlar olmadan başka insanlar sadece bir ‘iş’ olabilir. Rab’bin yaptıklarının arasında, yukarı doğru yolculuğun kutsal aşk hikayesi çok önemli bir rol oynuyor. Gelin ve damadın bakış açısından Göksel Egemenliğe bir bakın (Yukarı doğru yolculuk). İsa ulusları çağırıyor. Seni sevgisine karşılık vererek, kendisini en iyi dost olarak sevmeye çağırıyor. Efes kilisesinin tek sorunu başlangıçtaki sevgilerini terk etmiş olmalarıydı (Vahiy 2:4). Kendini ve başkalarını affetmek senin yeniden sevebilmeni sağlayacaktır.
Her bir bölümün sonunda dua edebileceğiniz veya üzerinde düşünebileceğiniz bazı cümleler vererek bir yanıt bölümü oluşturduk. Her bir bölümün sonunda, verilen mesajı düşünecek ve Tanrı’ya bunu hayatınızda nasıl uygulayabileceğinizi soracak zamanı ayırmanız için sizleri teşvik etmek istiyoruz.
Baba, beni seçtiğin için sana şükrederim.
Teslim oluyorum ve hayatımı sana adıyorum.
Kendimi senin gördüğün gibi görebilmemi sağla ve içimde sevgi uyandır.
Seni tüm yüreğimle sevmeyi arzuluyorum.
Senden özgürce aldığım sevgiyi başkalarına verebilmemde yardım et.
Kutsal Ruh yaptığım her şeyde beni yönlendirmen, bana birşeyler öğretmen için dua ediyorum.
Baba, beni incitenleri ve bana karşı günah işleyenleri affetmeyi seçiyorum. Onlara, karşılık beklemeyen bağışlanmayı hediye ediyorum. Onların bana borcu yok. Herşeyden iyi bir şey çıkarman için sana güveniyorum. (Romalılar 8:28)
Rab, aynı zamanda kendimi de kendi hatalarım ve yetersizliklerim için bağışlıyorum. Hepsini bırakıyorum.
Rab olan İsa Mesih’in lütfuna güveniyorum.