(C.S. Lewis'in yazdığı İNANÇ, Hıristiyanlığın Özü’den (İstanbul 1991 baskısı))
Burada kimseye insanların O'nun hakkında söyledikleri saçma şeyleri söyletmemeye çalışıyorum. Bu da, "Isa'yı büyük bir ahlak hocası veya peygamber olarak kabul etmeye hazırım ancak, O'nun Tanrı olduğu iddiasını kabul edemem" dir. Söylememeniz gereken bir şey varsa o da budur. Sadece bir insan olup da isa'nın söylediklerini söyleyen birisi büyük bir ahlak hocası olamazdı. Ya rafadan bir yumurta olduğunu söyleyen bir adamla aynı düzeyde bir zırdeli olurdu, ya da Cehennemdeki Şeytan'ın ta kendisi olurdu. Seçiminizi yapmanız gerek. Ya bu adam Tanrı'nın Oğluydu ve Tanrı'nın Oğludur; ya da zırdelinin tekidir, ya da daha da kötü bir şeydir. O'nu bir deli olarak tımarhaneye kapatabilirsiniz, bir şeytan olarak yüzüne tükürüp O'nu öldürebilirsiniz; ya da ayaklarına kapanıp O'nun Rab ve Tanrı olduğunu söyleyebilirsiniz. Ama lütfen O'nun büyük bir hümanist öğretmen olduğu gibi tuhaf saçmalıklarla ortaya çıkıp ukalalık etmeyelim. Kendisi bize böyle bir seçenek bırakmamıştır.
"Bu adam ya Tanrı'nın Oğluydu ve Oğludur: ya da zırdelinin tekidir ya da daha da kötü bir şeydir."
Öyleyse korkutucu bir alternatifle karşı kar-şıyayız. Sözünü ettiğimiz bu adam ya kendisinin kim olduğunu söylediği kişidir, ya da bir zırdeli ya da daha da kötü bir şeydir. Bana bir zırdeli ya da bir şeytan olmadığı çok net bir biçimde gözüküyor: ve bundan ötürü de ne kadar tuhaf, korkutucu ya da imkânsız görünse de Tanrı olduğu görüşünü kabul etmem gerekiyor.