Bugün bile, bu “rağmen” türü sevginin tek kaynağı İsa Mesih, çarmıhta ölmüş olan diri Rab’dir. Mesih İnanlıları (yani, gerçek Hristiyanlar) her gün Mesih’e gidip bunu O’ndan taze taze almadıkça onlar da bu sevgiye diğerlerinden fazla sahip değildirler. Bu saf sevgi ırmağının sürekli fışkırdığı kaynak Mesih’tir. Yaşadığımız modern çağda bile bu tür bir sevgi İnanlılar topluluklarında üretilemez. İnanlılar topluluklarının da, Mesih İnanlısı bireyler gibi bu sevgiyi her gün Mesih’ten taze taze almadıkça ona başka türlü sahip olabilmelerinin başka yolu yoktur.
Bu sevginin tek kaynağı neden Mesih’tir? Neden insanlar Mesih’e gitmeden bu tür bir sevgiye sahip olamazlar? Çünkü her bireyin eksiklikleri ve kusurları, kendi gereksinimleri, istekleri vardır. Ne kadar yaşlı, akıllı, olgun, zengin ya da güçlü olursa olsun diğer insanlardan bir şeyler almaya muhtaçtır, çünkü hâlâ kendi durumu onu tatmin edecek düzeyde değildir. Tamamen bütün ve kusursuz olan sadece Tanrı’dır. Öyle olmasaydı, Tanrı değil, sadece başka bir yaratık olurdu. Tanrı, Yaratıcı, Tek İstisna, Tek Kusursuz ve Bütün olan Varlıktır. Bir tek O’nun hiçbir gereksinimi yoktur. O’nun bize ya da sevgimize bir gereksinimi yoktur. Sadece O sonsuza dek verebilir ve böyle yaptığı halde hâlâ kusursuz ve bütün olmaya devam edebilir. Diğer insanları sahip oldukları kusurlara “rağmen” karşılığında hiçbir şey istemeyerek sevebilecek olan da sadece O’dur. Bir insan, başkalarını ya da insanlığı ne olduklarına “rağmen” sevdiğini sanabilir, ama derin bir analiz yapılırsa aslında karşılığında bir şey beklediği ve bu yüzden de gerçekte sadece kendisini sevdiği görülür. Birisini olduğu kişi olmasına karşın yine de seviyor gibi yapanın bu davranışlarının altında aslında bencillik ve kendi çıkarını gözetmesi vardır. Çabalarımızın beğeni görmesini, ya da sevgimize karşı iyi ve kalıcı bir şeyin gerçekleşmesini bekleriz. Eğer beklentilerimiz gerçekleşmezse, sevme çabalarımız çok geçmeden kin, düş kırıklığı ve gücenmeyle sona erer. İnsanların arasındaki sevgi, bizim düşlemekten hoşlandığımız kadar saf ve temiz bir şey değildir. Bize Mesih aracılığıyla gelen Tanrı sevgisi, hâlâ tek ve gerçek “rağmen” sevgisi olmaya devam etmektedir.