Ayet 9 Pavlus kendi yaşamından bir örnekle günahın ruhsal yasa aracılığıyla canlılık bulma konusunu açıklamaya koyulur. "Bir zamanlar ruhsal yasasız yaşıyordum. Ama buyruk gelince günah canlılık buldu, ben de öldüm." Pavlus ne zaman ruhsal yasasız yaşıyordu? Kesin olarak bunu bilmiyoruz. Ama bazı uzmanların öne sürdükleri gibi çocukluk çağı olduğunu kabul etmek akla yatkındır. Yahudi gençler on üç yaşına girince yapılan bir törenle "bar mitsvah" olurlar. Bar mitsvah buyruk oğlu demektir. Bununla tüm ruhsal yasayı yerine getirme sorumluluğunu üstüne alırlar. Pavlus o yaşa kadar içindeki korkunç günah gücünden habersizdi. Oysa ruhsal yasanın buyruklarını tutmaya çalışınca onlara karşı koyması gereken günahlara istek duymaya başladı ve günah gücü onu suça düşürdü.
Ne var ki, bütün bu ayetlerde Pavlus Mesih'e iman etmiş bir kişinin ruhsal yasayla yaşadıklarını dile getirmektedir. Mesih inanlısı olarak ruhsal yasanın egemenliği altında yaşamaya çalışmak yanlış bir şeydir. Bir kadının iki kocayla yaşaması gibi bir durumdur. Oysa bazı imanlıların bilgisizlikle eski bir alışkanlığı devam ettirerek ya da yanlış bir öğretişi kabul ederek geçici bir süre içinde yasa altında yaşamaya çalışırlar. Pavlus da bunu yaşamında görmüştü. Bir uzman bunun Şam yolunda Mesih'in yüceliğini görüp O'na iman ettikten sonra ama Kutsal Ruh'la dolmasından önce Şam'da üç gün oruç tuttup dua ettiği zamanda olabildiğini öne sürer. Pavlus o zaman "yazılı yasanın eski yolunda" Tanrı'ya hizmet etmeye çalışmış olabilirdi. "Ruh'un yeni yolunda" hizmet etmek için daha Kutsal Ruh'un doluluğunu almamıştı.
Ayet 10 Pavlus sonsuz yaşama kavuşmak için ruhsal yasanın buyruklarına ümit bağlamıştı. Pavlus ruhsal yasanın buyruklarını günahlı benliğine uygulayınca ise günah gücü benliğini yasaklanan kötülüklerle isteklendirdi. Pavlus kötülük işleyerek suçlu oldu ve sonsuz yaşamdan yoksun kaldı. "Böylece yaşama götürmesi gereken buyruk beni ölüme götürdü." Ruhsal yasa suçu tanımlar, suç işleyeni de mahkum eder. "Günahın karşılığı ölümdür" (6:23).
Ayet 11 Pavlus buyruğun onu nasıl ölüme götürdüğünü şöyle açıklar: "Günah buyruk aracılığıyla elverişli ortamı bularak beni kandırdı ve buyruk aracılığıyla beni öldürdü." Günah çok aladatıcı bir güçtür. Ruhsal yasa aracılığıyla insanı kandırır. Örneğin "Göz dikmeyeceksin" buyruğuna uymaya çalışan insanda göz dikme isteğini uyandırır. Böylece insanı kandırır, içinden günah işlemesini sağlar. Ondan sonra günah gücü onun karşına sırıtıp "Sen günah işledin," der. "Tanrı'dan ayrıldın. Kaybolmuş bir günahlısın. Suçlusun. Battın. Senden hayır çıkmaz." O kişi günahlılığı içinde ölüdür. Tanrı'yla ilişkisi yoktur. Suçları ve günahlarından ötürü ölü birisidir (Efes.2:1). İleride canı ile ruhu bedeninden ayrılacak ve sonsuz ölüme gidecektir. Günah ruhsal yasa aracılığıyla bu kadar güçlüdür.
Ayet 12 Pavlus kötülüğün ruhsal yasada değil günahta olduğunu vurgular. "Bu durumda ruhsal yasanın kutsal olduğu bir gerçektir. Buyruk da kutsal, doğru ve yararlıdır." Ruhsal yasanın tümü kutsaldır. Tanrı'ya isteğine uygundur. Tanrı'dan gelmiştir. Ayrıntıları olan buyruklar da kutsal, doğru ve yararlıdır. Göz dikmek günahtır. Kötü bir şeydir. Ruhsal yasanın "Göz dikmeyeceksin" diye buyurması doğrudur. "Yalan söylemeyeceksin" demesi de doğrudur. Bunlar kötü ve zarar getirici eylemlerdir. Buyruk yararlıdır. İnsana hangi işlerin kötü ve zarar getirici olduğunu açıklar.
Ayet 13 Ruhsal yasanın yararlı olması vurgulanınca bir sorun daha ortaya koyulur: Yararlı şey zararlı bir sonuç getirir mi? "Öyleyse gerçekte yararlı olan, bana ölüm mü getirdi?" Pavlus yine bunu kesinlikle yalanlar. Hayır ruhsal yasa ölüm getirmedi. Ruhsal yasa iyi bir şeydir. Tek başına ölüm gibi kötü bir sonuç getirmez. "Tam tersine" der Pavlus, "varlığımda ölümü oluşturan etken günahtı. Böylelikle günahın gerçek niteliği -yararlı olan aracılığıyla içimde ölümü oluşturduğu- ortaya çıkmalıydı." Pavlus'un varlığında ölümü oluşturan şey ruhsal yasa değil, günahtı.
Bununla günahın gerçek nitelliği belli olur. Yararlı olan Tanrı'nın ruhsal yasasını alıp onun aracılığıyla insanın içinde ruhsal ölümü oluşturur. Ne iğrenç, ne sinsi bir şeydir günah! Günah iyi şeyi alıp onun aracılığıyla kötü bir sonuç çıkarır. "Buyruğun ışığı altında günahın aşırı günahlılığı belirgin olmalıyıdı." Tanrı ruhsal yasayı şu nedenle verdi: Onun aracılığıyla günahın aşırı kötülüğü açıkça görülsün diye.