Bugünkü Lübnan'ın Ak Deniz kıyılarında Şam'ın batısında. Adı bazen Tsidon biçiminde yazılır (Tekvin 10:15). Sayda kenti adını Ham'ın oğlu Kenan'ın ilk oğlu Tsidon'dan aldı (Tekvin 10:6,15). "Kenan, ilk oğlu Tsidon'un (Sayda'nın), Het'in, Yebusi'nin, Amori'nin, Hivi'nin, Arki'nin, Sini'nin, Arvadi'nin, Tsemari'nin ve Hamati'nin babası oldu; ve sonra Kenanlı kablileleri dağıldılar. Ve Kenanlı'nın sınırı Sayda'dan Gerar'e giderken, Gaza'ya kadar; Sodom'a ve Gomorra'ya, Adma'ya ve Tseboim'e giderken, Laşa'ya kadardı" (Tekvin 10:15-19). Sayda Finike ülkesinin en eski kenti sayılırdı. Finike yaklaşık 320 kilometre uzunluğunda ve bugünkü Lübnan ve Suriye'nin deniz kıyılarını içine alan bir ülke. Eski Antlaşma'da Kenan ülkesi olarak tanınıyordu (Yeşaya 23:11-12). Finikeliler denizcilik ve tüccarlıklarıyla ün kazandılar. Kenanlı tüccar anlamına gelir. Sur kralı Hiram "denizi bilen gemicileri, Süleymanın kulları ile beraber gemilerde gönderdi" (1.Krallar 9:27). Sayda'nın önemi o çağda bile anılıyordu çünkü Sur kralı Hiram'dan erz ağaçlarının kesilmesi için kral Hiram'ın Finikeli uyruklularını göndermesini isterken Süleyman "aramızda Saydalılar gibi kereste kesmek bilen yoktur" dedi (1.Krallar 5:6). "Süleyman Saydalılar'ın tanrıçası Astarti'nin ardınca gitti" (1.Krallar 11:5). Ahab da "Saydalılar kralı Etbaal'ın kızı İzebel'i karı olarak aldı ve gidip Baal'a.. tapındı (1.Krallar 16:31). Sur'la birlikte Sayda'nın Aşur kralı Senharib tarafından saldırıya uğrayacağı Yeşaya peygamber bildirdi (Yeşaya 23:2-12). Yeremya Nebukadnetsar'ın Sayda kentini açacağını önceden duyurdu (Yeremya 27:3,6).
Finike İsa Mesih'in zamanında en tanınmış kentleri olan Sur ve Sayda'nın adlarıyla tanınıyordu: "İsa oradan ayrılıp Sur ve Sayda bölgesine çekildi" (Matta 15:21). Orada karşılaştığı kadından Matta tarafından "Kenanlı bir kadın" olarak söz edilince Markos "Kadın Yunanlı'ydı. Soyu Suriye Finikesi'ndendi" diye yazar (Markos 7:26). "Sur ile Sayda yöresinden yoğun topluluklar yapmakta olduğu işleri haber alarak İsa'ya geldiler" (Markos 3:8). 1.Herodes Agrippa "Sur ile Saydalılar'a karşı çok öfkeliydi." Barış aramaya gelen temsilcileri Herodes'in konuşmasını dinlerken "Bu Tanrı sesidir" dediler. Yüceliği Tanrı'ya vermeyen Herodes Tanrı'nın meleği tarafından çarpıldı, kurtçuklarca kemirilerek öldü (Res.İş. 12:20-23). Roma'ya tutuklu olarak giden Pavlus Sayda'ya uğradı. "Yulius Pavlus'a insanca davranarak gidip arkadaşlarını görmesine ve sağlayacakları konukseverlikten yararlanmasına izin verdi" (Res.İş. 27:3). Oradaki arkadaşların inanlılar olsa gerek. İsa Mesih'i dinleyen ve daha sonra "Stefanos'a çektirilen acı sonucunda darmadağın olanlar Finike'ye.. gidip Tanrı Sözü'nü Yahudiler'e bildirince Yahudiler o bölgede iman ettiler (Res.İş. 11:19). Pavlus'la Barnabas Antakya'dan Yeruşalem'e giderken "Finike ile Samiriye yörelerinden geçerek ulusların Tanrı'ya dönüşünü anlattılar. Bu haberle tüm kardeşlere derin sevinç getirdiler" (Res. İşleri 15:3). Bundan sonra orada Yahudi olmayanlar da imana gelmiş olsa gerek.