Roma kenti ilkin yetkisini İtalya kentleri üzerine kurdu. Bundan sonra savaşlar aracılığı ve diplomatik yollarla egemenliğini Ak Deniz'in çevresindeki tüm ülkeler üzerinde kurdu. Bu egemenlik valiler tarafından Roma bölüklerinin desteğiyle sürdürüldü. Kutsal Kitap'ta bu egemenlik "Kayser Avgustus'tan, tüm dünyanın sayımını amaçlayan yazılı" buyrukla karşımıza çıkar (Luka 2:1). Yerli yönetimlerle Roma valilerinin arasındaki yetki dengesi İsa'nın idam edilmesi konusundaki Yahudiler'le Pontius Pilatus arasındaki tartışmalardan anlaşılır. Luka Haberciler'in İşleri'nde Roma egemenliğinin Mesih inanlılarının hakları konusunda nasıl bir tutum takındığını inceler. Korintos'ta Yahudiler Pavlus'u Ahaya valisi Gallio'nun önünde "yasaya ters düşecek biçimde Tanrı'ya tapsınlar diye insanları" kandırmakla suçladılar. Gallio "Sorun bir yolsuzluk.. olsaydı" Yahudiler'in sözlerini dinlemesinin yerinde olduğunu söyledikten sonra onlara özgü deyimler, adlar ve yasalarla ilgili bir konu olduğu için "bu tür işlere yargıç kesilmek" istemediğini belirtti (Res.İş. 18:12-17). O zamana kadar Mesih inancı Roma yasasıyla korunan Yahudi inancının bir parçası olarak Roma İmparatorluğu'nda yasadışı bir inanç sayılmadı.