İbrahim'in imanı korkunç bir denenmeden geçip daha da parlak göründü. Denenme çok çetindi. Bütün sevgisinin bağlı olduğu "tek oğlunu" sunması yanı sıra "Tanrı vaatlerini almış biri olarak" bu vaatlerin gerçekleşeceği "soyun İshak'ta anılacak" denilen çocuğu kurban etmesi isteniyordu (a.17,18). İmanla İbrahim İshak'ı sundu çünkü "Tanrı'nın ölüler arasından diriltmeye bile gücü olduğunu düşündü" (a.19). Ne büyük iman! İbrahim sunağa bağladığı İshak'ı "simgesel anlamda ölümden geri aldı." Ancak sunağa bağlıyken Tanrı onun yerinde ölecek koçu İbrahim'e gösterdi. İbrahim ölü sayılabilecek yaşta olan bedeninden İshak'a baba olmasıyla Tanrı'nın ölümden yaşam getirdiğini öğrenmişti (a.12). Tanrı'nın çalışma biçimi böyledir ancak en son insansal umut kırılınca büyük gücüyle kötü durumu iyiye çevirir.