İsa neden bu adamın hiç kimseyle konuşmasını istemedi, bilemiyoruz. Bir olasılık, İsa’nın çarmıha gerilmesi zamanının henüz gelmediğindendir; burası açık değil.
Fakat sonuç olarak o cüzamlı adam, temiz kılındığı için artık kente girebilir, tapınağa gidip tapınabilir oldu. Kısacası yaşam buldu. Daha önce hastalığından dolayı toplumdan dışlanmış, tapınağa giremez, herkes tarafından hor görülür haldeydi. Şimdi konumu tamamen değişmişti. Eksik olan her ne varsa, artık onun yerine bol bol yaşam verilmişti.
İsa Mesih’in durumu ise tam tersiydi. Şimdi dışlanmış, kentlere kasabalara giremez olmuştu. Artık dışarıda, ıssız yerlerde kalmak mecburiyetindeydi.
İsa kendisini feda etti ve o adamın yerini aldı diyebiliriz.
Kısacası müjde budur. Markos müjdenin bir özeti olsun diye bu hikayeyi yazdığı kitabına dahil etti. İsa acılarımızı kaldırabilmek için onları kendisi üstlendi.
‘Onun yaralarıyla şifa buldunuz.’
1 Pet 2.24
İlaç veya panzehire ulaşamayacağınız bazı yerlerde zehirli bir yılan tarafından sokulursanız, ölmemeniz için bir tek yol var. Bir arkadaşınız yaradan zehiri emerek çıkartmak zorundadır, tıpkı İsa gibi. O, bizler şifa bulalım diye, bütün hastalıklarımızı, lanetlerimizi bizden çıkarttı ve kendi içine aldı.
Fiziksel hastalık açısından bu tamamen doğrudur ve İsa şifa verendir. Çünkü o Tanrı’nın Oğludur ve kendisini acılarımız için feda etti ki bizler şifa bulabilelim.
Fakat bizler cüzamlı adam gibi yalnızca fiziksel hastalıklardan değil, kendi asıl kötü manevi durumuzdan bile kurtulabiliriz. Günahlarımızdan dolayı, aynen o adam gibi, Tanrı’dan uzak bir haldeyiz. Onun huzuruna giremiyoruz, çünkü günah bütün varlığımızı etkilemiştir, çünkü günahın etkisi çok büyüktür.
Ama merhameti bol olan Tanrı kendi oğlunu gönderdi. O bize yaklaşıp dokunuyor ve o bir dokunuş bizi bütün günahlarımızdan kurtarabilir.
Yeter ki İsa’ya yaklaşıp, onun önünde diz çökerek ‘istersen yapabilirsin’ diyebilmeliyiz. Ardından sanki bir değiş-tokuş olur. Biz İsa’ya utancımızı, kirliliğimizi, günahımızı verip ondan şifa, kabul, arınma alırız. Sonuçta biz hak etmediğimiz bir özgürlüğe kavuşuyoruz ve Rab bizim utancımızı, cezamızı, günahımızı üstleniyor. Aslında çarmıh işte bu demektir ve buradaki küçük hikaye çarmıhı önceden haber vermektedir. İsa bize yaşam sunarak kendisini ölüme doğru bir adım daha yaklaştırdı.