Sıkıntıların Tanrı’dan kaynaklanması mümkün müdür? Eğer İsa, “Bu adam günah işlediği için kör, ama Tanrı yine de bunu Kendi Yüceliği için kullanacak” deseydi hepimiz kendimizi çok daha rahat hissederdik. Böyle bir fikri kabul etmek çok daha kolay olurdu. Ama İsa bize bir kaçış yolu bırakmamaktadır. Adamın körlüğünün nedeni direkt olarak günah değil; Tanrı’ydı.
Bir Örnek
Bu tür bir sözün bugün çok yaygın olan refah teolojisine karşı çıktığının farkındayım. Ancak İncil’in Yuhannabölümündeki bu cümle gibi bir cümle bazı sıkıntıların Tanrı tarafından yollandığını çok açık bir şekilde belirtmektedir. Hepimizin sahip olduğumuz teolojik önyargıların Kutsal Kitap’ın açık seçik öğretileriyle çatışmalarına izin veremeyiz. Şanslıyız ki, bu adam Kutsal Kitap’ta bazı sıkıntıların Tanrı’dan geldiğini gösteren tek örnek değildir. İncil:II Korintliler 12’de havari Pavlus kendisinin sıkıntılar karşısındaki mücadelesini tanımlamaktadır. Çektiği ıstırabın arkasındaki gücün Tanrı olduğunu açıkça söyler:
Aldığım esinlerin üstünlüğüyle gururlanmayayım diyebana bedende bir diken, beni yumruklamak için bir Şeytan meleği verildi, gururlanmayayım diye.(İncil:2. Korintliler 12:7)
İnsanlar şimdi, “Ama Şeytan meleği diyor” diye bana itiraz edebilirler. Evet! Ama Pavlus’un sıkıntısının amacına dikkat edin: “Gururlanmayayım diye.” Şeytan’ın Pavlus gururlanmasın diye bir plan yapacağını düşünüyor musunuz? Tabii ki hayır. Şeytan’ın amacı bizim kendimizle gururlanıp kendimizi yüceltmemizdir. Şeytan tabii ki kendi yıkıcı amaçlarına ayrı düşecek şeyler için çabalamayacaktır. Öyleyse bundan nasıl bir anlam çıkarıyoruz? Tanrı, Pavlus’u alçakgönüllü tutmak için onun yaşamında bazı sıkıntılara neden olmak istemişti. Bunu gerçekleştirmek için de Tanrı, Pavlus’un yaşamına bir Şeytan meleği yollamıştı. Bunun kesin olarak ne olduğunu bilmiyoruz. Ancak kesin olan bir şey varsa o da bu fikrin Tanrı’dan çıktığıdır. Plan Tanrı’nındı ve Tanrı Kendi planını yerine getirmek için Kendi kaynaklarını kullandı.
Bunu anlamak bizim için ne kadar zor olursa olsun, Kutsal Kitapbazı sıkıntıların kaynağının Tanrı olduğunu söyler. Kitabımızın geri kalan bölümlerinde Tanrı ve sıkıntılar arasındaki ilişkiyi ele alıp açacağız. Bazıları için yanıtladıklarımdan çok yeni sorular ortaya çıkarttığımın farkındayım. Neyse, siz okumaya devam ettikçe bunun bir zararı yok çünkü nasıl olsa ileride onları da yanıtlayacağız!
Kendi Yaptıklarımızın Sonuçları
Sıkıntıların tek kaynağı Tanrı değildir. Çoğu kez başımız kendi yaptığımız şeylerden ötürü sıkıntıya girer. Kör adamın körlüğünün neden ileri geldiğini tahminde havariler tamamen yanılgıda değildiler. Hatta sıkıntılar birçok durumda günahın sonuçlarıdırlar. Yakup şöyle yazar:
Herkes kendi kötü arzularıyla sürüklenip aldanarak ayartılır. Sonra arzu gebe kalınca günah doğurur. Günah olgunlaşınca da ölüm getirir. (İncil:Yakup 1:14-15)
Günah her zaman bir çeşit ölüme neden olur. Bu bazen fiziksel ölümdür ama çoğu kez daha üstü kapalı ve ince bir biçimdedir. Günah, ilişkilerimizin ölümüne neden olur. Kendimize güvenimizin ölümüne neden olur. Bazı günahlar başarıp ilerleme isteğimizi ve kişisel disiplinimizi öldürürler. Ölümün bütün bu biçimleri değişik derecelerde sıkıntılara neden olurlar.
Gösterebileceğimiz klasik bir örnek Adem’le Havva’dır. Onların yaşamlarında sıkıntı yoktu. Aden Bahçesinde hiçbir türde hastalık, ölüm, bozulma ve sıkıntı yoktu. Birbirleriyle olan ilişkilerinde hiçbir gerginlik yoktu. Birbirleri ya da çevreleriyle hiçbir çatışmaları yoktu. Bundan daha iyi bir yaşam olamazdı. Adem’le Havva’nın Aden Bahçesinde ne kadar yaşadıklarını bilmiyoruz. Ama oradan neden ayrılmak zorunda olduklarını biliyoruz — günahtan ötürü...
Yasak meyvayı yiyerek Tanrı’ya karşı geldiklerinde her şey değişti. Havva çocuk doğururken acı çekecekti. Erkekle kadın arasında çatışma ortamı bulunacaktı. Erkekle çevresi arasında bile çatışma ortamı bulunacaktı. Dahası, insanlar öleceklerdi ve bu yüzden de yaşamlarını o büyük düşmanın (yani ölümün) gölgesi altında yaşayacaklardı. Ölüm kendisiyle birlikte korku, üzüntü, şüphe ve güvensizlik getirdi. Bunların hepsi günahın sonucuydu. O andan itibaren yaşam Adem’le Havva için sıkıntı dolu olacaktı — ve bütün bunların nedeni günahtı.