1Bilmez misiniz ki, ey kardeşler –Kutsal Yasa'yı bilenlere söylüyorum– Yasa insana ancak yaşadığı sürece egemendir? 2Örneğin, evli kadın, kocası yaşadıkça yasayla ona bağlıdır; kocası ölürse, onu kocasına bağlayan yasadan özgür olur. 3Buna göre kadın, kocası yaşarken başka bir erkekle ilişki kurarsa, zina etmiş sayılır. Ama kocası ölürse, kadın yasadan özgür olur. Şöyle ki, başka bir erkeğe varırsa, zina etmiş olmaz. 4Aynı şekilde kardeşlerim, siz de bir başkasına –ölümden dirilmiş olan Mesih'e– varmak üzere Mesih'in bedeni aracılığıyla Kutsal Yasa karşısında öldünüz. Bu da Tanrı'nın hizmetinde verimli olmamız içindir. 5Çünkü biz benliğin denetimindeyken, Yasa'nın kışkırttığı günah tutkuları bedenimizin üyelerinde etkindi. Bunun sonucu olarak ölüme götüren meyveler verdik. 6Şimdiyse biz, daha önce tutsağı olduğumuz Yasa karşısında öldüğümüz için Yasa'dan özgür kılındık. Sonuç olarak, yazılı yasanın eski yolunda değil, Ruh'un yeni yolunda kulluk ediyoruz. 7*Öyleyse ne diyelim? Kutsal Yasa günah mı oldu? Kesinlikle hayır! Ama Yasa olmasaydı, günahın ne olduğunu bilemezdim. Yasa, “Göz dikmeyeceksin” demeseydi, başkasının malına göz dikmenin ne olduğunu bilemezdim. 8Ne var ki günah, bu buyruğun verdiği fırsatla içimde her türlü açgözlülüğü üretti. Çünkü Kutsal Yasa olmadıkça günah ölüdür. 9-10Bir zamanlar, Yasa'nın bilincinde değilken diriydim. Ama buyruğun bilincine vardığımda günah dirildi, bense öldüm. Buyruk da bana yaşam getireceğine, ölüm getirdi. 11*Çünkü günah buyruğun verdiği fırsatla beni aldattı, buyruk aracılığıyla beni öldürdü. 12İşte böyle, Yasa gerçekten kutsaldır. Buyruk da kutsal, doğru ve iyidir. 13Öyleyse, iyi olan bana ölüm mü getirdi? Kesinlikle hayır! Ama günah, günah olarak tanınsın diye, iyi olanın aracılığıyla bana ölüm getiriyordu. Öyle ki, buyruk aracılığıyla günahın ne denli günahlı olduğu anlaşılsın. 14Yasa'nın ruhsal olduğunu biliriz. Bense benliğin denetimindeyim, köle gibi günaha satılmışım. 15Ne yaptığımı anlamıyorum. Çünkü istediğimi yapmıyorum; nefret ettiğim ne ise, onu yapıyorum. 16Ama istemediğimi yaparsam, Yasa'nın iyi olduğunu kabul etmiş olurum. 17Öyleyse bunu artık ben değil, içimde yaşayan günah yapıyor. 18İçimde, yani benliğimde iyi bir şey bulunmadığını biliyorum. İçimde iyiyi yapmaya istek var, ama güç yok. 19İstediğim iyi şeyi yapmıyorum, istemediğim kötü şeyi yapıyorum. 20İstemediğimi yapıyorsam, bunu yapan artık ben değil, içimde yaşayan günahtır. 21Bundan şu kuralı çıkarıyorum: Ben iyi olanı yapmak isterken, karşımda hep kötülük vardır. 22İç varlığımda Tanrı'nın Yasası'ndan zevk alıyorum. 23Ama bedenimin üyelerinde bambaşka bir yasa görüyorum. Bu da aklımın onayladığı yasaya karşı savaşıyor ve beni bedenimin üyelerindeki günah yasasına tutsak ediyor. 24Ne zavallı insanım! Ölüme götüren bu bedenden beni kim kurtaracak? 25Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla Tanrı'ya şükürler olsun! Sonuç olarak ben aklımla Tanrı'nın Yasası'na, ama benliğimle günahın yasasına kulluk ediyorum.
AÇIKLAMA: Herkes bir şeyin kölesidir demiştik. Şimdi Pavlus özellikle Yahudilere hitap eder ve onların köle oldukları yasayı ele alır. Önce bir örnekle başlar. Evli bir insan yasa gereği eşine bağlı kalmalı. Ancak insanın eşi vefat ederse o kimse yasadan özgürdür ve yeniden evlenebilir değil mi? Bir önceki bölümde Elçi Pavlus Mesih’le birlikte önceki hayatımıza karşı öldüğümüzü söyledi. Bu yasa için de geçerlidir, Mesih’e iman eden yasanın boyunduruğundan da özgürdür. Ancak burada yine bir soru işareti oluşur: Tanrı’nın Yasası şimdi günah mı oldu? Kesinlikle hayır! Esas günah olan bizleriz ancak yasa gelince içimizdeki günahı hep kışkırttı. Örneğin; annem güzel kurabiyeler yaptığında onları buzdolabı üstüne koyar ve bize ‘dokunmayacaksınız’derdi. Şimdi annem bunu söylemese belki kurabiyeleri yemek hiç aklımıza gelmezdi ama bunu söyledikten sonra sanki ayrı bir güç bizi kurabiyelere çekiyordu. Evet, yasaklar tatlı gelir. Aynı şekilde Tanrı’nın Musa aracılığıyla verdiği yasa kesinlikle doğru ve kutsaldır. Ne var ki bu yasa bizim içimizdeki günahı uyandırıp ortaya çıkarttı.
Şimdi o kutsal Yasa günahın aleti mi oldu? Hayır, esas bizim içimizdeki günahlı tutkuları gün ışığına çıkarttı. Yasa sayesinde insan günahın bilincine varıyor. Tanrı’nın kurallarıyla tanışana kadar kendimizi çok doğru ve düzgün sanabiliriz ama Rab’bin doğrularıyla karşı karşıya geldiğimizde ne kadar bencil ve kötü olduğumuzu anlarız. Bu bizi bir ikileme sürüklüyor. Burada Pavlus kendi geçmiş hayatından örnek vermeye başlar. İsa Mesih’e iman etmeden önce Pavlus Yahudilerin son derece muhafazakar Ferisi adlı mezhebine bağlı dindar biriydi. Yasayı öğrendikçe ona daha bağlı kalmaya çalışıyordu. Fakat bu yönden çaba sarf ettikçe hep hüsrana uğradığını fark etti. Yani aklında Yasanın doğru olduğunu kabul ediyordu ancak benimsediği bu kuralları uygulamaya çalıştıkça hep eksik kaldığını görüyordu. Bir çoğumuz benzer bir tecrübe yaşamış olabiliriz. Doğru bildiğimiz kurallara uymak istiyoruz, Tanrı’yı hoşnut etmek istiyoruz ama gel gör ki bunu çoğu zaman icraata dökemiyoruz. Peki tüm bunlardan esas ne dersi çıkarmamız gerek? Pavlus’un dediğine göre bunlardan günaha tutsak olduğumuzu anlamalıyız. Aklımızla ne kadar ki Tanrı’nın buyruklarını benimsersek gerçek şu ki benliğimiz günahın kölesidir. Sonunda Pavlus şöyle haykırır: ‘Ne zavallı insanım! Kim beni kurtaracak?’ Cevap şu: Rab İsa Mesih!
Pavlus’un burada yazdığı kendi kişisel tecrübesi hepimizin bir yere kadar yaşadığı hüsranı yansıtır. Hepimiz bir şekilde kendi sevaplarımız ya da ibadetlerimizle Tanrı’ya ulaşmaya çalıştık. Ancak gerçek şu ki bunu yaptıkça çok eksik kaldığımızı fark ediyoruz. Bu noktada ya ‘Daha fazla uğraşmalıyım’ ya da ‘Bu işten vazgeçeceğim’ demişizdir. Neticede ne yaparsak yapalım Tanrı’nın buyruklarına uymak bizi tümde günahtan alıkoymuyor. Aslında şunu bir kere anlamalıyız ki Yasa’ya uymak bizi asla aklayamaz çünkü Yasa bizi kurtarmak için değil günahımızı ortaya çıkartmak için verildi. Yasa sadece bir levhadır – İsa Mesih’i gösteren bir levhadır. Bizler kendi çabalarımızla asla kurtulamayız ancak İsa Mesih bizi kurtarabilir. Yahudiler gibi bugün pek çok insan dini çabalarıyla bir şekilde günahlarını bertaraf edeceklerini düşünüyor ama bu mümkün değil. Kutsal Kitap’a göre yasa bir ayna gibidir. Bizlere ruh halimizi yansıtır. Ancak o aynayla yüzümüzü temizlemeye kalksak bizi paramparça eder (Yakup 1:23-25). Esas yapmamız gereken İsa Mesih’in lütfuna sığınmak – ancak O bizi aklayabilir.