‘Şabat günlerimi tutacaksınız’. Kime ait; Rab’be. Rab: ‘O gün benimdir.’ diyor.
Mez 31.15 ‘Günlerim senin elinde.’ Yani her günün Tanrı’ya ait olduğunu biliyoruz. Zamanımızı bize emanet etti, biz kahya gibi yaşamalıyız. En sonunda O’na hesap vereceğiz. Yani 7 gün ona ait. Halbuki bunu kendimize hatırlatmak için, bunu gözlerimizin önünde tutmak için, bunu bildiğimizi ispatlamak için haftada bir gün, daha belirgin bir şekilde O’na adamış olalım.
Aynı ilke finansal durumumuz için de geçerlidir. Bana ait olan her şey temelde benim değildir; Tanrı’ya aittir. Benim banka hesabımda olsa bile, aslında onun kahyasıyım, benden hesap sorulacak. Ondalık vererek, gelirimin yüzde onunu Rab’be teslim ederek, her şeyin Rab’bin olduğunu bildiğimi ispat etmiş olurum. Yoksa unuturum, paramı kafama göre harcayabileceğimi zannederim.