Bize hep, “Ne ararsan kendinde ara” denilmişti, fakat Kutsal Kitap’ta Tanrı’nın İsrail’le olan ilişkisinde çok farklı bir gerçek görüyoruz. Rab’bin onlara her türlü iyiliği ve mucizeyi göstermesine rağmen, İsrail halkı isyankâr davranışlarıyla hep Tanrı’nın lütfunu ayakaltında çiğnedi. İsrail oğullarının iyiliği ya da insanlığı onları Tanrı’nın katında asla aklamadı.
Aynı şekilde bizler de Tanrı’nın yasasına uymaya çalışarak, iyi işlerimizin sonucunda Tanrı’yı tam anlamıyla asla hoşnut edemeyeceğimizi bilmeliyiz. Tanrı’nın Sözü de bu önemli gerçeği bizlere defalarca vurguluyor. Örneğin Yeşaya peygamber iyi işlerimizi yani sevaplarımızı rüzgarla savrulan yapraklarabenzetir (Yeşaya 64:6). Neden böyle? Çünkü en iyi işlerimiz bile Tanrı’nın kutsal standartları karşısında hafif ve cılız kalıyor. Bunu özellikle İsrail’in tecrübelerinden öğreniyoruz: İsrail ki Mısır’da on belayı canlı olarak izlediler, ikiye yarılan denizin ortasından yürüyerek geçtiler ve Sina dağında kayaları parçalayan Rab’bin yüce sesini kendi kulaklarıyla duydular. Ama tüm bunlara rağmen bir ay dolmadan Rab’be isyan edip altın bir buzağı önünde eğildiler. Demek Allah’ı bu kadar yakından tanıyan bir İsrail Kutsal Yasaya sadık kalamadılarsa, hiçbir ulus, hatta hiçbir insan bunu başaramaz. Bu nedenle, günahlarımızdan kurtulmanın yolunu kendi içimizde yani eylem ve sevaplarımızda değil, Tanrı’nın lütfu ve vaadinde aramalıyız.
Tanrı da Kutsal Yasasına uyarak kendi sevaplarımızın sonucunda kurtulamayacağımızı bildiği için, başlangıçtan beri insanları bu çıkmaz durumdan özgür kılacak bir kurtarıcıdan söz etti. Hatta Tevrat’ın ilk kitabı olan Yaratılış’ın üçüncü bölümünde geri dönsek çok ilginç bir peygamberlik sözü görüyoruz. Bu sözlerle Rab Tanrı Şeytan’a yönelik Havva’nın soyuyla ilgili bir önbildiri iletiyor:
“Seninle kadını, onun soyuyla senin soyunu birbirinize düşman edeceğim. Onun soyu senin başını ezecek, sen O’nun topuğuna saldıracaksın.” (Yaratılış 3:15)
Bu ayette Tanrı insanlarla İblis arasında ebedi bir düşmanlık ilan ediyor. Ayrıca insanlığın ancak kadının soyundan gelen ve yılanın başını ezecek olan bir kurtarıcı aracılığıyla Şeytan’ın pençesinden özgür kılınacağına işaret ediyor. Fakat bu peygamberliğin en ilginç yönü şudur ki, kadının soyu diye bir olay yoktur, çünkü soy erkekten türer. Peki, Şeytan’ı ezecek olan bu “Kadın soyu” kim olabilir? İşte ilk ipucu…
Sonra Rab, Musa’nın aracılığıyla önemli bir işaret daha veriyor. Musa artık iyice yaşlanmıştı, o yüzden ölüp Rab’bin huzuruna kavuşmadan önce İsrail halkına öncülük edecek kalıcı bir önderden bahsediyor:
“Tanrınız RAB size aranızdan, kendi kardeşlerinizden benim gibi bir peygamber çıkaracak. Onu dinleyin.” (Yasa Tekrarı 18: 15)
Musa bu şahıstan söz ederken özellikle “kendi kardeşlerinizden” yani Yahudi halkından çıkacağını belirtiyor. Ayrıca bu şahsın Musa gibi bir önder ve peygamber olacağını işaretliyor. Peki, Musa kadar üstün bu kişi kim olabilir?
Seneler sonra, bu defa Rab Davut’a seslenip vaatte bulunuyor. Davut Rab’in gönlünü kazanmış çok başarılı bir kraldı, çünkü alçakgönüllü bir yüreğe sahipti. Fakat yaşamı artık sona eriyordu, o yüzden Tanrı peygamber Natan aracılığıyla kendisinden sonra krallığını kalıcı bir şekilde yürütecek biri konusunda kendisine söyle söz veriyor:
“Rab senin için bir soy yetiştireceğini belirtiyor, Sen ölüp atalarına kavuşunca senden sonra soyundan birini ortaya çıkarıp krallığını pekiştireceğim. Adıma bir tapınak kuracak olan odur. Ben de onun krallığının tahtını sonsuza dek sürdüreceğim. Ben ona baba olacağım, o da bana oğul olacak.” (2. Samuel 7:11-14)
Çok gizemli sözler bunlar. Davut’tan sonra oğlu Süleyman krallığı pekiştirdi ve çok görkemli bir tapınak inşa etti, fakat onun egemenliği sonsuza dek sürmedi. Demek ki, çok daha sonra Davut’un soyundan bir İsrail Kralı ortaya çıkıp ebedi bir krallık kuracaktır. Fakat sonsuz bir krallık sonsuz bir kral da gerektirir. Paragrafın son sözleri son derece ilginçtir, çünkü bu son kralın Tanrı’nın Oğlu olarak anılacağını söylüyor. Bu yüce kral kim olabilir?
Şimdiye kadar görüyoruz ki Tanrı, Şeytan’ın gücünü kırmak ve ebedi bir krallık kurmak için Yahudiler arasından ve özellikle Davut’un soyundan Tanrı oğlu olarak tanınacak bir kurtarıcı gönderecek. Aslında bu gelen kurtarıcıyla ilgili Kutsal Kitap’ta başka birçok peygamberliğe rastlıyoruz. Ancak birkaçına bakabiliriz:
Mika 5:2 – “Ama sen, ey Beytlehem Efrata, Yahuda boylar arasında önemsiz olduğun halde, İsrail’i benim adıma yönetecek olan senden çıkacak. Onun kökeni öncesizliğe, zamanın başlangıcına dayanır.”
Yeşaya 7:14 – “Bundan ötürü Rab’in kendisi size bir belirti verecek: İşte, kız gebe kalıp bir oğul doğuracak adını İmmanuel koyacak”
Yeşaya 9:6-7 – “Çünkü bize bir çocuk doğacak, bize bir oğul verilecek. Yönetim onun omuzlarında olacak. Onun adı Harika Öğütçü, Güçlü Tanrı, Ebedi Baba, Esenlik Önderi olacak.”
Zekeriya 9:9 – “Ey Siyon kızı, sevinçle coş! Sevinç çığlıkları at, ey Yeruşalim kızı! İşte kralın! O adil kurtarıcı ve alçak gönüllüdür. Eşeğe, evet, sıpaya, eşek yavrusuna binmiş sana geliyor.”
Tevrat ve Zebur’da bunlara benzer daha yüzlerce peygamberlikler var ve hepsi mükemmel ve eşsiz bir kurtarıcıyı işaret ediyor. Bu kral gerçek barışı ve esenliği getirecektir. Daha da önemlisi, Tanrı bu kurtarıcıyla beraber devreye girecek ve nihayet insanların günahlarına son verecek yeni bir antlaşmadan söz ediyor. Peygamber Yeremya bundan ayrıntılı olarak bahseder:
“İsrail halkıyla ve Yahuda halkıyla yeni bir antlaşma yapacağım günler geliyor, diyor RAB. Atalarını Mısır’dan çıkarmak için ellerinden tuttuğum gün onlarla yaptığım antlaşmaya benzemeyecek. Onların kocası olmama karşın, bozdular o antlaşmamı, diyor RAB. Ama o günlerden sonra İsrail halkıyla yapacağım antlaşma şudur, diyor RAB, yasamı içlerine yerleştirecek, yüreklerine yazacağım. Ben onların Tanrısı olacağım, onlar da benim halkım olacak. Bundan böyle kimse komşusunu ya da kardeşini, RAB’bi tanıyın, diye eğitmeyecek. Çünkü küçük büyük hepsi tanıyacak beni, diyor RAB. Çünkü suçlarını bağışlayacağım, günahlarını artık anmayacağım.” (Yeremya 31:31-34)
Daha önce gördüğümüz gibi, burada Rab yine, Musa aracılığıyla İsrail halkıyla yapmış olduğu antlaşmanın bozulduğunu belirtiyor. Nasıl yani? Bir kere Tanrı’nın sözü kutsaldır ve asla sona ermez, fakat antlaşmanın diğer muhatabı İsrail oğullarının itaatsizliği yüzünden, Tanrı antlaşmasını farklı bir şekilde yenilemeye karar veriyor. Bu defa karşılıksız yani yalnız Kendi lütfuna dayalı yeni bir antlaşma yapıyor. Bu yeni antlaşmada, Rab insanın içine işleyip yerleşen ve günahlarını tümüyle bağışlatan yeni bir düzen getireceğine söz veriyor. Tanrı artık insanların günahlarını anmayacaktır. Nihayet insanı günahın köleliğinden kurtaracak gerçek kurtarıcı ve bereket kaynağı gelecektir! Ama bu yüce vaat nasıl ya da kiminle gerçekleşebilir?