“Günahımız yok dersek, kendimizi aldatırız, içimizde gerçek olmaz. Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.”
(İncil, 1. Yuhanna 1:8,9)
Yabancılaşma, bozulan ruhsal ve bedensel durumu nedeniyle insanın, Tanrı’yı ve kendini tanıyamaz duruma gelmesi olarak tanımlanabilir. Bu nedenle insan hem Tanrı’yı hem yaratılışı (evreni) hem de kendisini özgün yapısına uygun algılayamaz.
İnsan düşüncelerini oluştururken Tanrı’yı aramalıdır. Eyüp, Tanrı’yı tanıma sürecinde “Bilgelik ve güç Tanrı’ya özgüdür, O’ndadır öğüt ve akıl” (Eyüp 12:13) demekle, her türlü bilgi ve bilgeliğin kaynağı olarak Tanrı’yı görmektedir. Birçok Mezmur’un yazarı Davut “Senin koşullarına uymakla bilgelik kazanıyorum, bu yüzden nefret ediyorum her yanlış yoldan” (Mezmur 119:104) dediğinde, Tanrı’ya karşı olan her şeyden uzaklaşarak, O’nun ilkeleriyle hareket ettiğini anlatmaktadır.
Yaratılış üçüncü bölümde insan Tanrı’ya isyan edip kendi yolunu çizerek, her şeyin kaynağı Tanrı’dan kopuk kalarak özüne yozlaşmıştır. Tanrı’yla kopan ilişkisini yeniden başlatmak, yaratılıştaki konumuna kavuşmak için İsa Mesih’e yönelmeli, tövbe etmelidir.