Halkımızın çoğu, herkesin her alanda, düşünce, ifade ve seçtiği yaşam tarzında özgür olduğunu savunur. Ama ilginçtir ki işin ucu kendisine dokununca işler tam tersi bir durum alır. Eğer kendi akrabası, eşi veya çocuğu bu seçimi yapıp farklı bir görüşe sahip olursa, aynı bu kişi evde kiyameti koparır. Aynı şekilde bizler Hristiyan olduğumuzdan dolayı sürekli olarak ailemizin ve çevremizin tepkisiyle karşı karşıya kalıyoruz. Bu tepkisel davranış ülkemizde bir toplumsal davranış biçimine dönüşmüştür. Her hafta öğrencilerden profesörlere, ateistlerden müftülere kadar, hemen hemen her kitleden oluşan yüzlerce insan kiliselerimizi ziyaret etmektedir. Ama üzücü olan bu kişilerin çoğu önyargı ya da yanlış bilgilerle dolu olması. Herkesin soruları farklı gibi görünse de, içerik olarak aynı yanlış ve kulaktan dolma bilgilerin sonucunda doğan sorulardır. Bu yanlış bilgiler, özellikle medya ve ayrıca Milli Eğitim Bakanlığı’nın bazı yayınlarında1 da, gerçekmiş gibi sunuldukça halkımızın önyargılı tepkisiyle karşı karşıya kalıyoruz. Tabii biz buna şaşırmıyoruz çünkü biz de bu ülkenin çocuklarıyız ve Hristiyanlıkla ilgili aslı astarı olmayan bu yalanlarla yetiştirildik.
Hristiyanlarla ilgili dedikodular çok yaygın ve hepsi birbirinden renklidir. Kimisine göre: “Bu Hristiyanlar yurtdışından destek alıp devletin kuyusunu kazıyorlar,” kimisine göre de, “Dinini değiştirip Hristiyan olana para veriyorlar.” Buna benzer daha nice karalamalar dilden dile dolaşıp duruyor. Bu karalama işinin arkasında artık kim varsa halkımızın Hristiyanlığı hiç tanımadan köklü bir önyargıya kapılmasında gayet başarılıdır. Bunu da söylemeliyiz ki bu tür sözler özellikle yakın akrabalarımız ve arkadaşlarımızdan duyunca çok üzülüyoruz çünkü bu iddiaların hiç birinin gerçekle uzaktan yakından ilgisi yoktur. Bizler her hangi bir çıkarcılık için Mesih’e iman etmedik, tam aksine İsa Mesih’i izlemeye karar verdikten bu yana, özellikle halkımızın yüreklerine ekilen bu önyargılarından ötürü, çok sıkıntı çektik ve halen de çekiyoruz. Aramızda birçok kişi Mesih’e iman ettiği için işten atıldı, evden kovuldu ve dayak yiyip hakarete uğradı. Hatta ve hatta en üzücü ve çarpıcı örnek 18 Nisan, 2007 yılında Malatya’daki Zirve Yayınevi’nde yaşanan katliamdır, ki bu olay bahsettiğimiz olumsuz propagandaların sonucudur. Yine de maddi ve manevi olarak zorluk çeksek bile Mesih sayesinde edindiğimiz bu derin sevgi, sevinç ve ümit her şeye değerdir. İşte bizler Tanrı’nın Mesih aracılığıyla sunmuş olduğu bu mükemmel sevgi ve kurtuluş için iman ettik. O nedenle içimizdeki bu ümidin nedenini anlatmadan da edemeyiz. Dolayısıyla Türkiye’de yaşayan Mesih imanlıları olarak halkımızın inancımızla ilgili yanlış bildiği ve en sıkça sorduğu sorulara İncil’e uygun cevap vermeyi borç biliyoruz. Bu küçük kitapçığın amacı bu soruları birkaç başlık altında toplayıp net bir şekilde yanıtlamaktır. Eğer Hristiyanlıkla ilgili önceden kalan önyargılarınız varsa, umarız onları bir kenara bırakıp açık bir yürekle sunacağımız cevapları değerlendirebilirsiniz. Kimseyi bizim gibi inansın diye zorlamıyoruz, ama böyle bir bilgi alışverişinden daha saygılı bir diyalog ve anlayış doğacak diye umuyoruz.
1 İsa Karataş, Ağacı Yaşken Eğdiler! – Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Kitaplarındaki Yanlış İddialara Yanıt, Gerçeğe Doğru Kitapları, Nisan 2000.