İnsan günaha düştükten sonra hem doğası (kökü) hem de eylemleri (meyveleri) kirlendi. Kutsal olan Tanrı insanı doğal halinde kabul edemez. Kurtuluş Tasarısı bunun için gereklidir.
EZELİ ANTLAŞMA, DEĞİŞMEYEN İNCİL
İbraniler 13:20’de Ezeli Antlaşma’dan söz edilir. Tanrı insanı kurtarmak için dünya yaratılmadan önce bile plan yapmıştı!
2. Timoteos 1:9’daMesih’le gelen lütfun (İncil), zaman başlangıcından önce verildiğini yazar.
İnsanlar “İncil değiştirildi” diyebilir. Bu ancak Tanrı kendi ezeli kararlarının değiştirilmesine izin verseydi mümkün olurdu. Ama Rab kendi özüne ve sözüne aykırı davranmaz!
1. Petrus 1:20’deaynı şekilde, “Dünyanın kuruluşundan önce bilinen Mesih”ten söz edilir. İncil bu konuda ısrarcıdır...
Vahiy 13:8’egöre Mesih, “…dünya kurulalı beri boğazlanmış Kuzu”dur.Mesih İsa’nın kurban ölümü, öncesizliği ve sonsuzluğu kapsar. Ölümü bütün insanlar ve zamanlar içindir...
Mika 5:2’de“Kökeni öncesizliğe, zamanın başlangıcına dayanan”Kurtarıcı’dan söz edilir…
Çizimin üst sol köşesindeki üçgenden kuyruklu yıldıza ve Mesih figürüne kadar inen bir ok görülüyor. Ok Tanrı Sözü’nün doğum aracılığıyla dünyaya girdiğini anlatmaktadır. Üçgendeki ‘konuşma balonu’ (Tanrı’ya ait Söz) bu sefer Mesih İsa’da görülüyor ve bu, Tanrısal Söz’ün insana büründüğünü gösteriyor.
İncil, Tanrı’nın İsa’da ziyaretimize geldiğinin haberidir. Kurtuluşu gerçekleştirmek ve bildirmek için geldi!
B. ESKİ ANTLAŞMA: MESİH’İN HABERCİSİ
Yine çizimde, Mesih’in figürü solunda açık bir kitap ve kitaptan kendisine uzanan bir ok görülür. Kitap, Mesih’in dünyaya gelişini haber veren Eski Antlaşma’yı (Tevrat, Zebur…) simgeliyor. Örneğin, yukarıda okuduğumuz Mika 5:2 ayeti, 600 yıl önceden Mesih’in Beytlehem’de doğacağını söyler.
İnsan günaha düşer düşmez Tanrı kadının soyundan gelecek ve Şeytan’ı yenecek olan Kurtarıcı’nın vaadini verdi. Yılana, (1)“Seninle kadını, onun soyuyla senin soyunu birbirinize düşman edeceğim. Onun soyu senin başını ezecektir…”dedi (Yaratılış 3: 15). Yıllar sonra İbrahim’e de, (2) “Soyunun aracılığıyla yeryüzündeki bütün uluslar kutsanacak” dedi (Yaratılış 22:18).
İncil’de Galatyalılar 4:4’te, (1) “Ama zaman dolunca Tanrı, Yasa altında olanları özgürlüğe kavuşturmak için kadından doğan, Yasa altında doğan öz Oğlunu (Sözünü) gönderdi”; (2) Galatyalılar 3:16’daise, “İşte, vaatler İbrahim'e ve onun soyundan olana verildi. Tanrıburada Mesih'i kastediyor”diyor. (1) Havva’ya verilen vaat ile (2) İbrahim’e verilen kutsama bereketinin Mesih’te gerçekleştiğini öğreniyoruz.
Tevrat halkına kutsallık öğretmek, günahın ne olduğunu göstermek ve gelecek Kurtarıcı’nın yolunu hazırlamak için verildi! (Galatyalılar 3:19-24). Böylece Kutsal Yasa (Musa’nın şeriatı) görevini tamamlayıp yerini Lütuf dönemine bıraktı (Yuhanna 1: 17). Şeriat, kurallara ve şekillere bağlı; Lütuf ise sevgi ilkesine bağlıdır. Günahla lekeli insan kendi çabasıyla Tanrı’nın kutsallık seviyesine ulaşamaz. Lütuf bir karşılık istemeden insanı temizleyip kutsallık seviyesine ulaştırır!
Havası temiz görünen bir odanın, pencereden giren bir ışınla toz tanecikleriyle dolu olduğunu görürüz. Şeriat, günahla lekeli insan yüreği üzerine Tanrı’nın ışığını tutar. Lütfa kavuşabilmek için önce yüreğimizin ne kadar kirli, bizlerse Tanrı’dan ne kadar uzak, Kendisine ne kadar muhtaç olduğumuzu anlamak gerek.
Eski Antlaşma’da (Romalılar 1:2-3) Mesih’le ilgili olarak verilen yüzlerce vaatten 4 tanesini inceleyelim:
C. MESİH ile ilgili peygamberlikler
Eski Antlaşma’da Mesih ile ilgili olarak İsa’nın yaşamında gerçekleşen yaklaşık 300 peygamberlik (kehanet) vardır. Tanrı’dan başka kim bir insanın hayatını önceden hatasız olarak yazabilir?
“Çünkü bize bir çocuk doğacak,
Bize bir oğul verilecek.
Yönetim onun omuzlarında olacak.
Onun adı Harika Öğütçü, Güçlü Tanrı,
Ebedi Baba, Esenlik Önderi olacak.
Egemenliği… sonsuza dek sürdürecek.”
Yaklaşık İsa’dan 700 yıl önce yaşamış olan Yeşaya Peygamber bu ayetlerde doğacak olan Mesih’in ruhsal kimliğini açıklar: O’na ‘Tanrı’nın Oğlu’denilecek (“Bize bir oğul verilecek”); bedende gelen, ‘her şeye kadir’ Allah olacak (“Güçlü Tanrı”); vb.
Yeşaya 53:3-6, 7-9, 10-12.Bu bölümde Mesih doğmadan 700 yıl önce ölümünün detaylarını ve amacını öğreniyoruz!
Ölümü kurtuluşumuzu sağlamak içindi: “Esenliğimiz için gerekli olan ceza Ona verildi… Yine de RAB hepimizin cezasını ona yükledi.”
Tanrı’nın lekesiz, kusursuz Kurban Kuzusu’ydu: “…Kesime götürülen kuzu gibi,… ölüme götürüldü. Ağzından hileli söz çıkmadığı halde…”
Bir suçlu gibi öldürüldü, ama zengin bir adamın mezarına yatırıldı: “Ona kötülerin yanında bir mezar verildi, Ama öldüğünde zenginin yanındaydı.”
Öldükten sonra dirildi! “Canını suç sunusu olarak sunarsa… günleri uzayacak. RAB'bin istemi onun aracılığıyla gerçekleşecek.”
O’na iman eden aklanacak (günahları bağışlanır): “RAB'bin doğru kulu, kendisini kabul eden birçoklarını aklayacak. Çünkü onların suçlarını o üstlendi… Pek çoklarının günahını o üzerine aldı…”
Mezmur 22:1, 6-8, 16-18.Yaklaşık İsa’dan 1000 yıl önce Davut Peygamber bu ayetlerde Mesih’in ölümünü tasvir eder:
Mesih’in haçtaki feryadını seslendirir: “Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin?”
Din adamlarının alaycı sözlerini kaydeder: “Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, madem onu seviyor, yardım etsin!”
Mesih’in ellerinden ve ayaklarından çivileneceğini görür: “Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.”
Genel uygulamaya karşın Mesih’in kemiklerinin kırılmayacağını kaydeder: “Bütün kemiklerimi sayar oldum…”
Askerleri, Mesih’in elbiseleri için kura çekerken görür: “Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.”
Daniel 9:22-26.Daniel yaklaşık İsa’dan 500 yıl önce yaşamış ve Mesih’in kesin ölüm tarihini verir:
Mesih’in ne amaçla gönderileceğini açıklar: “…günaha son vermek, suçu bağışlatmak, sonsuza dek kalıcı doğruluğu sağlamak görüm ve peygamberliği mühürlemek, En Kutsal'ı meshetmek için…”
Onun zamanında Kudüs’ün yeniden inşa edilmesi için çıkacak olan fermandan sonra “…yedi hafta… artı altmış iki hafta sonunda (483 yıl) meshedilmiş olan öldürülecek…” Burada İbranice “hafta” kelimesi 7 yıl demektir (bkz. Lev. 25:8): İ.Ö. 450 (ferman tarihi) + 483 yıl = İ.S. 33 (Mesih’in ölüm tarihi).
* * *
Tanrı, Amos Peygamber aracılığıyla, “Gerçek şu ki, Egemen RAB kulu peygamberlere sırrını açmadıkça bir şey yapmaz” diye açıkladı (Amos 3:7). Bu sözü uyarınca, Mesih’i göndermeden önce O’nun kimlik bilgilerini ve geliş amacını kehanetler şeklinde verdi ki, geldikten sonra İsa’nın Mesih olduğuna en ufak bir şüpheye yer kalmadan kanaat getirelim!