13-14 Yahudi masalları
Enteresandır ki bugün de, Pavlus'un gününde olduğu gibi yaygın bir hata var. Bazı insanlar gerektiğinden daha fazla İsrail'le ilgilenir.
Mesela 'Ben Şeria Irmağı’nda vaftiz olmak istiyorum.' Ne fark eder ki? Su sudur. Önemli olan, vaftizin içinde yaşadığın bir değişikliğin sembolü olduğunu bilmendir.
Ya da özel bir Yahudi dua atkısı kullanmak.
Ya da İsrail'e destek göndermek; sanki İsrail ulusu hala Tanrı'nın özel halkıymış gibi.
Uydudan yayın yapan bir televizyon kanalından şunu duydum: ‘Kudüs Kutsal Ruh'un başkentidir. Dualarınızı yazıp bize gönderin, biz onları Kudüs'teki tapınakta okuyacağız’.
Bu düşünce yanlış bir öğretiş üzerine kurulur.
İsa Mesih 12 elçiyi seçtiğinde yeni bir halk kuruyordu, yeni bir temel atıyordu.
Artık fiziksel olarak kimin soyundan geldiğin önemli değil, önemli olan Mesih'teki yeni kimliğin.
"Bu nedenle size şunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği sizden alınacak ve bunun ürünlerini yetiştiren bir ulusa verilecek.
Mat 21:43
Tanrı'nın seçilmiş halkı artık bir tek ulustan değil, birçok ulustan oluşmuştur; adı kilise!
Artık orta doğuda bir toprak parçası değil, Tanrı, halkına ruhsal bir miras vermektedir.
Yahudilere çok saygı duyuyoruz, onları seviyoruz, her milleti sevdiğimiz gibi. Onların kurtuluşu için dua ediyoruz; ama bir öğretmen Yahudilik’le çok fazla ilgilenirse, ondan sakının.
Onun yerine sağlıklı, temiz besinimiz ne olsun? Tanrı'nın seçilmiş halkısınız! Tanrı'nın gözbebeğisiniz. Tanrı sizi seçti, sevdi ve sizin için, bizim için bir planı var. Bizi kutsayacak ve bizim aracılığımızla ulusları da kutsayacaktır! Onun ailesine, planına dahil olduk! Bunlar umut verici, dinçleştirici öğretişler!