Tanrı tarafından eğitilmiş olup (Yeremya 31:34; Yuhanna 6:45) her yanlış öğretinin rüzgarıyla sürüklenmezler (Efesliler 4:14).

Hristiyanlar kendilerini paklarlar (1. Yu-hanna 3:3). Kutsallıkta, yani ahlaki paklık konusunda daha da gelişmeye çalışırlar (2. Korintliler 7:1; 1. Timoteos 4:7; 1. Petrus 1:15-16). Bu yalnızca kötülükten uzaklaşma-yı değil, aynı zamanda Tanrı’ya daha fazla yaklaşarak iyi olana sımsıkı tutunmayı da içerir.

Hristiyanlar İsa’nın Mesih, Tanrı’nın Oğlu ve dünyanın Kurtarıcısı olduğuna iman edip bunu ikrar ederler. (1. Yuhanna 2:22-23; 4:2, 13-15). Hristiyanlar’ın yüce ve tek kurtuluş umudu Mesih’te ve Mesih’in eylemindedir. Tanrı’nın, Oğlu İsa Mesih aracılığıyla sağladığı sonsuz yaşam sözüne inanırlar (1. Yuhanna 5:10-12).

Hristiyanlar Tanrı’nın sevgisi ve disiplini altındadır (İbraniler 12:5-11). Tanrı, kendi çocuklarının olgunluktan uzak ve itaatsizlik içerisinde yaşamaya devam etmelerine izin vermez, kendi kutsallığını paylaşarak doğ-ruluk meyveleri verebilmeleri için onları di-sipline eder. Bu nokta, Mesih’e yürekten dönmüş olmanın en büyük işaretlerinden