[Elçi Pavlus şöyle diyordu], “Hem Yahudi-ler’i hem de Grekler’i, tövbe edip Tanrı’ya dönmeye ve Rabbimiz İsa’ya inanmaya ça-ğırdım.” (Elçilerin İşleri 20:21)

Tövbe

Tövbe, Tanrı’nın armağanıdır (Elçilerin İşleri 11:18) ve düşünce değişimiyle sonuçlanan bir şekilde Kutsal Ruh’un günahkârın yüreğinde çalışmasıdır (1. Selanikliler 1:5, 9). Yüreğin zih-nimizin, irademizin ve duygularımızın kontrol merkezi olduğunu anlamadığımız sürece bu ifade bizlere çok yüzeysel gelebilir. Dolayısıyla düşünce değişimi her zaman tavır ve davranış-larımızdaki gerçek değişimlerle kendini kanıt-lar.

Harika bir tövbe örneğini daha sonrasında Elçi Pavlus olarak da bilinen Tarsuslu Saul’un yaşamında bulabiliriz. Bilgisizlik ve inançsızlık içerisinde Pavlus, Nasıralı İsa’nın bir düzenbaz ve kâfir olduğunu ve O’nu takip eden herkesin Tanrı’nın düşmanları olarak ölümü hak ettiğini düşünüyordu (Elçilerin İşleri 9:1-2; 1. Timote-os 1:13). Ancak bir gün Şam yolundayken diril-miş Mesih ile karşılaştı (Elçilerin İşleri 9:3-8) ve İsa hakkında yanıldığını keşfetti. İsa’nın bir kâfir olduğunu düşünmüştü, ancak sonrasında O’nun Tanrı’nın Oğlu, vaat edilmiş Mesih ve dünyanın Kurtarıcısı olduğunu anladı. Pavlus kendi doğruluğunun Yasa’ya itaatle kazanıl-