Ama suçlarınız sizi Tanrınız’dan ayırdı. Gü-nahlarınızdan ötürü O’nun yüzünü göre-mez, Sesinizi işittiremez oldunuz. (Yeşaya 59:2)

Bu sonsuz ayrılıktan bizleri kurtarmak için Mesih, Golgota’da günahlarımızı yüklendi ve Tanrı tarafından bizim yerimize terk edildi. Saat üçe doğru İsa yüksek sesle, “Eli, Eli, lema şevaktani?” yani, “Tanrım, Tan-rım, beni neden terk ettin?” diye bağırdı. (Matta 27:46)

Mesih Bizim İçin Tanrı’nın Gazabına Uğradı. Çok beğenilen bir gerçek olmasa da Kutsal Ki-tap bizlere Tanrı’nın, insanların dur durak bil-mez kötülüğünden dolayı onlara karşı sürekli öfkeli olduğunu öğretmektedir. Mezmurlar 7:11 şöyle söyler, “Tanrı adil bir yargıçtır, öyle bir Tanrı ki, her gün öfke saçar.”

Tanrı’nın öfkesi kontrolsüz, mantıksız veya bencilce bir duygudan kaynaklanmaz, ancak O’nun kutsallığının, doğruluğunun ve iyi olan her şeye yönelik sevgisinin bir sonucudur. Tan-rı günahtan nefret eder ve korkunç ve çoğun-lukla şiddet dolu bir gazapla günahın karşısın-dadır. Eğer insan Tanrı’nın gazabı altındaysa, bunun sebebi insanın O’nun egemenliğine ve isteğine karşı gelip meydan okuması ve kötülü-ğü seçmesidir.