Tanrı sevgidir. Tanrı biricik Oğlu aracılığıy-la yaşayalım diye O’nu dünyaya gönderdi, böylece bizi sevdiğini gösterdi. Tanrı’yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi ve Oğ-lu’nu günahlarımızı bağışlatan kurban ola-rak dünyaya gönderdi. İşte sevgi budur. (1. Yuhanna 4:8-10)

[İsa şöyle dedi,] “Hiç kimsede, insanın, dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur.” (Yuhanna 15:13)

Çarmıh

İsa Mesih, Tanrı’nın Oğlu, kendisini halkının günahlarına karşılık çarmıh üzerinde feda et-miştir. Birçok tarihçiye göre çarmıh, insanlığın geliştirdiği en acımasız işkence yöntemlerinden birisidir. Bu acımasızlık iki noktayı ortaya koy-ması açısından önemlidir.

Bunlardan ilki, bu acımasızlığın Tanrı’ya karşı olan düşmanlığımızın büyüklüğünü gös-termesidir. Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik Oğlu’nu verdi ve dünya Tanrı’dan o ka-dar çok nefret etti ki, Oğlu’nu en kötü işkence şekliyle ölüme yolladı.

İkinci olarak ise çarmıhın acımasızlığı Tanrı karşısındaki günahımızın büyüklüğünü ortaya koyar. Tanrı karşısındaki suçlarımız ve bun-ların cezaları o kadar ağırdır ki, yalnızca Tan-