Cüzam Hastası - ‘İsa dağdan inince büyük bir kalabalık O'nun ardından gitti. Bu sırada cüzamlı bir adam yaklaşıp, "Ya Rab, istersen beni temiz kılabilirsin" diyerek O'nun ayaklarına kapandı. İsa elini uzatıp adama dokundu, "İsterim, temiz ol!" dedi. Adam anında cüzamdan temizlendi.’ (Matta 8:1-3) Çoğu insan cüzamlı birini hiç görmedi. Bu oldukça ciddi bir deri hastalığıdır, yani bir nevi cilt kanseri denilebilir. Bu illete bulaşanın derisi
ve eklemleri göz önünde çürümeye başlar ve kişi, hissetme yetisini yitirdiğinden farkında olmadan kendi kendine zarar verebilir. Eskiden beri bu hastalık son derece bulaşıcı olarak biliniyordu. Bu yüzden cüzamlıları şehir içine almazlardı. Ancak burada, Mesih korkusuzca özellikle cüzamlı bedene dokunarak şifa verir. İsa Mesih buna benzer acınacak durumda olan binlerce insana bizzat ilgi gösterdi. Yardımına başvurup da şifa bulamayan yoktu.
Felçli ve Günah - ‘Kendisine, yatak üzerinde felçli bir adam getirdiler. İsa onların imanını görünce felçliye, "Cesur ol, oğlum, günahların bağışlandı" dedi. Bunun üzerine bazı din bilginleri içlerinden, "Bu adam Tanrı'ya küfrediyor!" dediler. Onların ne düşündüklerini bilen İsa dedi ki, "Yüreğinizde neden kötü düşünceler yer veriyorsunuz? Hangisi daha kolay? 'Günahların bağışlandı' demek mi, yoksa 'Kalk, yürü' demek mi? Ne var ki, İnsanoğlu'nun yeryüzünde günahları bağışlama yetkisine sahip olduğunu bilesiniz diye..." Sonra felçliye, "Kalk, yatağını topla, evine git!" dedi. Adam da kalkıp evine gitti. Halk bunu görünce korkuya kapıldı. İnsana böyle bir yetki veren Tanrı'yı yücelttiler.’ (Matta 9:2-8) Burada İsa sadece hastalık üzerindeki gücünü değil günah üzerindeki yetkisini de gösterdi. Mesih felçliyi iyileştirirken özellikle 'Günahların bağışlandı' dedi. Haliyle halk ve din bilginleri şaşakaldılar. Çünkü bilindiği üzere, bir insan başka birinin günahını bağışlayamaz. Yalnızca Tanrı bu yetkiye sahiptir. Acaba Mesih bir hata mı yaptı? Hayır, bilerek ve isteyerek bunu yaptı. Bu sözlerinden sonra adamı iyileştirerek, böyle bir yetkiye sahip olduğunu da kanıtladı. Mesih burada açık açık Tanrı'nın yetkisine sahip olduğunu söylemekle kalmadı yaptıklarıyla bunu kanıtladı da. Ayrıca Mesih burada insanın esas sorununa da parmak basmış oldu. İnsanlar fiziksel sorunlarına odaklanırken Mesih insanların başına gelen tüm sıkıntıların ruhsal kökenini gösterdi. Gerçek şu ki, dünyadaki tüm sorunlar nihai anlamda günaha dayanır. İşte Mesih esas buna çözüm sağlamak üzere geldi.
Ölüm üzerinde - ‘İsa onlara bu sözleri söylerken bir havra yöneticisi gelip O'nun önünde yere kapanarak, "Kızım az önce öldü. Ama sen gelip elini onun üzerine koyarsan, dirilecek" dedi. İsa kalkıp öğrencileriyle birlikte adamın ardından gitti. Tam o sırada, on iki yıldır kanaması olan bir kadın İsa'nın arkasından yetişip giysisinin eteğine dokundu. İçinden, "Giysisine bir dokunsam kurtulurum" diyordu. İsa arkasına dönüp onu görünce, "Cesur ol, kızım! İmanın seni kurtardı" dedi. Ve kadın o anda iyileşti. İsa, yöneticinin evine varıp kaval çalanlarla gürültülü kalabalığı görünce, "Çekilin!" dedi. "Kız ölmedi, uyuyor." Onlar ise kendisiyle alay ettiler. Kalabalık dışarı çıkarılınca İsa içeri girip kızın elini tuttu, kız ayağa kalktı.’ (Matta 9:18-25). Bu seferde İsa ölmek üzere olan bir kıza yardım etmek için yola çıkar. Aynı zamanda orada yıllardır kanamadan acı çeken ve haliyle çok utanan bir kadın da yolunu keser. Kadın Mesih’e öyle güvendi ki, ‘Giysisinin bir kenarına dokunsam yeter’ diye düşündü. İşte Mesih kadının bu imanına hayran kaldı ve onu herkesin önünde takdir etti. Daha sonra Mesih artık ölmüş olan kızın yanına varır ve herkes geç kaldığını düşünmesine karşın İsa için hiç de geç değildi. Etraftaki insanlar, Mesih’in ‘kız ölmedi sadece uyuyor’ sözüyle alay ettilerse de kızın babası İsa’ya gerçekten inanmıştı ve Mesih onu hayal kırıklığına uğratmadı. Böylece Mesih kızı tek sözle diriltti. Ölüm günahın en korkunç sonucu ve insanlığın en büyük kabusudur. Ancak bu kıssadan alınacak hisse, İsa’nın gücüne ve ilahi yetkisine hiç bir şeyin, ölüm dahi, karşı koyamayacağıdır.
Doğaüstü Belirtiler - ‘İsa bunu duyunca, tek başına tenha bir yere çekilmek üzere bir tekneyle oradan ayrıldı. Bunu öğrenen halk, kentlerden çıkıp O'nu yaya olarak izledi. İsa tekneden inince büyük bir kalabalıkla karşılaştı. Onlara acıdı ve hasta olanlarını iyileştirdi. Akşama doğru öğrencileri yanına gelip, "Burası ıssız bir yer" dediler, "Vakit de geç oldu. Halkı salıver de köylere gidip kendilerine yiyecek alsınlar." İsa, "Gitmelerine gerek yok, onlara siz yiyecek verin" dedi. Öğrenciler, "Burada beş ekmekle iki balıktan başka bir şeyimiz yok ki" dediler. İsa, "Onları buraya, bana getirin" dedi. Halka çayıra oturmalarını buyurduktan sonra, beş ekmekle iki balığı aldı, gözlerini göğe kaldırarak şükretti; sonra ekmekleri bölüp öğrencilerine verdi, onlar da halka dağıttılar. Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan on iki sepet dolusu topladılar. Yemek yiyenlerin sayısı, kadın ve çocuklar hariç, yaklaşık beş bin erkekti.’ (Matta 14:13-21). İsa, mucize yapmada eşsiz ve benzersizdi. Bu nedenle etrafı kendisine hayran olan kalabalıklar sarılıydı. Burada İsa çekilmeye ihtiyaç duyduğu halde kendisine yakaranlara acıdı ve hastalarını iyileştirerek uzunca öğreti verdi. Ancak akşam olunca büyük bir sorun belirdi. Issız bir yerdeydiler ve yemek yoktu. İnsan da çoktu – çocuk ve kadınlar dahil muhtemelen 10,000’i aşkın kişi vardı. Ama bu Mesih için sorun değildi. Hemen bir çocuğun getirdiği yemeği göğe kaldırıp şükretti ve halka dağıtmaya başladı. Birkaç kişiye ancak yetecek erzak birden çoğalmaya başladı ve binlerce kişiyi fazlasıyla doyurdu. Böylece Mesih yaratıcı gücünü de sergilemiş oldu, o kudret ki yalnızca Tanrı’ya mahsustur.
Cinlere Karşı - ‘Öteki öğrencilerin yanına döndüklerinde, onların çevresinde büyük bir kalabalığın toplandığını, birtakım din bilginlerinin onlarla tartıştığını gördüler. Kalabalık İsa'yı görünce büyük bir şaşkınlığa kapıldı ve koşup O'nu selamladı. İsa öğrencilerine, "Onlarla ne tartışıyorsunuz?" diye sordu. Halktan biri O'na, "Öğretmenim" diye karşılık verdi, "Dilsiz bir ruha tutulan oğlumu sana getirdim. Ruh onu nerede yakalarsa yere çarpıyor. Çocuk ağzından köpükler saçıyor, dişlerini gıcırdatıyor ve kaskatı kesiliyor. Ruhu kovmaları için öğrencilerine başvurdum, ama başaramadılar.” İsa onlara, "Ey imansız kuşak!" dedi. "Sizinle daha ne kadar kalacağım? daha ne kadar katlanacağım? Çocuğu bana getirin!" Çocuğu kendisine getirdiler. Ruh, İsa'yı görür görmez çocuğu şiddetle sarstı; çocuk yere düştü, ağzından köpükler saçarak yuvarlanmaya başladı. İsa çocuğun babasına, "Bu hal çocuğun başına geleli ne kadar oldu?" diye sordu. "Küçüklüğünden beri böyle" dedi babası. "Üstelik ruh onu öldürmek için sık sık ateşe, suya attı. Elinden bir şey gelirse, bize yardım et, halimize acı!" İsa ona, "Elimden gelirse mi? İman eden biri için her şey mümkün!" dedi. Çocuğun babası hemen, "İman ediyorum, imansızlığımı yenmeme yardım et!"diye feryat etti. İsa, halkın koşuşup geldiğini görünce kötü ruhu azarlayarak, "Sana buyuruyorum, dilsiz ve sağır ruh, çocuğun içinden çık ve ona bir daha girme!" dedi. Bunun üzerine ruh bir çığlık attı ve çocuğu şiddetle sarsarak çıktı. Çocuk ölü gibi hareketsiz kaldı, öyle ki oradakilerin birçoğu, "Öldü!" diyordu. Ama İsa elinden tutup kaldırınca, çocuk ayağa kalktı.’ (Markos 9:14-27). Cine tutulmuş birini görmek oldukça ürkütücü bir manzaradır. Peki, İsa Mesih, birden bu korkunç manzarayla karşı karşı kaldığında ne yaptı? Anlaşılan o ki, delikanlının durumu gerçekten ciddiydi. Ağzından köpükler saçıyor, dişlerini gıcırdatıyor ve kendine zarar veriyordu. Bundan cinlerin ne denli sinsi ve tehlikeli oldukları anlaşılmaktadır. Amaçları sahiplendikleri kişileri mümkünse yıkıma kadar sürüklemektir. Peki, çocuk nasıl bu hale gelmişti? Babasının dediğine göre çocukluğundan beri bu kötü ruhlar oğluna musallat olmuşlardı. Zaman geçtikçe çocuğun üzerindeki güçleri artmış ki şimdi onu hiç kontrol edemiyorlar ve kendisini öldüreceğinden endişe ediyorlardı. Tüm bunlar kötü ruhların fırsat buldukça insanların üzerinde ne kadar etkili olabileceklerini gösterir. İnsanlar bazen ruh çağırarak ya da şeytani oyunlara katılarak eğlendiklerini sanıyor, oysa bu tür etkinlikler hiç de oyun değildir. Bazen de ruhların etkisi nesilden nesile de aktarılıyor ve böylece çocuklar bile kötü ruhların etkisinde kalabiliyor. Durumun karşısında havariler oldukça çaresiz kaldılar. Ancak İsa Mesih için bu gibi kötü ruhlar hiç de ürkütücü değildi. Hatta yeri geldiğinde cinler kendisinden korkup kaçarlardı. Çünkü onlar İsa’nın gerçekte kim olduğunu gayet iyi biliyorlardı. O yüzden İsa’nın, tek bir emir sözüyle kötü ruhlar çocuğu bırakıp oradan uzaklaştılar.