24  İsa oradan ayrılarak Sur bölgesine gitti. Burada bir eve girdi. Kimsenin bunu bilmesini istemiyordu, ama gizlenemedi. 25  Küçük kızı kötü ruha tutulmuş bir kadın, İsa'yla ilgili haberi duyar duymaz geldi, ayaklarına kapandı. 26  Yahudi olmayan bu kadın Suriye-Fenike ırkındandı. Kızından cini kovması için İsa'ya rica etti. 27  İsa ona, ‹‹Bırak, önce çocuklar doysunlar›› dedi. ‹‹Çocukların ekmeğini alıp köpeklere atmak doğru değildir.›› 28  Kadın buna karşılık, ‹‹Haklısın, Rab›› dedi. ‹‹Ama köpekler de sofranın altında çocukların ekmek kırıntılarını yer.›› 29  İsa ona, ‹‹Bu sözden ötürü cin kızından çıktı, gidebilirsin›› dedi. 30  Kadın evine gittiğinde çocuğunu cinden kurtulmuş, yatakta yatar buldu.

31  Sur bölgesinden ayrılan İsa, Sayda yoluyla Dekapolis bölgesinin ortasından geçerek tekrar Celile Gölü'ne geldi. 32  Ona sağır ve dili tutuk bir adam getirdiler, elini üzerine koyması için yalvardılar. 33  İsa adamı kalabalıktan ayırıp bir yana çekti. Parmaklarını adamın kulaklarına soktu, tükürüp onun diline dokundu. 34  Sonra göğe bakarak içini çekti ve adama, ‹‹Effata››, yani ‹‹Açıl!›› dedi. 35  Adamın kulakları hemen açıldı, dili çözüldü ve düzgün bir şekilde konuşmaya başladı. 36  İsa orada bulunanları, bunu kimseye söylememeleri için uyardı. Ama onları ne kadar uyardıysa, onlar da haberi o kadar yaydılar. 37  Halk büyük bir hayret içinde kalmıştı. ‹‹Yaptığı her şey iyi. Sağırların kulaklarını açıyor, dilsizleri konuşturuyor!›› diyorlardı.


AÇIKLAMA: Mesihdin bilginleriyle çatışmaya devam ediyor. Onlar İsa’yı yasayı çiğnemekle suçlamaya çalışıyorlardı oysaki sorun yasa değil Ferisiler’in kendi ekledikleri kurallardı. Yahudiler arasında çok eskiden beri yemek yemeden önce elleri yıkamak ve buna benzer daha birçok abdest kurallı vardı. Tabi sağlık açısıdan el yıkamak iyi bir şeydir ama özellikle Ferisiler olayı öyle abarttılar ki el yıkamadan hiç bir şeye dokunamıyordun. Buna çok üzülen İsa, Peygamber Yeşaya’dan alıntı yaparak din bilginlerinin yürekleri Rab’den ne kadar uzak olduğunu belirtir. Ayrıca şunu da belirtir: ‘Çünkü öğrettikleri, sadece insan buyruklarıdır.’Başta belirttiğimiz gibi Mesih, Rab’bin Yasası’na seve seve uyuyordu ama Ferisiler’in ekstradan çıkarttıkları buyrukları takmıyordu. Nedeni şuydu; din bilginleri kendi kurallarını uygulatmakta öyle gayretliydiler ki Rab’bin gerçek yasasını bile göz ardı edebiliyorlardı. Mesih bunun bir örneğini şöyle verir: Musa’ya verilen 10 Buyruk arasında ‘Annene babana saygı göstereceksin’buyruğu vardır. Burada saygıdan kastı yeri geldiğinde anne babamızın maddi ihtiyaçlarını karşılamak da vardır. Ancak Ferisiler paraları kimseye gitmesin diye şöyle bir yaratıcı yol buldular: Tanrı’ya ‘kurban’ olarak adanan paralardan kimseye paylaşmaya gerek yoktu. Böylece Yahudiler paralarını Rab’be adadıklarını söyleyerek anne babalarına destek çıkmaktan kurtuluyorlardı. İşte Rab’bin temel buyruğuna uymamak için kendilerince başka bir takım kural geliştirdiler. Sonra İsa el yıkama meselesine dönüyor. Günümüzde olduğu gibi Yahudiler abdest gibi olaylara öyle odaklandılar ki yürek temizliğini görmezden geldiler. Mesih’e göre ise insanı gerçek anlamda kirleten yediği ve içtiği değil yüreğine girip çıkandır. Daha sonra İsa buna daha da açıklık getirdi: Mideye inen doğal yoldan helaya gider, yani ahlaki boyutu yoktur. Bu anlamda yediğimiz ya da içtiğimiz her hangi bir şeyin kendiliğinden ‘haram’ olması mümkün değil. O yüzdendir ki Mesih inanlıları olarak yemek konusunda takıntı yapmıyoruz. Çünkü yürek temizliği bundan kat ve kat daha önemlidir. İsa kötülüğün esas kaynağı kirletilmiş insan yüreği olduğunu belirtir. Her gün yüreğimizi boş konuşmalar veya iğrenç görüntülerle doldurursak ister istemez bu gibi pis şeyler er ya da geç ağzımızdan da çıkacaktır. Bu yüzdendir ki insan midesine inenden çok aklına girenlere dikkat etmelidir.

Bu sırada İsa öğrencileriyle birlikte oldukça uzak olan Sur memleketine gider. Anlaşılan İsa O’nu her yerde kovalayan kalabalıklardan yorulmuştu. Ne var ki adı öyle ünlendi ki yabancı bir memlekette bile gizlenemedi. Onu bulan Fenikeli bir kadın cine tutulmuş kızı için O’na yakarmaya başladı. İsa’nın ona verdiği karşılık başta bizi çok şaşırtabilir: ‘Bırak, önce çocuklar doysunlar. Çocukların ekmeğini alıp köpeklere atmak doğru değildir’Bu sözle İsa ne demek istedi. Bize çok kaba gelebilir ama ilginç olan şu ki kadın hiç aldırmadan, ‘Haklısın Rab’ diye cevap veriyor. Burada Mesih öncellikle ‘çocuklar’ dediği kendi halkı olan Yahudiler’e gönderildiğini belirtir. Genel olarak İsa’nın kendi memleketi dışına çıktığını pek görmüyoruz çünkü misyonu Yahudiler’e vaat edilen egemenliği halkına müjdelemekti. Tabii ki onlar bunu reddettikten sonra Rab müjdenin artık bütün uluslara duyurulmasını buyuracaktı (Matta 28:19). Ama bu sırada İsa henüz diğer uluslara başlamadı o yüzden Fenikeli kadının talebini sıcak karşılamadı. Şunu da anlamalıyız ki Mesih’in burada ‘köpek’ dediği yavru evcil köpekler için kullanılan isimdi. Kadın da buna çok yaratıcı bir cevap veriyor: ‘Ama köpekler de sofranın altında çocukların ekmek kırıntılarını yer.’İmanına hayran kalan İsa bu defa dediğini yapar ve kızını iyileştirir.

Kendi memleketine dönce İsa’nın önüne sağır ve dili tutuk bir adam getirdiler. Bu sefer İsa çok farklı bir yöntem kullanarak hastaya şifa verdi. Parmaklarını adamın kulaklarına soktu sonra tükürüp adamın diline dokunduruyor. Ardından göğe bakarak Aramice dilinde ‘Effata’ diyerek adamı iyileştirir. Peki, tüm bunlara ne gerek vardı? Çoğu zaman İsa insanlara dokunmadan bile şifa verebiliyordu. Sebebini tam olarak bilemesek de İsa’nın çok farklı yollardan insanlara şifa verdiğini görüyoruz. Bundan Tanrı’nın her birimizle bireysel olarak çok farklı ilgilendiği dersini çıkartabiliriz. Ardından İsa bunun haberini yaymamalarını söylemesine rağmen yine duyuruluyor ve kalabalıklar Mesih’in etrafında toplanıyor. O’nu hayranlıkla izleyen halk sonunda şöyle bir yorum yaptı: ‘Yaptığı her şey iyi!’img
style="position: absolute; top: 0.49cm; left: 0cm; margin-left: 115.58cm"

İMANIN GÖZLERİ

Markos 8:1-38

1-2  O günlerde yine büyük bir kalabalık toplanmıştı. Yiyecek bir şeyleri olmadığı için İsa öğrencilerini yanına çağırıp, ‹‹Halka acıyorum›› dedi. ‹‹Üç gündür yanımdalar, yiyecek hiçbir şeyleri yok. 3  Onları aç aç evlerine gönderirsem, yolda bayılırlar. Hem bazıları uzak yoldan geliyor.›› 4  Öğrencileri buna karşılık, ‹‹Böyle ıssız bir yerde bu kadar kişiyi doyuracak ekmeği insan nereden bulabilir?›› dediler. 5  İsa, ‹‹Kaç ekmeğiniz var?›› diye sordu. ‹‹Yedi tane›› dediler. 6  Bunun üzerine İsa, halka yere oturmalarını buyurdu. Sonra yedi ekmeği aldı, şükredip bunları böldü, dağıtmaları için öğrencilerine verdi. Onlar da halka dağıttılar. 7  Birkaç küçük balıkları da vardı. İsa şükredip bunları da dağıtmalarını söyledi. 8  Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan yedi küfe dolusu topladılar. 9-10  Orada yaklaşık dört bin kişi vardı. İsa onları evlerine gönderdikten sonra öğrencileriyle birlikte hemen tekneye binip Dalmanuta bölgesine geçti.

11  Ferisiler gelip İsa'yla tartışmaya başladılar. O'nu denemek amacıyla gökten bir belirti göstermesini istediler. 12  İsa içten bir ah çekerek, ‹‹Bu kuşak neden bir belirti istiyor?›› dedi. ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim, bu kuşağa hiçbir belirti gösterilmeyecek.›› 13  Sonra onları orada bırakıp yine tekneye bindi ve karşı yakaya yöneldi. 14  Öğrenciler ekmek almayı unutmuşlardı. Teknede, yanlarında yalnız bir ekmek vardı. 15  İsa onlara şu uyarıda bulundu: ‹‹Dikkatli olun, Ferisiler'in mayasından ve Hirodes'in mayasından sakının!›› 16  Onlar ise kendi aralarında, ‹‹Ekmeğimiz olmadığı için böyle diyor›› şeklinde tartıştılar. 17  Bunun farkında olan İsa, ‹‹Ekmeğiniz yok diye niçin tartışıyorsunuz?›› dedi. ‹‹Hâlâ akıl erdiremiyor, anlamıyor musunuz? Zihniniz köreldi mi? 18-19  Gözleriniz olduğu halde görmüyor musunuz? Kulaklarınız olduğu halde işitmiyor musunuz? Hatırlamıyor musunuz, beş ekmeği beş bin kişiye bölüştürdüğümde kaç sepet dolusu yemek fazlası topladınız?›› ‹‹On iki›› dediler. 20  ‹‹Yedi ekmeği dört bin kişiye bölüştürdüğümde kaç küfe dolusu yemek fazlası topladınız?›› ‹‹Yedi›› dediler. 21  İsa onlara, ‹‹Hâlâ anlamıyor musunuz?›› dedi.

22  İsa ile öğrencileri Beytsayda'ya geldiler. Orada bazı kişiler İsa'ya kör bir adam getirip ona dokunması için yalvardılar. 23  İsa körün elinden tutarak onu kön dışına çıkardı. Gözlerine tükürüp ellerini üzerine koydu ve, ‹‹Bir şey görüyor musun?›› diye sordu. 24  Adam başını kaldırıp, ‹‹İnsanlar görüyorum›› dedi, ‹‹Ağaçlara benziyorlar, ama yürüyorlar.›› 25  Sonra İsa ellerini yeniden adamın gözleri üzerine koydu. Adam gözlerini açtı, baktı; iyileşmiş ve her şeyi açık seçik görmeye başlamıştı. 26  İsa, ‹‹Köye bile girme!›› diyerek onu evine gönderdi.

27  İsa, öğrencileriyle birlikte Filipus Sezariyesi'ne bağlı köylere gitti. Yolda öğrencilerine, ‹‹Halk benim kim olduğumu söylüyor?›› diye sordu. 28  Öğrencileri O'na şu karşılığı verdiler: ‹‹Vaftizci Yahya diyorlar. Ama kimi İlyas, kimi de peygamberlerden biri olduğunu söylüyor.›› 29  O da onlara, ‹‹Siz ne dersiniz, sizce ben kimim?›› diye sordu. Petrus, ‹‹Sen Mesih'sin›› yanıtını verdi. 30  Bunun üzerine İsa bu konuda kimseye bir şey söylememeleri için onları uyardı.

31  İsa, İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üç gün sonra dirilmesi gerektiğini onlara anlatmaya başladı. 32  Bunları açıkça söylüyordu. Bunun üzerine Petrus O'nu bir kenara çekip azarlamaya başladı. 33  İsa döp öteki öğrencilerine baktı; Petrus'u azarlayarak, ‹‹Çekil önümden, Şeytan!›› dedi. ‹‹Düşüncelerin Tanrı'ya değil, insana özgüdür.›› 34  Öğrencileriyle birlikte halkı da yanına çağırıp şöyle konuştu: ‹‹Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin. 35  Canını kurtarmak isteyen onu yitirecek, canını benim ve Müjde'nin uğruna yitiren ise onu kurtaracaktır. 36  İnsan bütün dünyayı kazanıp da canından olursa, bunun kendisine ne yararı olur? 37  İnsan kendi canına karşılık ne verebilir? 38  Bu vefasız ve günahkâr kuşağın ortasında, kim benden ve benim sözlerimden utanırsa, İnsanoğlu da, Babası'nın görkemi içinde kutsal meleklerle birlikte geldiğinde o kişiden utanacaktır.››



AÇIKLAMA: İsaile öğrencileri yaklaşık 3 yıl birlikte köy kasaba gezdiler. Birçok mucizesine şahit oldular, yeri geldiğinde kendileri de Mesih’in adıyla insanlara şifa verdiler. Tüm bunlara rağmen, bu bölümde gördüğümüz gibi, imanları henüz tam olgunlaşmamıştı. Kalabalıkların Mesih’i sıkıştırdıkları ve İsa’nın da akşama kadar onlarla ilgilendiği bir günde yine ıssız bir yerde yemeksiz kalakaldılar. Hatta Markos’un dediğine göre kalabalıklar onunla üç gün birlikteydiler ve yemeklerini iyice tüketmişlerdi. İsa onları eve göndermeden önce yiyecek bir şeyler vermek istedi. Öğrencileri ise ıssız bir yerde bu kadar kişiyi doyuracak ekmeği nerede bulacaklarını tartışırken İsa ‘kaç ekmeğiniz var?’ diye sorar. ‘Yedi tane’ diye karşılık veririler. Böylece Mesih herkesi oturtur ve daha önce yaptığı gibi Tanrı’ya şükrettikten sonra yeki ekmeği dağıtmaya başlar. Böylece toplanmış bulunan dört binden fazla erkek ve aileleri yiyip doydu. Hatta geriye yedi küfe dolusu ekmek de kaldı. Böylece herkes esenlik içinde evine döndü. Tabi bu olay bizi şaşırtmıyor çünkü Mesih aynısını daha önce yaptı. Ancak anlaşılan şu ki öğrenciler çok şaşırdılar. Neden? Büyük olasılıkla o anki telaşa öyle kapıldılar ki Mesih’in sorunu bir anda çözebileceğini unuttular. Aslında onları bu konuda çok yermemek lazım çünkü bizler de zaman zaman aynı tuzağa düşüyoruz. Tanrı’nın hayatımızda mucizeler yaptığına şahit olmuşuz ama nedense zora düştüğümüzde yine telaşlanıyoruz. Sanki diğer her şeyi yapan Tanrı bunu çözemeyecek. Doğrusu, insan olarak imanımızı elden bırakıp bir anda dünyevi kaygılara kapılıyoruz. O yüzden imanımızı daha da güçlendirmeye ihtiyacımız vardır.

Ardından Ferisiler yine Mesih’le tartışmak istediler. Onlar gökten bir belirti ya da mucize görmek istiyorlardı. Tabi bu çok komikti çünkü Mesih durmadan mucizevi belirtiler gösteriyordu zaten. Aslında Ferisiler’in Mesih’e inanmak gibi bir istekleri yok, yalnızca İsa’yı eleştirmek için sürekli fırsat kolluyorlardı. Oradan ayrıldıktan sonra İsa öğrencilerine dönüp din bilginlerinin mayasından sakınmalarını söyler. Neden bahsettiğini anlayamayan öğrenciler yanlarına ekmek almayı unuttuklarını fark ederler. Bu sefer Mesih imansızlıklarına kızarak yaptığı onca mucizeye rağmen kendisine hala güvenemediklerine şaşırır. Daha önce gördüğümüz gibi İsa’nın yanında bulunan öğrencilerinin bile İsa’nın ilahi yetkisini tam kavrayamadıklarını görüyoruz. Sonra ilginç bir mucize sahne alır. Bir önceki bölümde gördüğümüz gibi Mesih’in herkesle farklı ilgilendiğini ve mucizelerini her zaman farklı bir yöntemle yaptığını görebiliyoruz. Ama bu mucize gerçekten sıra dışıdır. İsa kör adamı önce kön dışına götürür. Sonra adamın gözlerine tükürük sürer ve neler gördüğünü sorar. Adam etrafındaki insanları yürüyen ağaçlara benzetir çünkü henüz tam görmüyor. Sonra İsa bir daha gözlerine dokunur ve bu sefer adam tam görmeye başlar. Peki, neden ilk defada olmadı? İsa bu işi beceremedi mi? Hayır! Bununla İsa öğrencilerine bir ders vermeye çalışıyordu. Onlar da kör adam gibi henüz tam göremiyorlardı. Yani kısmen iyileştiler ve görmeye başladılar ama tam görmek için bir az zaman gerekiyordu.

Sonra İsa öğrencileriyle Celile’den biraz açılır ve onlara şu önemli soruyu sorar: ‘İnsanlar benim kim olduğumu söylüyor?’ Tabi bugün olduğu gibi o zaman da herkes farklı düşünüyordu. Ama sonra İsa onlara ‘Peki, siz ne diyorsunuz?’ diye sorduğunda Petrus sözü alıp ‘Sen Mesih’sin!’ yanıtını verir. Matta’nın bölümünde İsa Petrus’u bu sözü üzerinde tebrik eder ve şöyle der: ‘Bu sırrı sana açan insan değil, göklerdeki Babam’dır (Matta 16:17). Yani, Petrus nihayet görmeye başlıyor! İsa’nın gerçek kimliğini anlamaya başladı. Ancak hemen sonra Petrus imanının henüz tam olgunlaşmadığını da gösterir. Çünkü İsa Yeruşalim’e gittiklerinde ölüp dirileceğini söyleyince Petrus karşısına çıkıp onu azarlamaya çalışıyordur. Belli ki Mesih’in esas kim olduğunu ve niçin geldiğini henüz tam anlamadı. Bunun üzerinde İsa öğrencilerine önemli bir kaç ders verir: ‘Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin.’ Mesih’in öğrencileri gibi bizler Mesih’e bir yere kadar inanıyor olabiliriz ama İsa’nın istediği tam bir adanmışlıktır. Çünkü kendimizi Tanrı’ya tam vermeyip geriye bir şey sakladığımız sürece imanımız kör topal yürüyor. İsa’yı tam anlamıyla algılamak ve izlemek istiyorsak kendimizi inkâr edip çarmıhına sarılmalıyız. Kendimizi Tanrı’nın kutsal işlerine adadığımız oranla iman gözlerimiz de açılacak ve Rab’bin harikalarına şahit olacağız.img
style="position: absolute; top: 0.23cm; left: 0cm; margin-left: 115.58cm"

MESİH’İN GÖRKEMİ

Markos 9:1-32

1  İsa, ‹‹Size doğrusunu söyleyeyim›› diye devam etti, ‹‹Burada bulunanlar arasında, Tanrı Egemenliği'nin güçlü biçimde gerçekleştiğini görmeden ölümü tatmayacak olanlar var.›› 2  Altı gün sonra İsa, yanına yalnız Petrus, Yakup ve Yuhanna'yı alarak yüksek bir dağa çıktı. Onların gözü önünde İsa'nın görünümü değişti. 3  Giysileri göz kamaştırıcı bir beyazlığa büründü; yeryüzünde hiçbir çamaşırcının erişemeyeceği bir beyazlıktı bu. 4  O anda Musa'yla İlyas öğrencilere göründü. İsa'yla konuşuyorlardı. 5  Petrus İsa'ya, ‹‹Rabbî, burada bulunmamız ne iyi oldu! Üç çardak kuralım: Biri sana, biri Musa'ya, biri de İlyas'a›› dedi. 6  Ne söyleyeceğini bilmiyordu. Çünkü çok korkmuşlardı. 7  Bu sırada bir bulut gelip onlara gölge saldı. Buluttan gelen bir ses, ‹‹Sevgili Oğlum budur, O'nu dinleyin!›› dedi. 8  Öğrenciler birden çevrelerine baktılar, ama bu kez yanlarında İsa'dan başka kimseyi göremediler. 9  Dağdan inerlerken İsa, İnsanoğlu ölümden dirilmeden orada gördüklerini hiç kimseye söylememeleri için onları uyardı. 10  Bu uyarıya uymakla birlikte kendi aralarında, ‹‹Ölümden dirilmek ne demek?›› diye tartışıp durdular. 11  İsa'ya, ‹‹Din bilginleri neden önce İlyas'ın gelmesi gerektiğini söylüyorlar?›› diye sordular. 12  O da onlara şöyle dedi: ‹‹Gerçekten de önce İlyas gelir ve her şeyi yeniden düzene koyar. Ama nasıl oluyor da İnsanoğlu'nun çok acı çekeceği ve hiçe sayılacağı yazılmıştır? 13  şunu söyleyeyim, İlyas geldi bile, onun hakkında yazılmış olduğu gibi, ona yapmadıklarını bırakmadılar.››

14  Öteki öğrencilerin yanına döndüklerinde, onların çevresinde büyük bir kalabalığın toplandığını, birtakım din bilginlerinin onlarla tartıştığını gördüler. 15  Kalabalık İsa'yı görünce büyük bir şaşkınlığa kapıldı ve koşup O'nu selamladı. 16  İsa öğrencilerine, ‹‹Onlarla ne tartışıyorsunuz?›› diye sordu. 17  Halktan biri O'na, ‹‹Öğretmenim›› diye karşılık verdi, ‹‹Dilsiz bir ruha tutulan oğlumu sana getirdim. 18  Ruh onu nerede yakalarsa yere çarpıyor. Çocuk ağzından köpükler saçıyor, dişlerini gıcırdatıyor ve kaskatı kesiliyor. Ruhu kovmaları için öğrencilerine başvurdum, ama başaramadılar.›› 19  İsa onlara, ‹‹Ey imansız kuşak!›› dedi. ‹‹Sizinle daha ne kadar kalacağım? daha ne kadar katlanacağım? Çocuğu bana getirin!›› 20  Çocuğu kendisine getirdiler. Ruh, İsa'yı görür görmez çocuğu şiddetle sarstı; çocuk yere düştü, ağzından köpükler saçarak yuvarlanmaya başladı. 21  İsa çocuğun babasına, ‹‹Bu hal çocuğun başına geleli ne kadar oldu?›› diye sordu. ‹‹Küçüklüğünden beri böyle›› dedi babası. 22  ‹‹Üstelik ruh onu öldürmek için sık sık ateşe, suya attı. Elinden bir şey gelirse, bize yardım et, halimize acı!›› 23  İsa ona, ‹‹Elimden gelirse mi? İman eden biri için her şey mümkün!›› dedi. 24  Çocuğun babası hemen, ‹‹İman ediyorum, imansızlığımı yenmeme yardım et!›› diye feryat etti. 25  İsa, halkın koşuşup geldiğini görünce kötü ruhu azarlayarak, ‹‹Sana buyuruyorum, dilsiz ve sağır ruh, çocuğun içinden çık ve ona bir daha girme!›› dedi. 26  Bunun üzerine ruh bir çığlık attı ve çocuğu şiddetle sarsarak çıktı. Çocuk ölü gibi hareketsiz kaldı, öyle ki oradakilerin birçoğu, ‹‹Öldü!›› diyordu. 27  Ama İsa elinden tutup kaldırınca, çocuk ayağa kalktı. 28  İsa eve girdikten sonra öğrencileri özel olarak O'na, ‹‹Biz kötü ruhu neden kovamadık?›› diye sordular. 29  İsa onlara, ‹‹Bu tür ruhlar ancak duayla kovulabilir›› yanıtını verdi.

30  Oradan ayrılmış, Celile bölgesinden geçiyorlardı. İsa hiç kimsenin bunu bilmesini istemiyordu. 31  Öğrencilerine öğretirken şöyle diyordu: ‹‹İnsanoğlu, insanların eline teslim edilecek ve öldürülecek, ama öldürüldükten üç gün sonra dirilecek.›› 32  Onlar bu sözleri anlamıyor, İsa'ya soru sormaktan da korkuyorlardı.


AÇIKLAMA: Enson bömde Petrus Tanrı’dan esinlenerek İsa’nın ‘Mesih’ olduğunu açıkça ikrar etti. Sonra Rab ‘Burada bulunanlar arasında Tanrı Egemenliği’nin gerçekleştiğini görmeden ölümü tatmayacak olanlar var’ dedi. Mesih bu sözle ne demek istedi acaba? Bunun iki ihtimali var: Birincisi Mesih hemen sonraki bölümde görünümünün değişip görkeme bürünmesine şahit olan öğrencilerinin yaşadığını kastediyor olabilir. İkincisi, yıllar sonra İsa’nın hayatta kalan son elçi olan Yuhanna’ya kendi görkemini açıkladığı ‘Vahiy’ kitabında geçen olaylara işaret ediyor olabilir. Bu sırada İsa yanına sadece en yakın üç öğrencisini alarak yüksek bir dağa çıkar. Muhtemelen İsrail’in kuzeyinde bulunan Hermon Dağı’nı kastediyor. Oradayken birden İsa’nın görünümü değişmeye başlar. Gözleri önünde Mesih göz kamaştırıcı bir görkeme bürünür. Dahası, İsa’nın yanında ünlü peygamberler Musa ve İlyas da birden görünür. Olup bitenleri izleyen üç öğrenci için bu olay hem dehşet verici hem de heyecan vericiydi. Çoktan ölmüş bu meşhur şahısları birden görmek gerçekten ürpertici olsa gerek. Aynı zamanda bu gibi ünlüleri öğretmenleri (Rabbi) İsa’nın yanında da görmek çok harika bir duyguydu. Petrus, her zaman ki gibi, hemen öne atlayıp hepsine birer çardak yapmayı önerir. Bundan kastı ne olabilir? Yahudiler son günlerde tüm peygamberlerin bir daha dirilip Çardak Bayramı’nı hep birlikte kutlayacaklarına inanıyorlardı. Petrus İsa’yı bu kadar önemli insanların yanında görmekten seviniyor ve kimsenin bir yere gitmesini istemiyor. Ama tam bu sırada bir bulut birden hepsini sarıyor ve gökten gelen Tanrı’nın sesi şöyle diyor: ‘Sevgili Oğlum budur, O’nun dinleyin!’ Bulut dağılınca öğrenciler etraflarına baktılar ve İsa’dan başka birini göremediler. Buradaki olayın mesajı oldukça net ve açıktır: İsa, en üstün peygamberler olan Musa ve İlyas’tan bile çok üstündür. Çünkü Baba Tanrı’nın belirttiği gibi İsa kutsal oğludur, artık O’na boyun eğmeliyiz.img
style="position: absolute; top: 0.38cm; left: 0cm; margin-left: 115.58cm"

Dağdan aşağı inerken İsa yakında ölüp dirileceğine yeniden değiniyor. Aynı zamanda bu gördüklerini şimdilik kendilerine saklamalarını buyurur. Tabii öğrenciler için bu inanılmaz bir tecrübeydi ama bu aşamada İsa’nın esasen neden bahsettiğini anlamaları imkânsızdı. Sonra İsa’ya beklenen İlyas hakkında bir soru sormaya başlarlar. Peygamber Malaki Mesih gelmeden önce ‘İlyas’in geleceğinden söz etti (Malaki 4:4-5). Gelmekteki amacı İsrail halkını tövbeye getirerek Mesih’in gelişi için gerekli düzeni sağlamaktı. İsa, İlyas denilen birinin gelmesi gerektiğini doğrular, hatta geldiğini söyler. Bununla Vaftizci Yahya’yı kastediyor (Matta 17:13). Tabii ki İlyas ve Yahya aynı kişi değildi çünkü dağda İsa’yla gönen İlyas farklıydı. Ancak Yahya’nın İlyas’ın ruhsal gücü ve yetkisiyle geldiğini söyleyebiliriz (Luka 1:17). İlyas gibi Yahya’nın amacı İsrail halkını ruhsal açıdan uyandırmaktı. Ne var ki halkın çoğu onu kabul ettiyse de İlyas’ın da başına geldiği gibi halkın önderleri onu reddettiler ve onu yok etmek için uğraştılar.

Mesih diğer öğrencilerinin olduğu yere varınca çok karışık bir manzarayla karşılaştı. Bu arada bir adam dilsiz bir ruha tutulan oğlunu öteki öğrencilere getirdi ama onlar onu kurtarmayı bir türlü beceremediler. Anlaşılan delikanlının durumu gerçekten ciddi, ağzından köpükler saçıyor, dişlerini gıcırdatıyor ve kendine zarar veriyordu. Bundan cinlerin ne denli tehlikeli olduklarını görebiliyoruz. Amaçları mümkünse sahiplendikleri kişileri yıkıma sürüklemekti. Peki, çocuk nasıl bu hale gelmişti? Babasının dediğine göre çocukluğundan beri bu kötü ruhlar oğluna musallat olmuşlardır. Zaman geçtikçe çocuğun üzerindeki güçleri artmış ki şimdi onu hiç kontrol edemiyorlar ve kendisini öldüreceğinden endişe ediyorlardı. Tüm bunlardan kötü ruhların korkunç gücünü görebiliyoruz. İnsanlar bazen ruh çağırarak ya da şeytani oyunlara katılarak eğlendiklerini sanıyor, oysaki hiç de oyun değildi. Bazen de ruhların etkisi nesilden nesile de aktırılıyor ve böylece çocuklar bile kötü ruhların etkisinde kalabiliyor ve sonuçlar gerçekten korkunçtur. İsa durumu sezince öncellikle kendi öğrencilerinin imansızlığına üzülür. Sonra babanın da imanını sorgular. Adam ‘elinden bir şey gelirse bize yardım et’ demişti. İsa buna, ‘iman eden biri için her şey mümkün!’ diye yanıt verir. Böylece çaresiz baba ‘İman ediyorum! İmansızlığımı yenmeme yardım et!’ diye haykırır. Evet, bizler de Baba ve öğrenciler gibi bazen bu tür durumların karşısında ne yapacağımızı bilemeyebiliriz. Ancak Mesih’e imanla yakardığımız zaman her şeyin üstesinden gelebileceğimize emin olabiliriz.

EN BÜYÜK KİM?

Markos 9:33-50