Peygamberlerin konusu çoğunlukla İsrail’in Tanrısı’yla olan antlaşmaya sadakati ya da sadakatsizliğidir. Bunun dışında, Yunus gibi Tanrı halkı İsrail’e değil, tersine İsrail’in düşmanlarına (burada Ninova) gönderilen ve Tanrı adına tanrısaymaz uluslara konuşan peygamberler de vardır. Ayrıca, geleceğe ilişkin, hem yakın geleceğe (EA döneminde ya da dönem sona ermeden gerçekleşecek peygamberlikler), hem de uzak geleceğe (öncelikle İsa’nın dönemine ilişkin, ama günümüz açısından bakıldığında gelecekte gerçekleşecek ve henüz gerçekleşmemiş peygamberlikler) ilişkin ön bildiriler yer almaktadır. Bir peygamberin başlıca görevi, Tanrı adına o andaki duruma ilişkin konuşmak ve antlaşmanın bekçisi olarak görev yapmaktır.
Peygamberlik kitapları dört “Büyük Peygamberler” (Yşa. Yer. Hez. Dan. – Yer.’dan sonra gelen Ağıtlar da Yer.’ya ait olarak görülmektedir) ve eskiden bir kitap sayılan “On İki Peygamberler Kitabı” diye adlandırılan on iki “Küçük Peygamberler” (Hoş.’dan Malaki’ye kadar) olarak bölümlendirilir. “Büyük Peygamberler” tanımlaması hem kitapların uzunluğundan hem de yazıların öneminden kaynaklanır. Sıralama tarihsel oluşuma göre yapılmıştır (bu kitapların Yşa. en eskisi ve Dan. en yenisidir). “Küçük Peygamberler” terimi bu kitapların kısalığını kasteder (“Büyük Peygamberler”le karşılaştırıldığında). Mevcut sıralamanın kaynağı kesin değildir. Kesin olan, altı peygamberin kuzey krallığının yıkılmasından (722) önce geldiğidir. Bundan sonra üç peygamber Yeruşalim’in yıkılmasından önce (586) ve son üçü de Babil sürgününden sonra (538’den sonra) gelmiştir.