Kutsal Kitap’ın savaşlarla dolu olduğu kitaplardan biri olan Yeşu, Musa’nın yerine halka önder olan ve Musa’nın başlayıp 40 yıl sürdürdüğü zor görevi tamamlama görevini üstlenen ana kişi olan Yeşu’nun adıyla tanınır. Görevi halkın başına geçmek ve onları Kenan Ülkesi’ne götürmekdir. Kenan’ın sınırını oluşturan Şeria Irmağı’nı geçmekle bu görevi üstlenir ve toprakları ele geçirirerek paylaştırır. Bunun yanında büyük zaferler (Eriha, Böl. 6) ve ağır yenilgiler (Ay, Yşu. 7) nöbetleşircesine yer değiştirir. Güney bölgeleri hemen tümden ele geçirilirken, kuzey bölgesinde vaat edilen bazı oymakların toprakları ele geçirilmemiş kalır. Bu durum özellikle Hakimler kitabında etkisini gösterir. İsrail’in ele geçirilmesi (“Ülke edinme” olarak adlandırılır) Yeruşalim’in ele geçirilmesiyle tamamlanır (yaklaşık 400 yıl sonra, 2Sa. 5). Yabancı halklar da İsrail toprakları içinde kalır (bkz. Yşu. 9).
Yşu. Kenan’daki yaklaşık İ.Ö. 1406-1375 yılları arasına rastlayan dönemi ele alıyor. Baş düşman Mısır değildir (bu dönemde Kenan üzerine hakim olsa da, görüldüğü gibi felaketlerle – 10 Bela, Kızıl Deniz – zayıflamıştı ve Kenan’a müdahele edemiyordu). Asıl düşman ülkede oturan Kenanlılar’dı. Ama bundan daha da kötü olan düşman İsrail’in kendi günahıydı. Halk Tanrısı’na sadıksa, O onlara zafer veriyordu, Yşu. 7’de olduğu gibi (Akan). Sadakatsizse, yenilgi üzerlerine geliyordu.
Bu kapsamda Yşu. kitabı şunları gösteriyor:
Tanrı’nın sadakatiyle her tür zafer olanaklıdır;
Tanrı vaatlerinde sadıktır;
İsrail ülkeyi yalnız Tanrı’nın etkinliğiyle ele geçirebildi.
Kuruluş düzeni
Kenan’ı ele geçirme hazırlıkları Böl. 1-5
Ülkenin ele geçirilişi Böl. 6-12
Ülkenin paylaştırılması Böl. 13-21
Antlaşmanın yenilenişi Böl. 22-24
Özellikle dikkat ediniz
İbrahim’e verilen toprak vaadinin yerine gelişi (Yar. 12:7; 13:15; 15:18; 17:8);
Tanrısal buyrukla Kenanlılar yok edilir. Tanrıya düşman olan bu halkların açıkça işledikleri günahlar Tanrı’nın onları yargılayarak cezalandırmasını gerktirecek kadar çoğalmıştı. (bkz. Yar. 15:16: Soyunun dördüncü kuşağı buraya geri dönecek. Çünkü Amorlular’ı yaptığı kötülükler henüz doruğa varmadı).
Fahişe Rahav’ın canının kayırılması (Yşu. 2). Adı iman yiğitleri arasında geçiyor (İbr. 11:31; krşl. Yak. 2:25) ve Davut’un ve İsa’nın soyağacında yer alıyor (Mat. 1:5).
Şeria Irmağı’nın geçilmesi (Yşu. 4), İsrail burada da Kızıl Deniz’de olduğu gibi ayakları ıslanmadan karşı kıyıya geçer.
Yeşu’nun zor görevinden önce Tanrı’yla buluşması (Yşu. 5:13-15 – Yşu. 1 ve Çık. 3’deki Musa’nın Tanrı’yla karşılaşmasını karşılaştırın).
Eriha’nın çok iyi bilinen ele geçirilme hikayesi, (Yşu. 6).
Bir tek kişinin günahı nedeniyle tüm halkın katlandığı ağır sonuçlar (Akan, Yşu. 7) – Tanrı’nın kendisine ait olanı alması çok önemlidir.
Güneşin durdurulması (Yşu. 10:13).
Tanrı’nın verdiği esenlik ve Sözü’nün yerine gelişi (Yşu. 21:43-45);
Kime kulluk edileceğinin seçimi (Yşu. 24:14ff – Sina Dağı’ndaki yeminle karşılaştırınız, Çık. 19:8; 24:3-8).
“Tanrı’nın Yasa Kitabı”nın yazarı Yeşu (Yşu. 24:26).
Yeşu’nun kişiliği İsa Mesih’e ilişkin bir işaret (Yeşu ismi bile İsa ismiyle aynı anlamdadır, “Tanrı kurtarır.”)