İsa aynı zamanda lekesiz Kuzu’ydu. Dudaklarından bir şey kaçmamakla kalmamış aynı zamanda Kendisini çarmıha yollayanlara karşı kalbinde sevgiden başka hiçbir şey taşımamıştır. Onlara karşı bir içerleme, bir kin, bir acılık taşımamıştır. Onlar ellerine çivileri çakarken bile, “Sizi bağışlıyorum” diyordu ve Baba’nın da onları bağışlaması için dua etti. Bizim için alçakgönüllülükle acı çekmeye razı idi. Ama bizler İsa’ya yaptıklarının çok daha azı olan şeylerden ötürü şu ya da bu kişiye karşı içimizde ne içerlemeler ve ne kinler taşımışızdır. Bu tepkilerin her biri kalplerimizde bir leke bırakmıştır ve buna katlanıp İsa’nın uğruna bağışlamaya razı olmadığımız için Güvercin’in uçması gerekmiştir.