İnsan günah işledikten ve yaşamının merkezine Tanrı yerine kendini koymayı seçtikten sonra bunun sonucu olarak sadece Tanrı’yla paydaşlığı bozulmakla kalmadı aynı zamanda diğer insanlarla olan paydaşlığı da bozuldu. Tevrat: Tekvin 3’de insanın Tanrı karşı gelişini dördüncü bölümde diğer bir insan karşı gelişi—Kabil’in Habil’i öldürmesi—izler. Düşüşümüz Yeşaya peygamberin dediği gibi, “Hepimizin kendi yoluna döndüğümüzü ” gösterir. Eğer kendi yolumu Tanrı’nın isteğinden daha çok arzularsam, başka bir insanın yolundan da çok isteyeceğim apaçıktır. Bir insan bu konuda elinden bir şey gelirse Tanrı’ya karşı bağımsızlığını ilân edip de başka bir insana teslim olmaz. Ama herkesin kendi yolunda gitmek istediği bir dünya gerginlikler, engeller, şüpheler, yanlış anlamalar, çatışmalar ve tartışmalarla dolu bir dünya olmaktan fazlası olamaz.
Rab İsa Mesih’in çarmıhta gerçekleştirdiği iş sadece insanı Tanrı’yla yeniden paydaşlık içine sokmakla kalmıyor aynı zamanda diğer insanlarla da paydaşlık içine sokuyor. Tekerleğin jantları tekerleğin merkezine yaklaştıkça birbirlerine de daha çok yaklaşırlar. Ama eğer bizler kardeşimizle canlı bir ilişki içine girememişsek bu bizim Tanrı’yla da canlı bir ilişki içine girmemiş olduğumuzu kanıtlar. Yuhanna’nın ilk mektubu, (Kutsal Kitap’ın bu kısmı uyanış konusuna büyük bir ışık saçar) kişinin Tanrı’yla olan paydaşlığının niteliğini, İnanlı kardeşleriyle olan paydaşlığının derinlik ve gerçeğiyle sınamamız gerektiği konusunda ısrar eder.4Bazılarımız diğer insanlarla ilişkilerin Tanrı’yla olan ilişkiyle ne denli yakından bağlantılı olduğunu görmüşüzdür. Ne kadar küçük olursa olsun, bizimle başka birisi arasında bir engel oluşturan her şey, Tanrı’yla aramıza da bir engel olarak girer. Bu engeller hemen kaldırılmadıklarında gitgide daha büyürler ve kendimizi Tanrı’dan ve kardeşimizden soyutlanmış hissederiz. Yeni hayatın içimizde başlamasına izin verirsek bu, Tanrı ve kardeşimizle birlik içinde yürümemizle kendini gösterecektir ve aramızda hiçbir engel olmayacaktır.