- no title specified

AÇIKLAMA: Roma’da ev hapsinde bulunan Elçi Pavlus mektuba başlarken, öncellikle İsa Mesih’ten aldığı elçilik yetkisiyle bu satırları kaleme aldığını belirtir. Ayrıca yanında daha birçok kardeş de vardır. Burada Timoteos’dan söz etmesinin sebebi de büyük olasılıkla mektubu ona dikte etmesinden kaynaklanıyordur. Şahsen Kolose Kilisesine uğramamasına rağmen Pavlus gözünde onlar Mesih’in kutsalları ve sadık kullarıdırlar. Böylece onlara Rab’bin lütfunu ve esenliğini diler. Dahası Elçi Pavlus’un Koloseli kardeşler için devamlı olarak dua ettiği anlaşılıyor. Onlar hakkında güzel şeyler duymuş ve çok sevinmişti. İsa Mesih’e iman etmenin yanı sıra tüm kardeşleri yürekten sevdiklerini de duydu. Nitekim, gerçek bir imanın esas kanıtı samimi bir sevgidir (bkz. 1.Selanikliler 1:2-3). Gerçekten iman eden kişi hem Tanrı’yı hem de insanları daha çok sever. Aynı zamanda imandan ve sevgiden kaynaklanan harika bir umut söz konusudur. Gökte saklı bulunan bu umut Mesih aracılığıyla bize vaat edilen sonsuz mirastır (1.Petrus 1:3-4). Bu üçü, iman, sevgi ve umut, birçok yerde birlikte gözükür (1Kor. 13:13). Bazen imanlılar gerçekten kurtulup kurtulmadıklarını merak ediyorlar. Bunu bilmenin en iyi yolu Mesih’in sevgisinin ürünü hayatımızda etkin olup olmadığını sorgulamaktır. Eğer İsa’nın sevgisinin ürünü hayatımızda gözükmeye başladıysa o zaman imanımız gerçek ve umudumuz kesindir.

Pavlus bunları müjdeden aldık diyor. Müjde derken, İsa Mesih’in tüm insanlık uğruna canını verip ölümden dirilerek İblis’i yendiğinin güzel haberi kastediyor. Koloseliler arasında gözüken güzel meyvelerin bu müjdeden kaynaklandığını belirtir. Aynı zamanda müjdenin dünyanın her yerinde benzer bir şekilde yayılıp meyve verdiğini bilmeleri gerekliydi. Çünkü Roma İmparatorluğunun ücra bir köşesinde küçük bir şehirde yaşayan Koloseli kardeşler kendilerini çok yalnız hissediyor olabilirlerdi. Tıpkı bugün Orta Doğu’da yeni iman eden birçok kişinin ‘Dünyadaki tek Mesih imanlısı benim herhalde’ düşündüğü gibi. Ama Pavlus, ‘hiç de öyle değil’ diyor. Bütün dünyada İsa’ya iman edenler var, her tür zorluğa rağmen Mesih’in müjdesi de yayılıyor. Sonra Pavlus müjdeyi Epafras’tan nasıl öğrendiklerini hatırlatır. Elçi’nin burada Epafras için ‘sevgili emektaşımız’ demesi çok önemlidir. Kolose’de Epafras hakkında kötü konuşanlar olmuş olabilir o yüzden Pavlus’un ‘o bizdendir’ demesi çok büyük önem taşıyordu. Aynı zamanda öğrendiklerini yalnızca Epafras’tan değil esas Kutsal Ruh’tan kaynaklandığını vurguluyor. Yani gerçekten imanlı olduklarını bundan belliydi ki birbirlerini çok seviyorlardı.

Şimdi de birçok mektubun başında yaptığı gibi Pavlus okurları için dua eder. Duada Elçinin temel isteği kardeşlerin Rab’bi daha yakından tanımalarıdır. Pavlus, Koloselilerin Rab’bin sağladığı kutsal bilgeliğe ve ruhsal anlayışa sahip olmalarını diler. Bunun sonucunda Tanrı’ya daha yaraşır yaşantılar sergilemelerini de ister. Böylece Tanrı’ya her yönden yaklaştıkça kendisini çok daha derinden tanıma ve tecrübe etme ayrıcalığına sahip olacaklardır.

Pavlus’un bu tür dualarını daha önce gördük (Efesliler 1:17-20). Ancak Koloseliler için bu özel bir anlam teşkil ediyor çünkü aralarına sızan bazı sahte öğretmenler onlara bir takım sırdan bahsederek Tanrı’ya başka şekilde yaklaşmaya davet ediyorlardı. Fakat Pavlus Tanrı’ya yaklaşmanın tek yolu İsa Mesih’in yolunun olduğunu vurgular. O yüzden bu konuda iradelerini güçlendirmelerini diler. Ayrıca İsa Mesih’e güvenerek gerçek umuda, göklerdeki mirasa kavuştuklarını da belirtir. Bundan başka bir sır çözmeye gerek yoktur. Sonuç olarak Mesih aracılığıyla daha şimdiden İblis’in hükümranlığından kurtulup Mesih’in Egemenliğine aktarılmış bulunuyoruz. Bu demek oluyor ki Mesih’le beraber gerçekleşmesi beklenen büyük egemenlik şu an bile faaliyettedir. Çünkü ne kadar ki tam olarak tahta oturması için ikinci gelişini bekliyorsak da şimdiden İsa yüreklerimizde Kral’dır ve vaat edilen egemenliğin ruhsal boyutu başlamış bulunuyordur.

PAVLUS’UN DUASI

Koloseliler 1:1-14