da geliştikleridir.

Hristiyanlar, Mesih’in yürüdüğü yolda yü-rürler (1. Yuhanna 2:6). Gerçek öğrencilerin en büyük arzusu Efendileri gibi olabilmek-tir (Matta 10:25). Her şeyde Mesih’i örnek almak isterler (1. Korintliler 11:1; Efesliler 5:1). Bunların bir sonucu olarak Hristiyan-lar, bu düşmüş dünyaya uyma ve insanların beğenisini kazanmaya yönelik artan bir is-teksizlik duyarlar.

Hristiyanlar diğer Hristiyanlar’ı sever, on-larla dostluk içerisinde olur ve onlara çeşitli şekillerde hizmet ederler (1. Yuhanna 2:9-11). Bu, kurtuluşun en büyük göstergele-rinden biridir (Matta 25:34-40; 1. Yuhanna 3:14-18).

Hristiyanlar dünyaya karşı artan bir antipa-ti duyar ve dünyayı benimsemezler (1. Yu-hanna 2:15-17). “Dünya” bu noktada Tan-rı’ya ve O’nun doğasına karşı gelmekte olan tüm dünyevi düşünce, tutum ve davranışa karşılık gelmektedir.

Hristiyanlar bir zamanlar Mesih ve elçileri aracılığıyla kiliseye verilmiş olan iman öğ-reti ve uygulamalarına devam ederler (1. Yuhanna 2:19, 24; Yahuda 3). Hristiyanlar,